από Στέφανο Κασιμάτη

δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή

Κακώς διέλαθε της προσοχής μας ότι, εδώ και κάποιες ημέρες, ο Αλέξης Τσίπρας κλείνει το μάτι προς τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, ίσως με τη σκοπιμότητα να κάνει ελκυστική την επιλογή ΣΥΡΙΖΑ στους άλλοτε ισχυρούς πόλους της οικονομικής εξουσίας, των οποίων το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο. Το ζήτημα αυτό αναλύει σε επιστολή του, την οποία παραθέτω αυτούσια, φίλος της στήλης από το Λονδίνο:

«Τολμώ να πω ότι ποτέ, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, δεν υπήρξε τέτοιο προκλητικό σχέδιο για ανακατανομή πλούτου υπέρ της επιχειρηματικής τάξης σαν αυτό που ανακοίνωσε ο κ. Τσίπρας πρόσφατα. Αντιλαμβάνομαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει πλέον την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά τη θέτει υπό την αίρεση να προηγηθεί η διαγραφή δανείων που έχουν δοθεί στις επιχειρήσεις.

Πράγματι, υπάρχουν εκατοντάδες, μάλλον χιλιάδες, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις των οποίων η πραγματική αξία είναι σαφώς κατώτερη από τον υπέρογκο δανεισμό τους και αυτό σημαίνει ότι, στην πράξη, δεν ελέγχονται από τους επιχειρηματίες που κατέχουν τις μετοχές τους αλλά, τουλάχιστον δυνητικά, από τις τράπεζες. Ενα χάρισμα χρεών στις επιχειρήσεις θα ήταν, λοιπόν, ένα δώρο από τις τράπεζες στην επιχειρηματική τάξη αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων.

Σε μια σοβαρή δυτική χώρα όπου το καπιταλιστικό σύστημα σέβεται, όπως οφείλει, τον φορολογούμενο (ο οποίος πληρώνει το κόστος των τραπεζικών κρατικών ανακεφαλαιοποιήσεων) περισσότερο από τον χρεοκοπημένο επιχειρηματία, οι τράπεζες δεν μετατρέπονται σε οργανισμούς προστασίας μετόχων χρεοκοπημένων επιχειρήσεων.

Η σοβαρή επιλογή θα ήταν οι τράπεζες να επιβάλουν την κεφαλαιοποίηση των χρεοκοπημένων, αλλά λειτουργικά κερδοφόρων εταιρειών με νέες ιδιωτικές επενδύσεις· κάτι το οποίο, αν γινόταν, θα είχε ως αποτέλεσμα την υλοποίηση της ζημιάς που έχουν υποστεί οι υπάρχοντες μέτοχοι. Η μη σοβαρή επιλογή (μη σοβαρή, για όσους νοιάζονται για τον φορολογούμενο και τον συνταξιούχο που θα υποστούν τις συνέπειες) είναι να χαριστούν τα δάνεια και μετά να ακολουθήσει η πολύ μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση, την οποία θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι με τη μορφή υψηλότερου χρέους ή, το πιθανότερο, καθώς αυτό το σενάριο προϋποθέτει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, με τη μορφή υπερπληθωρισμού λόγω των δραχμών που θα πρέπει να “τυπωθούν” ώστε να πραγματοποιηθεί το αντίστοιχο χάρισμα χρεών στις επιχειρήσεις.

Ο κ. Τσίπρας, ως γνήσιος εκφραστής της συντήρησης, θέτει το χάρισμα δανείων σαν προϋπόθεση για την ανακεφαλαιοποίηση. Αυτό είναι ένα δώρο που οι μαρξιστές θα το βάπτιζαν “βαθιά ταξικό”: παίρνω από τον φορολογούμενο και δίνω στον (χρεοκοπημένο) επιχειρηματία. Προφανώς οι τροϊκανοί επίτροποι των τραπεζών θα προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες στους Ελληνες πολίτες θέτοντας μια άλλη προϋπόθεση: κανένα χάρισμα χρεών εάν δεν συνοδευτεί με επένδυση σε μετρητά, ώστε να υπάρχει πραγματική κεφαλαιοποίηση στις κατά τα άλλα υγιείς σε λειτουργικό επίπεδο επιχειρήσεις, και να επιστραφεί, έστω και ένα (αλλά ουσιώδες) μέρος, των δανείων των τραπεζών. Μια τέτοια στρατηγική δεν θα ωφελήσει τους υπάρχοντες επιχειρηματίες και προφανώς ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ της δραχμής, αλλά θα φέρει, επιτέλους, πραγματικές επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα και θα συμβάλει στο “καθάρισμα” των τραπεζών με τις λιγότερες δυνατόν επιπλέον ανάγκες κεφαλαιοποιήσεων στο μέλλον».

Την επιστολή υπογράφει ο αναγνώστης της στήλης κ. Διομήδης Τσαλακώτος, με τη θερμή παράκληση να γραφεί το επίθετό του σωστά, διότι πολλοί τον λένε Τσακαλώτο και αυτό τον εκνευρίζει πολύ…

Ο τριχωτός πίθηκος

Μου το έστειλαν χθες στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Ενας άθλιος χονδρός στέκεται και κοιτάζει το κτίριο του Ράιχσταγκ στο Βερολίνο. Είναι φωτογραφημένος από πίσω, έτσι εμείς βλέπουμε τον φαρδύ, τριχωτό σβέρκο του, τη φαλάκρα του, την πλάτη του που είναι στενότερη από τη μέση του και επάνω στη μαύρη μπλούζα του διαβάζουμε τυπωμένο το εξής: «Μέρκελ ***ιόλα, ο ΠΑΟΚ πάνω απ’ όλα». Κλασική περίπτωση «τζάμπα μάγκα» ο Ελληνάρας της φωτογραφίας. Διότι, φυσικά, δεν θα τολμούσε ποτέ να φορέσει την μπλούζα του στο Βερολίνο, αν το βλακώδες σύνθημα ήταν γραμμένο στα γερμανικά…

Γνωριμίες

Ο συγγραφέας και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Τατσόπουλος έχει, προφανώς, κάποιον πολύ σοβαρό λόγο ώστε να πρέπει να διαφημίσει τον ανδρισμό του. Γι’ αυτό και δηλώνει σε συνέντευξή του ότι έχει γνωρίσει (με τη βιβλική έννοια του ρήματος, δηλαδή «συνέρχομαι εις σαρκικήν μείξιν») «τη μισή Αθήνα». Ετσι, εφεξής, ο γυναικείος πληθυσμός της πρωτεύουσας και των προαστίων χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: όσες έχουν ήδη γνωρισθεί με τον Τατσόπουλο και τις άλλες, εκείνες που (ακόμη) δεν είχαν την τιμή. Τούτου δοθέντος, θεωρώ υποχρέωσή μου να προειδοποιήσω τις κυρίες ότι οφείλουν στο εξής να έχουν πάντα υπ’ όψιν τους τη βιβλική σημασία του «γνωρίζω» και να είναι πολύ προσεκτικές, όποτε τυχαίνει να βρίσκονται σε μια συντροφιά όπου συζητείται η περίπτωση Τατσόπουλου. Αν, λ.χ., κάποτε έτυχε απλώς να συστηθούν μαζί του, να μην σπεύδουν απερίσκεπτα να πουν «τον γνώρισα κάποτε σε ένα μπαρ», διότι αυτό τις τοποθετεί αυτομάτως σε μία κατηγορία, στην οποία ίσως δεν θα ήθελαν να ανήκουν…

Πηγή: http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_23/11/2012_471313