από Ιωάννη Ληξουριώτη*

δημοσιεύθηκε στο www.zeronews.gr

Όταν ο Ιωσήφ Στάλιν είπε την περίφημη αρλούμπα ότι «οι καπιταλιστές θα μας πουλήσουν το σχοινί που θα τους κρεμάσουμε», ασφαλώς δεν φανταζόταν ότι περίπου μετά εκατό χρόνια το μοναδικό εναπομείναν στον ευρωπαϊκό χώρο σταλινικό κομμουνιστικό κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, όχι μόνο θα πούλαγε το σχοινί, αλλά θα έβαζε μόνο του το κεφάλι στη θηλιά που του ετοίμασαν οι ξύπνιοι «κεφαλαιοκράτες».

Οι ιδιώτες επιχειρηματίες δεν δικαιούνται να κλείνουν τις επιχειρήσεις τους όταν έχουν οικονομικά προβλήματα, εκτός εάν τις κλείνει με καταλήψεις και άλλες «επαναστατικές» πρακτικές το ΠΑΜΕ. Το κράτος δεν δικαιούται να πουλά περιουσιακά του στοιχεία γιατί, κατά την προσφιλή ορολογία που χρησιμοποιεί το ΚΚΕ και η λοιπή αριστεροσύνη στη χώρα μας, «βγάζει στο σφυρί», «ξεπουλά» τα «φιλέτα» ή «τα χρυσαφικά» της περιουσίας του ελληνικού λαού. Ωστόσο, το «κόμμα του λαού», χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, θεώρησε ότι μπορούσε να «ξεπουλήσει» ένα σημαντικό περιουσιακό «φιλέτο», την άδεια τηλεοπτικής συχνότητας πανελλαδικής εμβέλειας που είχε παραχωρηθεί δωρεάν από το κράτος το 1989 στον τότε ενιαίο Συνασπισμό (της Αριστεράς και της Προόδου) και που μετά τη διάσπαση πέρασε, για μη γνωστούς σε εμάς λόγους, στα χέρια της κομματικής ορθοδοξίας του ΚΚΕ.

Επί ένα μήνα περίπου το ΚΚΕ έπαιζε τον παπά: «Εδώ αγοραστής, εκεί αγοραστής, πού είναι ο αγοραστής». Τελικά, όλοι εμείς «της γης οι κολασμένοι» μάθαμε ότι η «Ραδιοτηλεοπτική Α.Ε.», ήτοι ο κομματικός τηλεοπτικός σταθμός 902, πουλήθηκε σε μια «εταιρεία του ραφιού» που έχει έδρα στην Κύπρο και γραμματέα μια άλλη επίσης κυπριακή εταιρεία με 171 ευρώ κεφάλαιο (!) και που έχει μοναδικό μέτοχο μια τρίτη offshore εταιρεία που έχει έδρα τις εξωτικές Βρετανικές Παρθένους Νήσους, κάπου μακριά στην Καραϊβική Θάλασσα.

Μάθαμε λοιπόν ότι τρεις τουλάχιστον «εταιρείες ευκαιρίας» έχουν εμπλακεί σ’ αυτή την περίεργη αγοραπωλησία της συχνότητας του 902, αλλά, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η τιμή της αγοραπωλησίας και τα φυσικά πρόσωπα που βρίσκονται πίσω από τις διαδικασίες αυτές, δηλαδή οι αγοραστές, αποτελούν επτασφράγιστο μυστικό. Η κομμουνιστική διαφάνεια στον απόλυτο βαθμό της (!!!).

Τι έφταιξε για το (ξε)πούλημα του 902; Τι είχε φταίξει για τις αθρόες απολύσεις που είχαν γίνει πριν από μήνες στον Ριζοσπάστη; Τι είχε φταίξει που έμειναν απλήρωτοι επί μήνες οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του ΚΚΕ; Η οικονομική κρίση, μας λένε εν χορώ τα διάφορα στελέχη του κόμματος με κάθε ειλικρίνεια. Τους πιστεύουμε. Η οικονομική κρίση ανάγκασε το κόμμα του λαού να αρχίσει τις «ιδιωτικοποιήσεις» των περιουσιακών του στοιχείων.

Η οικονομική κρίση είναι ασφαλώς σοβαρός λόγος για να κλείσει ή να πουληθεί μια επιχείρηση, είναι σοβαρός λόγος για να γίνουν απολύσεις, για να μειωθούν οι μισθοί, για να μετατραπούν οι συμβάσεις από πλήρους σε μερικής εργασίας και για να εφαρμοστεί η εκ περιτροπής εργασία ή θέση του προσωπικού σε διαθεσιμότητα κ.ο.κ. Όλα αυτά όμως είναι αυτονόητα και θεμιτά μόνο όταν αυτός που πλήττεται από την οικονομική κρίση είναι η επιχειρηματική δραστηριότητα του «κόμματος του λαού». Απορρίπτονται όμως μετά βδελυγμίας από το ΚΚΕ και το δορυφορικό του ΠΑΜΕ ως μέσα αντιμετώπισης της κρίσης όταν πρόκειται για ενέργειες που προσφεύγει ένας «κανονικός» επιχειρηματίας, ένας ιδιώτης επιχειρηματίας που πασχίζει να κρατήσει την επιχείρησή του ανοικτή. Γιατί η διαφορετική αυτή προσέγγιση; Απλούστατα, μας λένε με αφόρητη αθωότητα οι κομματικοί εκπρόσωποι, γιατί οι επιχειρήσεις του κόμματος (Ριζοσπάστης και λοιπά κομματικά ΜΜΕ) δεν είναι αστικές επιχειρήσεις, είναι «κάτι άλλο».

Αυτό το περίεργο και ασύλληπτο από τον κοινό νου «κάτι άλλο», που δεν θα μάθουμε ποτέ τι ακριβώς είναι, παρέχει ένα άριστο άλλοθι στο ΠΑΜΕ, τη στιγμή που ωρύεται κατά της απλήρωτης εργασίας και καταγγέλλει κάθε είδους «ανάλγητο» εργοδότη για μη πληρωμή δεδουλευμένων, τη στιγμή που καταγγέλλει τους «κεφαλαιοκράτες» για τις απολύσεις και για την κατάλυση της (αστικής) εργατικής νομοθεσίας, την ίδια στιγμή δεν ακούει, δεν βλέπει ότι επί μήνες οι δημοσιογράφοι στον Ριζοσπάστη και στα λοιπά κομματικά ΜΜΕ είναι απλήρωτοι, ότι έχουν γίνει απολύσεις σωρηδόν, ότι δεν καταβάλλονται τα ένσημα στους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Ξεχνά προκλητικά ότι όταν γίνεται «μεταβίβαση επιχείρησης», όπως εν προκειμένω της «Ραδιοτηλεοπτικής Α.Ε.», υπάρχουν κάποιες κοινοτικές Οδηγίες και μια αντίστοιχη εθνική νομοθεσία που πρέπει να εφαρμόζονται, έστω για τα προσχήματα.

Φαίνεται όμως ότι αυτήν την «αστική» εργατική νομοθεσία πρέπει να τη σέβονται όλοι οι άλλοι εκτός από τους πολέμιους του αστικού κράτους.

* Ο Ιωάννης Ληξουριώτης είναι καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Πηγή: ZERO news