από Μπάμπη Παπαδημητρίου

δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 2 Αυγούστου 2013

Υπογράψαμε Μνημόνιο Αμοιβαίας Κατανόησης επειδή χρειαστήκαμε δανεικά και όχι επειδή χρειαζόμασταν κάποιον να μας «βάλει σε τάξη». Ηταν ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε την πτώχευση του κράτους. Είναι πολλοί εκείνοι που ξεχνούν αυτά τα απλά, θεμελιώδη, γεγονότα. Στη θέση τους βάζουν άλλους συλλογισμούς. Κάποτε ενδιαφέροντες. Συνήθως όμως παντελώς άσχετους με την πραγματική κατάσταση της χώρας.

Είναι εντελώς διαφορετικό να αποφασίσει ένα κράτος ότι θα αποκοπεί από τις διεθνείς αγορές. Οπως θα συμβεί στην περίπτωση άρνησης πληρωμών, την οποία πρεσβεύουν κάποιοι ότι έπρεπε να έχουμε κάνει την άνοιξη 2010. Μάλιστα, οι ίδιοι ή κάποιοι άλλοι αφήνουν να εννοηθεί ότι και τώρα ακόμη πρέπει να κάνουμε αυτό ακριβώς.

Με τη Δανειακή Σύμβαση και το Μνημόνιο, συμφωνήσαμε, για να το κάνω όσο πιο πρακτικό γίνεται, με τους άλλους (αποσβολωμένους) εταίρους το εξής: «Εσείς αναλαμβάνετε το χρέος μας. Εμείς αναλαμβάνουμε τα ελλείμματά μας».

Στην πράξη, οι ευρω-εταίροι και τα μέλη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου υποκατέστησαν γηγενείς και διεθνείς ομολογιούχους, ελληνικές και ξένες, επενδυτικές και εμπορικές τράπεζες, ελληνικά, ευρωπαϊκά, νορβηγικά και αμερικάνικα ασφαλιστικά ταμεία, παθητικά και «κερδοσκοπικά» αμοιβαία κεφάλαια. Όσους τέλος πάντων είχαν παίξει τα χρήματα πελατών τους στα χαρτιά του ελληνικού Δημοσίου. Για τον πολύ απλό λόγο πως όλοι αυτοί κατατρόμαξαν όταν έμαθαν την πραγματική κατάσταση των δημοσιονομικών πραγμάτων. Με αποτέλεσμα να μας κόψουν τα δανεικά, ενώ όλοι μαζί, ως αγέλη απερίσκεπτων επενδυτών, έσπευδαν να ξεφορτωθούν το «ελληνικό χαρτί».

Κάποιοι εδώ στην Αθήνα αλλά και αλλού κάνουν αφελείς λογαριασμούς. Προσπαθούν να μας πουν ότι τα δανεικά των εταίρων μας δεν πήγαν για… μισθούς και συντάξεις. Ισχυρίζονται πως πήγαν όλα (σχεδόν) για την αποπληρωμή παλαιών χρεών και των αναλογούντων τόκων.

Βεβαίως και δεν είναι έτσι. Χρειάστηκε να καλυφθούν τα πρωτογενή ελλείμματα όλης αυτής της περιόδου, δηλαδή το κενό που άφηναν πίσω τους οι δαπάνες. Χωρίς τόκους και χρεολύσια. Αφού τα κρατικά έσοδα δεν ήσαν -και ακόμη δεν είναι- αρκετά για να καλύψουν τις κρατικές ανάγκες, παρά τις τεράστιες και επώδυνες περικοπές.

Στην τριετία 2010-13 το κενό που έκλεισε με δάνεια του Μνημονίου ήταν 25,5 δισ. Οι τόκοι της ίδιας περιόδου ανήλθαν σε 62,9 δισ. Χωρίς αυτά τα δύο (88,4) δεν μέναμε στο ευρώ. Σημειώστε ότι την προηγούμενη τριετία (2007-2009) τα δύο αντίστοιχα ποσά ήσαν 39,7 το πρωτογενές έλλειμμα και 73,4 οι τόκοι (άθροισμα 113,1 δισ). Επιμένω ότι κάποιοι πρέπει να ξανακάνουν τους λογαριασμούς!

Πηγή: Καθημερινή