από Μπάμπη Παπαδημητρίου

δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή

Είναι απόλυτη ανάγκη να μετατρέψουμε το έτος 2013 σε έτος ανάκαμψης. Ακόμη κι αν οι δείκτες δεν εμφανίσουν θετικό πρόσημο μέσα στη χρονιά που έρχεται, πρέπει, αρχίζοντας το συντομότερο, να κάνουμε όσα είναι απαραίτητα για να πάρει και πάλι μπροστά η οικονομία. Η προετοιμασία είναι δύσκολη. Αν θέλουμε να την κάνουμε ευκολότερη, είναι απαραίτητο να εγκαταλείψουμε δύο μύθους. Ο ένας στηρίζεται στην ουτοπική εκδοχή ότι είναι δυνατόν να σταματήσει η περικοπή των κρατικών δαπανών, γεγονός, είναι αλήθεια, συντριπτικό για τη συντήρηση του επιπέδου της εθνικής δαπάνης. Πολύ απλά, το κράτος δεν μπορεί (και δεν πρέπει!) να ξοδέψει τίποτε περισσότερο απ’ όσα συλλέγει μέσω των φόρων. Η κάλυψη, με ευρωπαϊκούς πόρους, των ελλειμμάτων σύντομα θα σταματήσει. Από τη στιγμή που οι κρατικοί λογαριασμοί θα επιτύχουν την ακριβοπληρωμένη πρωτογενή ισορροπία, το κράτος θα σταματήσει να αποστραγγίζει τη ρευστότητα στην αγορά κεφαλαίων. Θα κατοχυρώσουμε, δηλαδή, μια σπουδαία προϋπόθεση επαναλειτουργίας της οικονομικής μηχανής.

Ο δεύτερος μύθος είναι ότι η ανάκαμψη θα έρθει επειδή οι τράπεζες θα μοιράσουν νέα δάνεια στους παλαιούς πελάτες τους. Πολλοί νομίζουν ότι τα κεφάλαια, που πήραμε και θα πάρουμε στο πλαίσιο του δεύτερου Μνημονίου και με τα οποία χρεώνεται το κράτος προκειμένου να ανακεφαλαιοποιηθεί το τραπεζικό σύστημα, πρέπει να μοιραστούν σε δάνεια.

Είναι απολύτως ανακριβές. Το κύριο θέμα για τις τράπεζες είναι να εξασφαλίσουν και πάλι το αντίκρισμα των καταθέσεων. Πρέπει, δηλαδή, να ισοζυγιστεί η απώλεια ζωτικών κεφαλαίων που προτίμησαν την ασφάλεια άλλων τραπεζικών συστημάτων και η τεράστια ζημιά που προκάλεσε το «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων. Εφόσον με τις κινήσεις αυτές επιστρέψει η εμπιστοσύνη, τότε θα έχουμε διασφαλίσει και τη δεύτερη προϋπόθεση για την ανάκαμψη.

Η ανάκαμψη θα έρθει μόνο μέσω των επενδύσεων. Μεταξύ 2010 και 2014, υπολογίζεται ότι η σωρευτική μείωση της ακαθάριστης επενδυτικής δαπάνης θα ξεπεράσει το 50%. Η ανατροπή αυτής της πρόβλεψης αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα. Οι προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό συμποσούνται στην προσέλκυση διεθνών επενδυτών και ξένων πελατών. Διαθέτουμε τρία εργαλεία. Να περιοριστεί δραστικά η παρουσία ελληνικών συμφερόντων στις διαδικασίες πώλησης κρατικής περιουσίας. Να προσφερθούν σε διεθνείς επενδυτές έτοιμες προτάσεις επιχειρηματικών ευκαιριών. Να ευνοηθούν με κάθε μέσο οι ελληνικές εξαγωγές και ο τουρισμός. Χρειαζόμαστε μια εθνική συμφωνία για την Ανάπτυξη. Ενα Εθνικό Μνημόνιο Ανάπτυξης. Στο παρελθόν, η Ελλάδα πέτυχε αυτό ακριβώς το άλμα. Μπορούμε ξανά και καλύτερα!

Πηγή: http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_15/11/2012_470162