από Ανδρέα Αθανασάκη

δημοσιεύθηκε στο www.maga.gr

Βλέπω στα social media νέους ανθρώπους να ξεχειλίζουν από μίσος. Το μίσος είναι τυφλό. Οι ιδεολογίες του μίσους το βοηθούν να στραφεί σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Για τους μεν, ιδεολογία είναι ο φασισμός. Στις προηγούμενες εκλογές, η Χρυσή Αυγή ήταν το δεύτερο κόμμα στις προτιμήσεις των νεαρών ψηφοφόρων. Το μίσος στρέφεται εναντίον των πολιτικών, των μεταναστών, των ομοφυλόφιλων, των ακροαριστερών. Για τους δε, ιδεολογία είναι ο σοσιαλφασισμός. Το μίσος στρέφεται εναντίων των πολιτικών, των εταίρων μας, των μνημονιακών συμπολιτών μας, των ακροδεξιών. Και οι μεν και οι δε μισούν όποιον αρθρώνει διαφορετικό λόγο. Μισούν τους δημοκρατικούς θεσμούς, αν και μιλούν δημόσια για μια “πραγματική” δημοκρατία την οποία μόνον εκείνοι εγγυώνται.

Για τον μεν φασισμό γράφονται κατά καιρούς πολλά. Για τον σοσιαλφασισμό όμως δεν είμαστε εξίσου ομιλητικοί στην Ελλάδα. Και αυτό συμβαίνει γιατί ιστορικά η Αριστερά, κομμάτι της οποίας είναι ο σοσιαλφασισμός, όπως κομμάτι της Δεξιάς είναι ο φασισμός, υπέφερε από το μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς. Ο ηττημένος του Εμφυλίου έχαιρε ενός ιδιότυπου ηθικού κύρους και κοινωνικής ανοχής. Ήρθε η ώρα το ηθικό κύρος να αποδοθεί εκεί που πρέπει και να μην αποτελεί πια κάλυμμα για κάθε είδους σοσιαλφασιστική συμπεριφορά.

Για μένα, το ηθικό κύρος πρέπει να περιβάλλει αυτόν που αγωνίζεται για τη δημοκρατία. Που αγωνίζεται για να μπορούν όλοι οι άνθρωποι ελεύθερα να λένε τη γνώμη τους. Για να προστατευτούν τα αδύναμα μέλη μιας κοινωνίας. Για να περιορίζεται η δύναμη των ισχυρών από τους νόμους του κράτους. Για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής όλων μας. Και όχι αυτόν που αγωνίζεται για να μην ακουστεί κάποιος που έχει διαφορετική άποψη. Αυτόν που εμποδίζει την εφαρμογή των νόμων. Που επιχειρεί να μποϋκοτάρει δημοκρατικές διαδικασίες επειδή δεν του αρέσει το αποτέλεσμα. Αυτόν που αντί για επιχειρήματα χρησιμοποιεί βρισιές, χυδαιότητες, γιαούρτια και καφέδες. Αυτόν που δικαιολογεί παράνομες πράξεις.

Νέοι άνθρωποι χρησιμοποιούν λέξεις με ανθρωπιστικό περιεχόμενο για να δώσουν μορφή στο μίσος τους. Η δημοκρατία, η ισότητα, η δικαιοσύνη χάνουν το νόημά τους για να χρησιμοποιηθούν ως Δούρειος Ίππος για την άλωση των εννοιών που εκφράζουν. Με μέσο την Αριστερά, γίνεται μια προσπάθεια να ανατραπούν αξίες και αρχές η απώλεια των οποίων μας οδηγεί στην βαρβαρότητα. Όταν ο σοσιαλφασίστας πετάει γιαούρτια σε έναν συγγραφέα ή έναν δημοσιογράφο για να μην τον αφήσει να μιλήσει, ανοίγει διάπλατα την πόρτα προς την βαρβαρότητα. Ξανά και ξανά καλούν οι σοσιαλφασίστες την κοινωνία να τους ακολουθήσει στον δρόμο του μίσους, της βίας και του δόγματος. Μέχρι τώρα η κοινωνία αρνείται να ενδώσει στο σύνολό της. Όμως ο ακριβής αριθμός των νέων ανθρώπων που επηρεάζονται από τον σοσιαλφασισμό είναι άγνωστος.

Μοναδικό αντίδοτο, τόσο στον σοσιαλφασισμό όσο και στον φασισμό, είναι η εμπέδωση της δημοκρατίας. Να καταλάβουμε όλοι πως δεν κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια. Και επειδή ακριβώς δεν την κατέχουμε, οφείλουμε να συνομιλήσουμε και να συνεργαστούμε. Να αποδεχτούμε βαθιά μέσα μας πως και ο άλλος άνθρωπος έχει αξία. Και πως πρέπει να τον ακούσουμε. Και πως δεν χάνεται αυτή η αξία αν δε συμφωνεί με εμάς.

Μία κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργεί αφήνοντας το συναίσθημα να κυριαρχεί άμορφα. Πρέπει το συναίσθημα να μορφοποιηθεί και αυτό θα το κάνει η λογική, αν θέλουμε να αποφύγουμε τη βαρβαρότητα. Αναπτύσσοντας την κριτική σκέψη, κάνοντας σοβαρή διανοητική εργασία και χρησιμοποιώντας τα συμπεράσματά μας για να δώσουμε τις διεξόδους που πρέπει στο συναίσθημά μας φτάνουμε σε μια ισορροπία με τον εαυτό μας που μας επιτρέπει να είμαστε δημιουργικοί. Αλλιώς γινόμαστε καταστροφικοί και αυτοκαταστροφικοί. Ο σοσιαλφασισμός οδηγεί στην άβυσσο του μίσους που τον δημιούργησε.

Είναι καιρός να αντισταθούμε με σθένος απέναντι στην προσπάθειά του να καταστρέψει τις αξίες, τις αρχές και τον τρόπο ζωής που με αγώνες χτίσαμε.

Πηγή: http://maga.gr/2012/11/22/den-tha-perasi-o-sosialfasismos/