από Τηλέμαχο Μαράτο

δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 13 Ιουλίου 2013

   Η κλασσική ρήση ότι «μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις» επαληθεύεται συνεχώς στις «ενημερωτικές» εκπομπές της τηλεοράσεως. Οι εικόνες εκτός από τις, παροιμιώδεις, χίλιες λέξεις, δείχνουν πάντοτε ένα πλήθος ανθρώπων. Είναι οι «εργαζόμενοι» – κατά την ορολογία που επέβαλε η αριστερά, για να καταργήσει το «υπάλληλοι». Σχεδόν «εργάτες» (πλησιέστερα στο νοσταλγικό «προλετάριοι») δίνουν ένα άλλο μήνυμα, όχι ακριβώς αυτό που θα ήθελαν.

Βλέπω τους προβληματισμένους, ήδη απολυθέντες, της ΕΡΤ να μη θέλουν να εγκαταλείψουν το γιγάντιο μέγαρο που έχουν «αγκιστρώσει», σαν τεράστιο κύτος, και δεν μπορούν να πιστέψουν ότι δεν τους ανήκει πλέον. Δεν φεύγουν ούτε καν για να δώσουν την δυνατότητα στο λογιστήριο για να προχωρήσει τις διαδικασίες της αποζημιώσεως τους, φοβούμενοι – δικαίως – ότι αυτή η πράξις θα ήταν η τελεσίδικη επικύρωσις της απολύσεως τους. Παρόμοιες σκηνές στους Δήμους και άλλες «ΥπΕρεσίες», όπως επιμένουν να λένε τις υπηρεσίες οι αγράμματοι.

Ο κόσμος όμως παρατηρεί αυτό το πλήθος και σκέπτεται – ενδομύχως – διάφορα. Όχι πάντοτε φιλικά προς τους καταληψίες. Πρώτη σκέψις είναι η απορία. Βρέ πόσοι είναι! Σε πολλές επισκέψεις στην ΕΡΤ ποτέ δεν είχα δει περισσότερους από πέντε. Αμέσως μετά έρχεται μια – ήπια – αγανάκτησις. Σκέψου ότι εμείς τους πληρώνουμε. Ακολουθεί μια πιο οργισμένη αντίδρασις όταν αντιλαμβάνεται κανείς ότι τον κοροϊδεύουν και προσβάλλουν την νοημοσύνη του. Τι σημαίνει απολύω δύο χιλιάδες, τους αποζημιώνω, και αμέσως προσλαμβάνω ισάριθμους – κατά προτίμηση τους ίδιους λόγω πείρας με το αντικείμενο. Από την άλλη πλευρά ακούμε τους συντεχνίτες που σιτίζονται εις βάρος μας – υποχρεωτικώς – να δηλώνουν, ανερυθρίαστα, ότι δεν κοστίζουν τίποτα στον ελληνικό λαό! Μπα, και αυτό που βλέπουμε στον λογαριασμό της ΔΕΗ; Ποιος το πληρώνει;

Πολυετής παρατήρηση της λειτουργίας αυτού του ιδρύματος – μέσω της εικόνας στο κουτί – έδειξε ότι υπήρξε το πιο αποτελεσματικό εργαλείο της κομμουνιστικής προπαγάνδας, με τα δικά μας λεφτά μάλιστα. Εργαλείο τόσο εμποτισμένο με τα νάματα της αριστεράς ώστε να επεμβαίνει ακόμη και στους μεταφρασμένους υπότιτλους ξένων ντοκυμανταίρ. Σε αυτό βοηθούσε και το BBC που πολλοί νομίζουν αντικειμενικό. Η κηδεία της Μάργκαρετ Θάτσερ σχολιάστηκε για το πόσο κόστισε, ενώ κατά το ρεπορτάζ των ταραχών στην Αίγυπτο το πρώτο που μας πληροφόρησε το BBC ήταν ότι ο Αιγυπτιακός στρατός επιδοτείται από τις ΗΠΑ με δύο δις τον χρόνο. Άρα, σχεδόν μισθοφόροι.

Κοιτώντας τον σχολιασμό των «απολύσεων» σε άλλα κανάλια βλέπουμε σταθερά μεγάλη συμπάθεια από τους συναδέλφους, και προβολή των απεργών και απειλουμένων με απόλυση. Καθημερινή αναφορά στον μεγάλο αριθμό των ανέργων αλλά σπάνια, και με το ζόρι, μια υπενθύμιση ότι είναι όλοι του ιδιωτικού τομέως, δηλαδή του τομέως που παράγει, ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι κάνουν ότι μπορούν για να καταστρέψουν την οικονομία, όσον αφορά το κέντρο των Αθηνών το έχουν καταφέρει. Και πάμε στην πιο εντυπωσιακή εικόνα των ημερών, εκείνη που προκαλεί και την μεγαλύτερη απορία: Την εικόνα του πλήθους στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Εντύπωση προκαλεί και το πλήθος των ανθρώπων που γέμισαν την αίθουσα του συνεδρίου. Έχουν πράγματι ακούσει κα, εάν άκουσαν, έχουν κατανοήσει τι έχει εκστομίσει κατά καιρούς ο πρόεδρος, που θα επανεκλεγεί, όπως λένε, ως μοναδικός υποψήφιος κατά τα πρότυπα του «υπαρκτού» σοσιαλισμού. Της προ-Κρούστσεφ εποχής; Που βρεθήκανε, αιφνιδίως, τόσοι κομμουνιστές; Δεν το πιστεύω.

Ασφαλώς, είναι βέβαιον ότι τα πιο προβεβλημένα στελέχη υπήρξαν μέλη του ΚΚΕ. Ο ίδιος ο πρόεδρος ήταν στην ΚΝΕ. Άλλοι μετά τις σφαγές με τα τανκς στις υπόδουλες χώρες, τις αποκαλύψεις για τα γκούλακ, το Τείχος και άλλες φρικαλεότητες πήγαν στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Οι συνιστώσες δεν νομίζω ότι – συνολικώς – θα γέμιζαν την αίθουσα καφενείου. Άρα, ηλίου φαεινότερον ότι η μεγάλη μάζα, ο κύριος όγκος είναι πρώην ΠΑΣΟΚ. Αυτό έχει αντιληφθεί ο κ. Τσίπρας και προσπαθεί να μιμηθεί το, παρωχημένο στυλ του Ανδρέα.

Είναι λοιπόν σοσιαλιστές, κάποιου είδους; Τίποτε από όλα αυτά. Λόγιος φίλος, που πήγε στο συνέδριο, μου απήντησε σε σχετική ερώτηση: «Είναι πεινασμένοι». Όχι με την βιολογική έννοια της αμέσου ελλείψεως τροφής. Είναι πεινασμένοι σαν τα γουρουνάκια που, αναζητούν, τυφλά, τις θηλές της μεγάλης ξαπλωμένης γουρούνας χωρίς πολλή σκέψη. Τα έχετε ακούσει όταν πεινάνε;