από Ιάσωνα

δημοσιεύθηκε στο www.gianniotis.blogspot.gr

Διάβασα την πολυθρύλητη «φιλοσοφική» ανάρτησι του Αλκίνοου Ιωαννίδη, «Ελεύθεροι Κατακτημένοι» και διερωτώμαι-αμφιβάλλω , αν αυτά που γράφει ανταποκρίνονται στους σημερινούς Κυπρίους. Ενώ περί της ουσίας, δηλαδή , ότι ως εκ των τετελεσμένων γεγονότων απεδείχθη η πρώτη άρνησις της βουλής εν είδει «ηρωικού όχι», κατέληξε σε ένα βροντερό «ΝΑΙ» μιας πολύ χειροτοτέρας λύσεως απ’ εκείνη που αρνήθη η βουλή, στο κείμενο του κου Ιωαννίδη ουδεμία λογική… πειστική απάντησι βρήκα.

Διαβάζω και συζητώ..:

1. «Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια..» 

Αγαπητέ Αλκίνοε, θα ήταν ακριβές αν έλεγες, «έρχεται η μέρα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, την αλήθεια, τις συνέπειες των πράξεων άλλων και των δικών μας, όπως είναι και όχι όπως την φανταζόμεθα ή μας την περιγράφουν οι λαϊκιστές»

2. «..σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλύνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων κι ό,τι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα.» 

Αλκίνοε..Δεν χρειάζεται να γυρίσουμε στην πλίθινη εποχή ή στον Cro-Magnon άνθρωπο..Η διδαχή της ιστορίας, της γλώσσας μας, των παραδόσεων μας, αρκεί. Αν αυτό στην Κύπρο και στην Ελλαδική γη δεν συμβαίνει, τούτο οφείλεται περισσότερο στην παραχάραξι της ιστορίας, στον λαϊκισμό, στην γενικευμένη κρίσι, ηθική, πολιτική, εθνική και περισσότερο της λογικής που είναι το ζητούμενο. Στην ελλαδική γη η κατάστασις είναι πολύ χειροτέρα εκείνης της ΚΥΠΡΟΥ. Θα έλεγα ότι εδώ στο Ελλάντα η Ιστορία έχει καταστή από την καλπονόθευσι των κουμμουνιστών και των συνοδοιπόρων τους άχρηστη. Ενώ το επίπεδο του τύπου, των ραδιοτηλεοπτικών μέσων, της βουλής, των διαδηλώσεων στην Ελλάδα θυμίζει Αλ Τζαζίρα και συνελεύσεις της γαλλικής κομμούνας μετά τη επανάστασι του 1789..Παντελώς διαφορετικό από εκείνο που είδαμε με κρυφό θαυμασμό για την ευπρέπεια των Κυπρίων.

Τέλος Αλκινοε, όπως γνωρίζεις εκ του επαγγέλματος σου, ότι το χρήμα είναι μέσον συναλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών και δεν σχετίζεται με τις αξίες και τις αρχές που οι ανθρώπινες κοινωνίες διεμόρφωσαν εξελικτικώς. Η σύγκρισις που περιγράφεις είναι άσχετη.

3. «Έχω γάμο» λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. 

Βεβαίως υπάρχουν και συμπατριώτες μας που ίσως βλέπουν τον γάμο όπως τον περιγράφεις. Όμως αυτοί είναι οι εξαιρέσεις. Οι γονείς, τ’αδέλφια, οι συγγενείς γλεντούν την χαρά του ζευγαριού και προσφέρουν ό,τι μπορούν για το ξεκίνημα του με δώρα, ευχές, χρήματα όχι ειδικώς σήμερα αλλά από την αρχαιότητα. Όχι σε ξενοδοχεία αλλά σε γλέντια που κρατούσαν μέρες και νύκτες, σε πλατείες και παλάτια. Θα συμφωνήσω μαζί σου – αν αυτό εννοής – ότι «άδεια και κούφια» είναι τα λόγια που δεν έχουν σχέσι με την πραγματικότητα και γράφονται ή λέγονται για άλλους σκοπούς..

4. «Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα.» 

Αν είχατε εργοστάσια, ναυπηγεία, βιομηχανίες, τα παιδιά σας θα εύρισκαν εργασία σ αυτά, όπως στην ναυτιλία της ΚΥΠΡΟΥ. Όμως . Αφού στην Κύπρο ανθεί η παροχή υπηρεσιών, ποιό το έγκλημα του προσανατολισμού και στις οικονομικές επιστήμες;

Και γιατί ο Μαρξιστικός ψόγος για το χρήμα; Εξασκούμεθα στην εθελοτύφλωσι; Ή οι τραγουδοποιοί και οι συνθέτες πληρώνονται με λόγια και όχι με «παράδες»?

Αλήθεια Αλκίνοε εργάζεται κάποιος για το μη κέρδος; Εργάζεται κάποιος για το μη χρήμα;

Ε! τότε καλά κάνανε που έκλεισαν οι τράπεζες. Ας κάνουμε ανταλλαγή σε είδη. Άλλος κρεμμύδια, άλλος αγγούρια, άλλος πατάτες και άλλος υπηρεσίες..

5. «Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. 

Τα σκυλάδικα, τα στρηπτιζάδικα, όπως και οι οίκοι με ελεύθερα κορίτσια, έχουν μετρημένη-συγκριμένη «πελατεία». Εσύ όπως το περιγράφεις είναι ως εάν αίφνης εν μια νυκτί όλη η Ελλαδική και μη Ελλάς κατέστη σύνολο διασκεδαζόντων τζιτζικιών και κηφηνών..που ξημεροβραδυάζουν στα «πολτιστικά» κέντρα που αναφέρεις.

Όμως, Αλκίνοε, μάλλον αδικείς περισσότερο τους Κυπρίους. Ίσως μερικούς αρχοντοχωριάτες χωρικούς που παριστάνουν τους αγρότες και ζούσαν από επιδοτήσεις όχι..

6. ..Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια..» 

Πάλι αναφέρεσαι σε ειδικές περιπτώσεις νεόπλουτων κακομαθημένων, που δεν έχουν σχέσι με τον μέσο πολίτη.. Ειλικρινώς δεν κατανοώ σε ποιούς αναφέρεσαι. Σε πλουσίους ηθοποιούς, σε πλουσίους τραγουδιστές, σε πλουσίους βιομήχανους, σε ποδοσφαιριστές, σε αστροναύτες ίσως; Ή μιλάς για άλλη χώρα, για άλλους ανθρώπους;

7. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. 

Μακάρι να είχαμε υπερωρίες και να εργαζόμεθα..Εμείς θεσμοθετήσαμε την αργία του Σαββάτου και το οκτάωρο. Ενώ δεν επιτρέπουμε στα καταστήματα ν ανοίγουν τις Κυριακές, όπως γίνεται σ όλο τον κόσμο. Αλκίνοε..Ζήτω το οκτάωρο της αναπαύσεως..Ζήτω το οκτάωρο της διασκεδάσεως. Αμαρτία η υπερωρία..

8. Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;

Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ, έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους;

Δηλαδή Αλκίνοε ο κάθε Κύπριος και Άπασες οι Αντρούλες στο νησί της Αφροδίτης είχαν και μια Φιλιππινέζα που έκλαιγε το βράδυ στο κρεβάτι της;

Ειλικρινά διερωτώμαι για πιο πλανήτη μιλάμε..

Θυμάμαι αγαπητέ Αλκίνοε, στο Κατάρ πόσο ευτυχισμένες ήταν οι Φιλιππινέζες που είχαν μισθό 200 ευρώ τον μήνα και τι μαύρο δάκρυ έριχναν όταν έφευγαν για την πατρίδα τους..

9. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.

Εντάξει το κατάλαβα το υπονοούμενο. Αν θέλουμε μπορούμε να κάνουμε και απεργία πείνας για να πείσουμε ότι είμαστε ελεύθεροι ν αυτοκτονήσουμε. Ενώ οι υπόλοιποι όσοι εργάζονται και αμείβονται, συνεπώς εξαρτώνται από άλλους, εκείνοι έχουν καταδικασθεί σε αιώνια υποδούλωσι. Ζήτω η λευτεριά!! Ζήτω η πείνα!! Ζήτω η ανεργία.!! Επιτέλους είμεθα ελεύθεροι!!!

10. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι Ελληνική, όμως, πόσο λίγο Κυπριακή είναι η Ελλάδα! 

Ίσως Αλκίνοε δεν πέρασες από το ελληνικό νεκροταφείο της Λευκωσίας να μετρήσης τους τάφους των Ελλήνων που πέθαναν πολεμώντας στην Κύπρο..Ή τους Ελλαδίτες που υπηρέτησαν εθελοντικώς στην Κύπρο. Έμεινες στα πανεπιστήμια της Ελλάδος που προσφέρουν επιπλέον θέσεις για τους Κυπρίους. Δεν τις αφαιρούν από Ελλαδίτες. Είναι πρόσθετες θέσεις.

11. Όταν κλαίγαμε το ’74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω… 

Είναι φυσικό κάθε φορά ο άνθρωπος να στενοχωρείται, να θλίβεται ακόμη και να κλαίει με οργή και αγανάκτησι για ό,τι χάνει. Αν είμεθα στον Τρωικό πόλεμο θα βλέπαμε την οργή του και την θλίψι του Αχιλλέα για την αρπαγή της Βρισηίδος από τον Αγαμέμνονα. Στην Ιθάκη την οργή και την εκδίκησι του Οδυσσέα κατά των μνηστήρων που είχαν αρπάξει το παλάτι του και ήθελαν την Πηνελόπη…Ἀν σήμερα τίνες έχουν επαύλεις. Άλλοι διαμερίσματα.. Άλλοι χωράφια, ο καθένας έχει να λυπηθή γι αυτό που πιθανώς να χάση, που το παράδοξον; Προς τι ο λαϊκισμός;

12. Η Αυτός είναι που ανάγκασε τους βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι». Το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ’ ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες.

Αν είπαμε «Όχι» για να ξεφτιλιστούμε εν συνεχεία πρσφέροντας γη και ύδωρ…Αν είπαμε όχι για να μείνουν κλειστές οι τράπεζες και να ζημιωθή η οικονομική ζωή της Κύπρου να καταστραφούν οικογένειες και εν συνεχεία προσφέροντας το ναι χάσαμε ακόμη περισσότερα από εκείνα που θα χάναμε αν λέγαμε ναι από την αρχή.. ειλικρινώς ψάχνω να βρω κάποια λογική, κάποιο συνειρμό, κάποιο «χειροπιαστό αποτελέσμα» έστω και ηθικό, πλην της ταπεινώσεως, του εξευτελισμού, της κοροϊδίας, της εθελοτυφλώσεως και τέλος της καταστροφής.. Εκτός αν μιλάμε με βάση όχι την λογική αλλά το παράλογο.

Να πούμε όχι και μετά «να πέσουμε στα γόνατα!!»..Ίσως ήταν μια κάποια λύσις..θεατρικού δράματος…

13. Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει.

Αλκίνοε εκπλήσσομαι σε κάθε σου γραμμή!! Από που και ως που γίνονται οι Κύπριοι πρόσφυγες στην ίδια τους την Πατρίδα;;

Κι αν την ζωή που κτίσατε, την κτίσατε στην άμμο και τώρα αυτή η ζωή γκρεμίζεται για να την ξανακτίστε σε σταθερό έδαφος δεν πληρώνει ο καθένας στον πραγματικό χρόνο και στους νόμους της αδήριτης ανάγκης τις συνέπειες;

14. Και φοβόμαστε. … Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε… 

Γιατί μόνοι; Πόσοι Κύπριοι διαπρέπουν στην Αγγλία, στην Ελλάδα, σε όλο τον κόσμο, σε όλες τις θάλασσες. Πόσες φορές η Ελλάδα δεν στήριξε με όσες δυνάμεις είχε την Κύπρο;

15. Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε. 

Πως είσθε κατακτημένοι; Είσθε στην Ευρωπαϊκή Ένωσι. Έχετε Δημοκρατία. Ψηφίζετε.. Βροντοφωνάζετε όχι .. Εν συνεχεία μετανιώνετε..ξανά βροντοφωνάζετε Ναι …Έχετε δημιουργήσει τις περιουσίες που προηγουμένως περιέγραψες και αίφνης είσθε «κατακτημένοι»!!!

Αναζητείται Λογική..

Ένας «Σκλάβος Άκτητος»

Πηγή: gianniotis