από Αθανάσιο Παπανδρόπουλο

δημοσιεύθηκε στο www.europeanbusiness.gr

«Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο», λέει η λαϊκή παροιμία. Και μια άλλη προσθέτει «καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια».

Κάποιοι δείχνουν έκπληκτοι για την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό κοινοβούλιο –έκπληξη που ανεβαίνει καθώς πληροφορούνται και την συνεχή δημοσκοπική άνοδο του κόμματος αυτού. Έτσι, με μεγάλη ευκολία αποδίδουν την άνοδο της Χρυσής Αυγής στην κρίση και στην τρόϊκα και στην συνέχεια αρχίζουν οι γνωστές αμπελοφιλοσοφίες για όλους αυτούς που επιβουλεύονται την χώρα με τους «ευφυέστερους ανθρώπους» στον κόσμο…

Δυστυχώς, όμως, η πραγματικότητα απέχει αισθητά από τις επίπεδες αυτές ερμηνείες και το φαινόμενο της ΧΑ είναι πολύ πιο βαθύ. Φοβούμεθα δε ότι είναι πλέον και μόνιμο –γεγονός που δεν είναι κατ’ ανάγκην αρνητικό.

Υπάρχει έτσι στην Ελλάδα μία κατηγορία ανθρώπων που είναι προτιμότερο να εκφράζονται πολιτικά μέσω της ΧΑ, παρά να επηρεάζουν με τις ιδέες και τις αντιλήψεις τους κοινοβουλευτικά αστικά κόμματα. Ιδιαίτερα δε σε περιόδους κρίσεως που συνεπάγονται και σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Ο εκσυγχρονισμός του κεντροαριστερού και του κεντροδεξιού χώρου θα είναι πολύ πιο γρήγορος και αποτελεσματικός αν τα κόμματα που τον απαρτίζουν απαλλαγούν από τις μειοψηφίες ψηφοφόρων που αποτελούν το πιο οπισθοδρομικό και αντιδραστικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Και τις οποίες μειοψηφίες είχαν ανάγκη όταν μεσουρανούσε ο δικομματισμός, για να μπορούν να κυβερνούν. Σήμερα, η κατάσταση αυτή έχει ανατραπεί άρδην. Το τοπίο αλλάζει.

Συνεπώς, αυτό το κομμάτι ψηφοφόρων, το οποίο εξετράφη ιδεολογικά μέσα στους μεγάλους πολιτικούς σχηματισμούς, αλλά και στο ιδεολογικό περιβάλλον που πάνω από πενήντα χρόνια τώρα κυριαρχεί στην Ελλάδα, είναι καλύτερα να τοποθετηθεί εκεί όπου ανήκει. Ο αντιευρωπαϊσμός, ο αντιαμερικανισμός, το κατά της Δύσεως μίσος, το ανθεπιχειρηματικό πνεύμα, η νοοτροπία της κομπίνας και της αρπαγής, ο μύθος της ψωροκώσταινας, ο υπερκαταναλωτισμός με δανεικά, ο αντισημιτισμός και ο ρατσισμός, είναι αντιλήψεις που συστηματικά καλλιεργήθηκαν από όλες τις πολιτικές δυνάμεις και από σημαντικά πολιτικά πρόσωπα. Αντιπροσωπευτικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας, στην ουσία είναι αυτή η κατηγορία που υπέθαλψε και την κρίση.

Έτσι, το ιδεολογικό περιβάλλον για την εκκόλαψη της ΧΑ ήταν ιδανικά προετοιμασμένο και ανέμενε, ως καλή μηχανή εσωτερικής καύσεως, τον απαραίτητο συμπλέκτη για να εκκινήσει. Υπό αυτή την έννοια, η κρίση χρέους απετέλεσε τον μηχανισμό εκκινήσεως, δεδομένου ότι στο μεταξύ είχε φθαρεί και ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑΟΣ) του κ. Γ. Καρατζαφέρη, στον οποίον συνωστίζονταν πολλοί από τους σημερινούς ψηφοφόρους της ΧΑ. Στους τελευταίους, όμως, ήλθε να προστεθεί και το μεγαλύτερο κομμάτι του ποδοσφαιρικού υποκόσμου και του χουλιγκανισμού που διαπρέπει στον χώρο του.

Όπως διαπιστώσαμε από έρευνά μας, κάποιοι από τους κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενους Συνδέσμους Φιλάθλων είναι στην ουσία φυτώρια βίας και χουλιγκανισμού. Σε μεγάλο βαθμό, τα μέλη των «Συνδέσμων» αυτών –νέοι 18-25 ετών– είναι εξ επαγγέλματος άνεργοι, αρνούνται οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα και επιβιώνουν μέσω της παραοικονομίας. Ως πνευματική τους τροφή έχουν έναν θλιβερό «αθλητικό» Τύπο και ραδιοφωνικές εκπομπές μίσους και εμπάθειας. Μέσω δε Διαδικτύου είναι απίστευτα τα κηρύγματα βίας, μίσους και βλακείας που κυκλοφορούν.

Στον χώρο αυτόν, η διείσδυση της ΧΑ είναι πολύ σημαντική, κυρίως στην επαρχία. Ασφαλώς δε, η επιρροή της ευνοείται και από τις «ποδοσφαιρικού» τύπου αντιλήψεις που κυριαρχούν σε έναν χώρο που κυριολεκτικά διέφθειραν οι επιχειρηματίες της διαπλοκής. Αυτοί ήσαν που εισήγαγαν όλα τα κατακάθια του υποκόσμου στον χώρο αυτόν, όπου μπράβοι, άνθρωποι της νύχτας, εκβιαστές, νονοί «καταστημάτων» και «υπερπατριώτες» συνωστίζονταν για να διεκδικήσουν χρήμα, «δόξα» και ερείσματα ενισχυτικά της διαπλοκής τους.

Από τον χώρο αυτόν ξεκίνησαν αρκετές οργανώσεις της ΧΑ, οι οποίες στην αρχή συσκότιζαν το περιβάλλον και, χωρίς να έχουν ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις, επεδίωκαν να προσελκύουν ακτιβιστές και χουλιγκάνους. Είχαν δε οι οργανώσεις αυτές και την χρηματοδότηση σκοτεινών «επιχειρηματιών», κάποιοι από τους οποίους –ευτυχώς– έπεσαν στα χέρια της δικαιοσύνης.

Εντυπωσιακή είναι σήμερα επίσης, χωρίς να δείχνει το πρόσωπό της, η παρουσία της ΧΑ και στο Διαδίκτυο. Αναρίθμητα είναι τα «υπερπατριωτικά» μπλογκς μέσω των οποίων διακινούνται κείμενα και αντιλήψεις που βάλλουν απευθείας κατά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και των εκπροσώπων της. Ταυτόχρονα, αναπαράγονται χιτλερικού περιεχομένου αντισημιτικά συνθήματα, ενδεδυμένα με ελληνοκεντρικά ενδύματα. Έτσι, χωρίς ποτέ να λέει το όνομά της, η ιδεολογία της ΧΑ επικαλείται τον ελληνισμό, χρησιμοποιώντας ψευδέστατες αναφορές και εξευτελίζοντας την προσωκρατική φιλοσοφία.

Επίσης, κάνοντας χρήση ιδεολογημάτων από τους Έγελο (1770-1831) και Νίτσε (1844-1900), χωρίς όμως να τους αναφέρει, η ΧΑ καλλιεργεί στους κατά κανόνα αμόρφωτους και προληπτικούς δυνητικούς οπαδούς της έναν από κάθε άποψη επικίνδυνο μηδενισμό, που είναι και το σοβαρότερο βήμα προς την κόλαση της σύγκρουσης και του ολοκληρωτισμού. Η δε ΧΑ θα επιδιώκει συγκρούσεις γιατί μέσω αυτών θα εδραιώνεται η πολιτική της ύπαρξη. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι για τα ολοκληρωτικά κινήματα οι συγκρούσεις είναι τρόπος ζωής και εξασφάλισης της επί των υποκειμένων τους εξουσίας.

Υπό το φως όσων προηγούνται, το φαινόμενο της ΧΑ κάθε άλλο παρά τυχαίο και συγκυριακό είναι. Το κόμμα του κ. Ν. Μιχαλολιάκου δεν καταπολεμάται με ξόρκια και αναφορές στον εθνικοσοσιαλισμό. Οι περισσότεροι από αυτούς που το ψηφίζουν χαμπάρι δεν έχουν από τους ναζί και τα εγκλήματά τους. Η ΧΑ αντιμετωπίζεται με άνοδο της παιδείας και της πολιτικής κουλτούρας. Αυτοί είναι οι μεγάλοι της εχθροί. Και όσοι διαφωνούν με την άποψη αυτή, καλά θα έκαναν να διαβάσουν επίσημα κείμενα του κόμματος.

Πηγή: European Business Review