από Μπάμπη Παπαδημητρίου

δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 12 Σεπτεμβρίου 2013

Η συζήτηση για την Κεντροαριστερά δεν φαίνεται να συναντά τα ενδιαφέροντα του καθημερινού πολίτη. Καθόλου δεν σημαίνει αυτό πως τα θέματα που θίγουν όσοι παρεμβαίνουν στη συζήτηση αυτή δεν έχουν ενδιαφέρον. Κάθε άλλο.

Ομως, ακόμη κι όταν υπάρχει ενδιαφέρον, κυρίως από τους περισσότερο πολιτικοποιημένους συμπολίτες μας, παρά από τον «μέσο ψηφοφόρο», περιορίζεται στην ανταλλαγή απόψεων μεταξύ πρώην πολιτικών. Συχνά, μάλιστα, ο πολίτης που αναζητεί ένα καλό σχέδιο για τα αμέσως επόμενα χρόνια πρέπει να συμβιβαστεί με αναμενόμενες απόψεις μεταξύ του «δεν τα κάναμε όλα λάθος, επιτέλους» ή, ακόμη χειρότερα, σε ένα «δεν τα έκανα μόνος μου όλα όσα έγιναν λάθος»!

Για τον πολίτη, που αναζητά φως μέσα στο έρεβος των απειλών διά των οποίων πολιτεύονται οι ακραίοι που κατακλύζουν την πολιτική σκηνή, η τρέχουσα συζήτηση για την Κεντροαριστερά έχει μικρή αξία. Σχεδόν μηδαμινή. Δεν την εκλαμβάνει ούτε καν ως ειλικρινή μεταμέλεια.

Είναι αλήθεια ότι η δημοσκοπική «ψήφος», την οποία κάθε τόσο δίνει ο απελπισμένος πολίτης, δεν βοηθά ιδιαίτερα στην αναζήτηση λύσεων. Θα έπρεπε, βεβαίως, να το περιμένουν αυτό οι πολιτικοί των πρώην μεγάλων παρατάξεων έπειτα από τόσα πολλά, τόσο μεγάλα και τόσο βαριά πολιτικά εγκλήματα, που τόσο συχνά διέπραξαν στη μακρά πορεία της Μεταπολίτευσης.

Είναι, από την άλλη, αλήθεια ότι η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί σωστά παρά μόνον όταν οι κυβερνητικές αποφάσεις ενισχύουν το κέντρο της εθνικής ζωής. Ταυτοχρόνως, η ορθή διακυβέρνηση της χώρας χρειάζεται να εμπνέεται και από τους ριζοσπάστες της πολιτικής συζήτησης, δίνοντας οριοθετημένο χώρο παρέμβασης ακόμη και στους πιο ακραίους. Με μόνο περιορισμό τον Κανόνα Δικαίου και τον σεβασμό των Οικουμενικών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Είναι λάθος, κατά τη γνώμη μου, να περιχαρακώνεται η προσπάθεια συγκρότησης ανορθωτικού πολιτικού ρεύματος από την τόσο εκχυδαϊσμένη παλαιοκομματική ονοματοδοσία. Η μεγάλη πλειοψηφία αντιμετωπίζει με καχυποψία τους προσδιορισμούς δεξιά-αριστερά. Καλύτερα, λοιπόν, να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια περιχαράκωσης, ειδικότερα όταν χρησιμοποιείται το πρόσφυμα «αριστερά», λες και το «κέντρο», μόνο του, μπορεί να οδηγήσει σε παρεξηγήσεις τους γνήσιους και ανυπόμονους οπαδούς.

Καλύτερα θα ήταν να επιλεγεί ο προσδιορισμός της ανάγκης που έχει η χώρα να βρει ένα δρόμο μακρόπνοης ανθρώπινης ανάπτυξης. Πιστεύω πως το μόνο κόμμα που θα είχε δύσκολο και βαρύ αλλά εθνικά απαραίτητο έργο είναι το «Κόμμα της Λογικής». Γιατί αυτό εξέλιπε συστηματικά και επί σειρά ετών. Γιατί η Ελλάδα θα προοδεύσει όταν θα βάλει το μυαλό των ανθρώπων της να δουλέψει αποδοτικά και μακρόπνοα.

Πηγή: Καθημερινή