από Αθανάσιο Παπανδρόπουλο

δημοσιεύθηκε στο www.europeanbusiness.gr

Είναι ζωτική και επείγουσα η ανάδειξη ενός αντι-Τσίπρα στην Ελλάδα, για να αποφευχθεί η συνολική της καταστροφή

Με τίτλο «Αναζητείται ο αντι-Τσίπρας», η Εστία της Δευτέρας 29 Ιουλίου θέτει ένα πολύ σοβαρό θέμα. Αυτό της αντιπαράθεσης των γενεών, αλλά και των αντιλήψεων, στην Ελλάδα της κρίσης, και της πολιτικής της σημασίας.

Έτσι, η ιστορική εφημερίδα τονίζει ότι ο 39χρονος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ισχυρή απήχηση στους νέους –όπως και η Χρυσή Αυγή, εξάλλου– και το γεγονός αυτό αποτελεί το δυνατότερο χαρτί του στην προσπάθεια που κάνει για να γίνει πρωθυπουργός. Και επειδή ο Αλέξης Τσίπρας είναι αδίστακτος και κυνικός, προσθέτουμε εμείς, χρησιμοποιεί και όλα τα μέσα του λαϊκισμού, της δημαγωγίας και της πολιτικής εξαπάτησης για να πετύχει τον στόχο του. Επίσης, ευνοείται και από το γενικότερο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό περιβάλλον που επικρατεί στην χώρα, στην διαμόρφωση του οποίου, βέβαια, καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος του πολιτικού χώρου τον οποίον εκπροσωπεί και από τον οποίο προέρχεται.

Μέσα λοιπόν σε αυτό το κλίμα, η κατά την Εστία αναζήτηση ενός αντι-Τσίπρα ηγέτη, ικανού να εκφράσει την γενιά της μεταπολίτευσης και κυρίως αυτήν μετά το 1974, κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση είναι. Διότι, πριν απ’ όλα, ο νέος ηγέτης μιας δημοκρατικής κεντροδεξιάς ή κεντροαριστεράς παρατάξεως θα πρέπει να υιοθετήσει μία στρατηγική επιθετικού αντιλαϊκισμού ή ενός άλλου λαϊκισμού. Στο επίπεδο αυτό, όμως, οι αντίπαλοί του δεν είναι μόνον ο κ.Τσίπρας, αλλά επίσης η Χρυσή Αυγή και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Πρόκειται δηλαδή για το φαιοκόκκινο μέτωπο που σήμερα υπερισχύει ιδεολογικά στην Ελλάδα και σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνει την κυρίαρχη ιδεολογία. Δυστυχώς δε, η τελευταία εδράζεται σε μια πολύχρονη και γενικευμένη πλύση εγκεφάλου –αντιδυτική, αντιευρωπαϊκή, αντιφιλελεύθερη, αντιεπιχειρηματική και, κυρίως, αντιπνευματική.

Το πνεύμα είναι αυτό που αντιστέκεται στις προσπάθειες να καταργηθεί η σκέψη. Το πνεύμα είναι αυτό που απελευθερώνει από τα δεσμά της βλακείας, του σκοταδισμού και της μισαλλοδοξίας. Το πνεύμα καταρρίπτει εθνικά συμπλέγματα και συμβάλλει στην ανάπτυξη συλλογικών συνειδήσεων. Άρα, το πνεύμα δεν μπορεί παρά να απορρίπτει τα μυθολογικά φαντάσματα και τις απάτες εις βάρος της κριτικής σκέψης. Είναι συνεπώς ο υπέρτατος εχθρός όλων αυτών των δυνάμεων που θεωρούν τον άνθρωπο απλό αντικείμενο της Ιστορίας και απαραίτητο εργαλείο για την άσκηση εξουσίας ή την επίδειξη δύναμης.

Κατ’ επέκταση, οι δυνάμεις αυτές –αν και προέκυψαν μέσα από την φιλελεύθερη επανάσταση του ύστερου Μεσαίωνα– είναι οι αδυσώπητοι διώκτες της νεωτερικότητας. Και αυτό είναι εύλογο.
Η νεωτερικότητα, αφ’ εαυτής, είναι μία διαδικασία αλλαγών σε όλα τα επίπεδα και κυρίως σε αυτό της γνώσεως, της κριτικής σκέψεως και της πνευματικής ανάπτυξης. Η νεωτερικότητα δεν περιχαρακώνει, δεν εγκλείει, αλλά ανοίγει δρόμους και ιχνογραφεί προοπτικές. Η νεωτερικότητα, στην πράξη, είναι ανατρεπτική και βεβαίως θέτει ερωτήματα όταν συναντά αυθαίρετα εξουσιαστικά ιδεολογήματα τα οποία συνήθως αντιπροσωπεύουν ολοκληρωτικές αντιλήψεις και θεωρίες.

Γι αυτό οι δυνάμεις αυτές επιδιώκουν να ελέγχουν τις ανθρώπινες συμπεριφορές μέσα από διαχειρίσιμες δομές σκέψεως.

Στις περιπτώσεις αυτές, μέσω μιας ακατάσχετης λογοδιάρροιας, οι ολοκληρωτικοί σχηματισμοί μεταφέρουν το συναισθηματικό φορτίο του υποκειμένου, που συχνά εκφράζει κάτι το οποίο είναι άσχετο με το ίδιο το αντικείμενο στο οποίο αναφέρεται. Όμως, μέσα από την τακτική αυτή φθείρεται συνεχώς η κριτική σκέψη, με αποτέλεσμα καλός πολίτης να είναι αυτός που αλαλάζει και επευφημεί την βία και την βλακεία.

Οι καταστάσεις αυτές δεν ανατρέπονται παρά μόνον αν γίνουν προσπάθειες απελευθέρωσης μιας κοινωνίας από δεισιδαιμονίες, φανταστικούς εχθρούς και τιποτένιους δημαγωγούς –πράγμα δύσκολο στις σημερινές συνθήκες. Κατά συνέπεια, ο δρόμος της πλήρους καταρρεύσεως κάθε άλλο παρά κλειστός είναι. Κάποιοι τον έχουν διάπλατα ανοιχτό και ο όχλος είναι εκεί, ως δήθεν τιμωρός…

Πηγή: European Business Review