από Έλια Ζερβού

δημοσιεύθηκε στο www.eyedoll.gr

Από τα Κουζινικά του ΣΥΡΙΖΑ περάσαμε φυσικά στα γκαζάκια.

Διότι, μια πλήρης κουζίνα το χρειάζεται και το γκαζάκι της.

Ένα αυγό να βράσεις, ένα τσάι να πιεις, θα το ανάψεις.

Μπορεί να μην έχεις τριανταπέντε γκαζάκια στη σειρά βέβαια, όπως πιθανότατα θα έχει σπίτι του ο Σκουρλέτης, αλλά δεν είσαι και βαρεμένος σαν αυτόν να βράζεις αυγά όλη μέρα.

Προσοχή παιδιά πάντως. Με τα γκαζάκια δεν παίζουμε.

Κάποια πράγματα πρέπει να φοβάσαι να τα «ανάψεις».

Όχι για να μη σκάσει το γκαζάκι και στη δικιά σου μούρη, αλλά επειδή δεν αντέχεις τόση βλακεία.

Είναι τυχαίο πως από την ημέρα που ανακοινώθηκε πως ο Αλέξης Τσίπρας θα συναντηθεί με τον Σόιμπλε είχαμε σειρά εκρήξεων με γκαζάκια;

Όχι.

Τυχαίο θα ήταν μόνο αν τα γκαζάκια έσκαγαν στα χέρια ξεκουτιασμένων γιαγιάδων την ώρα που έψηναν καφέ.

Είναι τυχαίο που οι επιθέσεις επαναλήφθηκαν μετά το «είμαστε κι εμείς νοικοκυραίοι» που ξεστόμισε ο Τσίπρας;

Ούτε.

Τυχαίο θα ήταν αν η βίλα Αμαλίας είχε γίνει εδώ και χρόνια bar-restaurant σαν το Balthazar.

Τη Δευτέρα, ημέρα συνάντησης Τσίπρα- Σόιμπλε, ίσως θα πρέπει να προμηθευτούμε με ωτασπίδες, αν όχι με σεκιουριτάδες.

Όχι εμείς με σεκιουριτάδες.

Μόνο όσοι έχουν στόμα και μιλάνε, τα νύχια και οι κάλοι.

Ναι, μάλιστα, μια κοινωνία ανθρώπων επιβάλλεται να ελέγχεται από τα παιδιά κάθε Μαρίας και Αποστόλη που απέτυχαν ως γονείς να μεγαλώσουν ανθρώπους με σεβασμό στις αποφάσεις της πλειοψηφίας, στην κοινωνία, στην ανθρώπινη ζωή, στην περιουσία, στο δημοκρατικό δικαίωμα να έχεις προσωπική άποψη και να εκφέρεις λόγο.

Από τα παιδιά κάθε Μαρίας και Αποστόλη που έκαναν το γκαζάκι που ζέσταιναν το γάλα τους, όπλο και απειλή και τσαμπουκά και μαγκιά και ιδεολογία.

Και από καμιά δεκαριά ενήλικες αποτυχημένους σε όλους τους τομείς της ζωής τους, που χρίστηκαν αρχηγοί και τα καθοδηγούν, πότε στον Τσίπρα, πότε στο απόλυτο χάος.

Πώς να δεχτούν ότι ο Δένδιας, υπουργός Δημόσιας τάξης και προστασίας του πολίτη, τολμάει να κάνει «ντου» σε δημόσιο κτίριο που τελεί υπό κατάληψη και με το φερετζέ της τέχνης και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, αποτελεί ένα μικρό στρατηγείο εκείνων που επιθυμούν να αλλάξουν τον κόσμο με γκαζάκια, μολότοφ και ρόπαλα;

Των τεμπελχανίων επαναστατών του σουλάτσου;

Διότι φιλαράκια μου, έτσι τον αλλάζω κι εγώ τον κόσμο προς το χειρότερο.

Έτσι, όπως εσείς, ξεκούραστα και τσαμπουκαλίδικα, οδηγώ κι εγώ τον κόσμο στα σκατά, επειδή δεν μου αρέσει όπως λειτουργεί και αποφασίζω να το παίξω τιμωρός.

Τα παιδιά που θα γεννήσετε όμως, Αποστόλη και Μαρία, του Αποστόλη και της Μαρίας, τα παιδιά λέω, που θα γεννήσετε είτε από επιλογή, είτε από ένα τυχαίο γαμήσι, θα βρεθούν στον κόσμο που δεν καταφέρατε να αλλάξετε, παρά μόνο να χειροτερέψετε.

Στον κόσμο που ένα γκαζάκι θα είναι πιο εύφλεκτο από το μυαλό τους.

Πηγή: http://www.eyedoll.gr/ngine/article/1070/πήραν-φωτιά-τα-γκαζάκια-σου