από Τηλέμαχο Μαράτο

δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 6 Ιουλίου 2013

Από φίλο μου είχα ακούσει κάποτε, ορισμένες υπηρεσίες (όχι απαραιτήτως η ΚΥΠ) θεωρούσαν ότι έπρεπε να γνωρίζουν τι έλεγε στο τηλέφωνο κάποιος υπουργός. Επειδή τα υπουργικά γραφεία έχουν πάντοτε μια κίνηση εισερχομένων-εξερχομένων, ο περί ου ο λόγος, για να εξασφαλίσει την μυστικότητα των συνδιαλέξεων του είχε τοποθετήσει τηλέφωνο στην προσωπική του τουαλέτα. Αυτό ακριβώς το τηλέφωνο είχε παγιδεύσει η «υπηρεσία» και κατέγραφε τις συνομιλίες σε κασέτες. Τις κασέτες αυτές παρέδιδε κάθε μέρα στον, δυστυχώς απελθόντα, αγαπητό μου φίλο, ο οποίος υπεχρεούτο να τις ακούσει.

Ο υπουργός, είχε την φήμη ότι ήταν εντόνως ερωτύλος και οι συνομιλίες του με την ερωμένη του ήταν τρυφερές και ατελείωτες. Ο ταλαίπωρος ο φίλος με διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει χειρότερο μαρτύριο από το να ακούει, κάθε μέρα, επί ώρες τις ανταλλαγές αβροτήτων, ιδίως εάν προέρχονται από μεσήλικες, που για κάποιο λόγο μεταχειρίζονται λεξιλόγιο νηπίων, επί το γλυκύτερον.

Πολύ μεταγενέστερα (επί εποχής Τόμπρα), τεχνικός του ΟΤΕ που ήρθε στο σπίτι μου, λόγω βλάβης του τηλεφώνου μου, με πληροφόρησε ότι το τηλέφωνο μου ήταν «παγιδευμένο» και να προσέχω. Φρόντιζα, κατά καιρούς, να βρίζω χυδαιότατα τους ωτακουστές με τον συνδυασμό κεφαλληνιακού ταλέντου και ναυτικής παιδείας ενώ αυτοί, για να κάνουν οικονομία στις κασέτες ενεργοποιούσαν την εγγραφή μόνον όταν νόμιζαν ότι λέω κάτι ενδιαφέρον. Έτσι συχνά έλεγα στους φίλους μου: «Θέλετε να ακούσετε ένα “κλίκ”»; Και έλεγα την λέξη «Κουτσόγιωργας!». Κλίκ.

Παιδικά πράγματα. Οι κυρίες δικαστίνες του Μιλάνου στην λυσσαλέα – όσο ατέρμονα – εκστρατεία τους να καταστρέψουν τον Μπερλουσκόνι έχουν καταγράψει εκατό χιλιάδες συνομιλίες (100.000). Τελικώς βρήκαν εκείνο που ήθελαν. Η περίφημη Ρούμπη έλεγε σε φίλη της ότι εκείνο το βράδυ θα έκανε σεξ με τον «Καβαλιέρε». Με αυτό το αδιάσειστο στοιχείο τον κατεδίκασαν σε επτά χρόνια κάθειρξη. Πάνω από την έδρα στα Ιταλικά δικαστήρια γράφει ότι: «Ο Νόμος είναι ίσος για όλους».

Πιθανόν ο Νόμος έτσι σκόπευε, ή φιλοδοξούσε. Όχι όμως και τα ΜΜΕ. Φαντάζεστε ανάλογη προβολή αν ο Μπερλουσκόνι ήταν κομμουνιστής; Αλλά ας έλθουμε στο Μέγα Θέμα του προδότη Έντουαρντ Σνόουντεν. Ο αγγελικός αυτός νάρκισσος, άρτι κατελθών από το διαστημόπλοιο που τον έφερε από κάποιο πλανήτη φτηνών περιοδικών «επιστημονικής» φαντασίας, ανεζήτησε εργασία. Προσελήφθη στην Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας, όπου πίστευε ότι ελέγχουν την ασφάλεια στηρίξεως των αντισκήνων στις προσκοπικές κατασκηνώσεις ή τέτοιου είδους θέματα.

Με φρίκη ανεκάλυψε ότι μεταξύ άλλων, παρακολουθούσαν και κατέγραφαν συνομιλίες και ηλεκτρονική αλληλογραφία εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο σκοπός αυτής της γιγαντιαίας επιχειρήσεως (γραμμένος σαφέστατα στην επικεφαλίδα της) δηλαδή Εθνική Ασφάλεια, δεν είχε καμμία σημασία γι’ αυτόν τον άσπιλο και αμόλυντο – όσο και απληροφόρητο – εξωγήινο. Το σημαντικό ήταν η παραβίασις του ιδιωτικού χώρου των πολιτών. Αυτό του έκανε τέτοιο άγος αφόρητο που δήλωσε ότι δεν μπορεί, δεν ανέχεται να ζει σε μια χώρα όπου γίνονται αυτά τα πράγματα. Έφυγε. Ναι, αλλά όχι πριν δημοσιοποιήσει χιλιάδες απόρρητα στοιχεία ιδίως για τον τρόπο και τους μηχανισμούς παρακολουθήσεως. Αυτές οι πληροφορίες χαιρετίσθηκαν ως ανεκτίμητο δώρο για όλους τους αγνούς ιδεαλιστές λάτρεις της ελευθερίας να…ανατινάσσονται μέσα σε πλήθη ανυπόπτων άσχετων, κράζοντας «Αλλάχου άκμπαρ!». Την ιαχή των μαρτύρων της ισότητας, της αδερφότητας και της ελευθερίας απανταχού της γης.

Όπως και ο άλλος κούκλος, έγκλειστος στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο, αναζητεί τώρα μια χώρα όπου τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα είναι ιερά και απαραβίαστα, ανώτερα ακόμη και από την ζωή των θυμάτων της «πάλης». Πρέπει βεβαίως αυτή η χώρα να τρέφει άσβεστο μίσος για την Αμερική, ενώ συγχρόνως να βλέπει με κατανόηση τις «ειδικές υπηρεσίες» που φροντίζουν για την ασφάλεια της. Πρώτη επιλογή ήταν η Κίνα – προπύργιο της δημοκρατίας. Αμέσως μετά η Ρωσία. Δεν σφάξανε, που λένε. Κούβα; Μόλις χθες βραβεύθηκε αντιστασιακός από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο…

Δεν κινδυνεύει όμως να μείνει άνεργος. Θα ζει πολύ άνετα πουλώντας τα μυστικά της πατρίδας του σε «προοδευτικές δυνάμεις» και τις «υπηρεσίες» τους, που κανείς προοδευτικός δεν ενοχλήθηκε για τις μεθόδους, τα στρατόπεδα και τις εκτελέσεις των αντιδραστικών.