από Τηλέμαχο Μαράτο

δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 7 Σεπτεμβρίου 2013

Προ ημερών παρατήρησα ότι το ταξί που είχα πάρει, είχε, μπροστά από τον οδηγό μια οθόνη, με χάρτη, μεγαλύτερη του συνήθους GPS. Αυτή η φράσις «του συνήθους GPS» ουσιαστικώς λέει όσα σκοπεύει να σχολιάσει αυτό το κείμενο. Ότι δηλαδή θεωρούμε πλέον «σύνηθες» ότι οποιοδήποτε αυτοκίνητο μπορεί να έχει μια οθόνη που δείχνει την θέση του στον χάρτη της περιοχής όπου κινείται, παρακολουθεί την πορεία του και, επί πλέον, μια ευγενική κυρία του δίνει οδηγίες για να φθάσει στον προορισμό του. Το ίδιο γίνεται, ταυτοχρόνως, σε εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα. Δορυφόρος, ή δορυφόροι, παρακολουθούν την θέση τους. Το γεγονός που θα εθεωρείτο, προ ολίγων ετών, σενάριο επιστημονικής φαντασίας, δεν προκαλεί σήμερα καμμία εντύπωση.

     Το μέγεθος της οθόνης μου έκανε εντύπωση και ρώτησα τον οδηγό για λεπτομέρειες. «Ά!» μου είπε. «Είναι κάτι παραπάνω. Όταν ένας πελάτης (πρόκειται για εταιρεία ραδιο-ταξί) τηλεφωνήσει στο κέντρο, αμέσως η κοπέλα στο control – μία από δεκαέξι – πληκτρολογεί την διεύθυνση από όπου καλεί και παρουσιάζονται στην οθόνη τα πέντε ταξί, της εταιρείας, που είναι πλησιέστερα στον καλούντα, με τον αριθμό τους. Συγχρόνως, η ίδια εικόνα παρουσιάζεται και στα πέντε ταξί. Επιλέγεται ένα, κατόπιν συνεννοήσεως, και η διαδικασία τέλειωσε εντός δευτερολέπτων.

Στην συνέχεια της συζητήσεως ο οδηγός μου δήλωσε μελαγχολικός, γιατί ο γιός του ξενιτεύτηκε. Φαντάστηκα τα χειρότερα. Ανθρακωρυχεία στο Βέλγιο, πλύσιμο πιάτων σε εστιατόριο στην Γερμανία…» «Πού πήγε;» «Στην Ελβετία…» «Δύσκολο να πάρεις άδεια παραμονής…» του είπα. «Μπά. Έχει δουλειά.» «Τι;» «Χρηματο-οικονομικά, σε μια χρηματιστηριακή εταιρεία. Τον πήρανε όταν τέλειωσε τα μεταπτυχιακά του…»

Εν συνεχεία μου είπε ότι προ ημερών είχε αισθανθεί μία έντονη δυσφορία και πήγε αμέσως στα εξωτερικά ιατρεία μεγάλου ιδιωτικού νοσοκομείου, αφήνοντας το ταξί στην μέση του parking. Μετά από σύντομη εξέταση τον πήγανε αμέσως χειρουργείο όπου εγχειρίστηκε εντός δέκα λεπτών. «Stent», μου είπε. «Το έβαλαν από εδώ» δείχνοντας τον μηρό του. «Και πως έγινε αυτό; Να σε πάρουν τόσο γρήγορα;» «Τους είπα ότι έχω ιδιωτική ασφάλιση (ανέφερε μεγάλη ξένη εταιρεία). Είκοσι επτά χιλιάδες Ευρώ. Λησταρχείο.» Πράγματι, το περί ου ο λόγος ίδρυμα είναι ικανό να χρεωκοπήσει και εφοπλιστές ακόμη, όπως γνωρίζω.

Από την άλλη πλευρά, στο ίδιο νοσοκομείο, συγγενής μου εγχειρίστηκε στον εγκέφαλο με ένα «καλώδιο» στην άκρη του οποίου εκτός από χειρουργικό μέρος υπήρχε και βιντεοκάμερα, μέσω της οποίας ο χειρούργος έβλεπε τι κάνει. Μετά έδωσε στον ασθενή – που είναι καλά – το CD για να βλέπει την εγχείρηση όταν δεν έχει τίποτε καλύτερο να κάνει.

Μία εικόνα στον σύγχρονο κόσμο, όπως φάνηκε σε μία διαδρομή με ένα ταξί. Ασφαλώς δεν είναι όλα έτσι. Εξ ίσου όμως είναι αλήθεια ότι η κατάσταση μας δεν είναι τόσο μαύρη όσο επιμένουν τα πανάθλια ΜΜΕ. Ναι, πράγματι, υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε συσσίτια, ή χειρότερα, άλλοι ψάχνουν στα σκουπίδια. Πόσοι όμως; Πράγματι η κατάσταση που αντιμετωπίζει ένας άνεργος είναι απελπιστική. Ωστόσο σε όλες σχεδόν τις πραγματικές ιστορίες απογνώσεως που εξιστορούν στα προτεινόμενα μικρόφωνα, αργά ή γρήγορα θα εμφανισθεί η «δόσις του δανείου» που δεν μπορούν να πληρώσουν. Γενική εντύπωσις είναι ότι δικαιούνται ένα σπίτι, ασχέτως της ικανότητος τους να το αγοράσουν.

Την ώρα που μας «πληροφορούν» για παιδιά που λιποθυμούν λόγω ασιτίας, έρχεται στο μυαλό μια εφιαλτική εικόνα ισχνών παιδιών, με τα μάτια βαθουλωμένα, να σέρνουν τα πόδια τους αργά προς το σχολείο, ενώ – στην πραγματικότητα – επισημαίνεται το πρόβλημα της παιδικής…παχυσαρκίας. «Ο λαός πεινάει…»

Δηλοί κάτι ο μύθος; Ο μύθος δηλοί ότι όπου υπάρχει δυνατότης, διάθεση και ικανότης προσαρμογής στην πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου, ο Έλληνας δεν υστερεί σε τίποτε των άλλων πολιτών του ελεύθερου κόσμου. Και τα καταφέρνει. Όταν όμως έχει διαφθαρεί από την εξάρτηση στο κράτος-τροφό του σοσιαλισμού, και έχει γίνει, ουσιαστικώς, νήπιο, που τα περιμένει όλα κλαίγοντας, πηγαίνει ολοταχώς στην μείωση του εισοδήματος του κατά 60%. Ίσο με εκείνο της γειτονικής Βουλγαρίας και άλλων που απήλαυσαν τον παράδεισο του «υπαρκτού». Και μόλις το ένα όγδοο εκείνου της Γερμανίας, Ελβετίας και άλλων.