από Τηλέμαχο Μαράτο

δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 14 Σεπτεμβρίου 2013

Η υγιής μερίδα της κοινωνίας, όλοι όσοι έχουν διατηρήσει την ευαισθησία τους για βρωμερά φαινόμενα ανηθικότητος, αισθάνονται πάντοτε ιδιαιτέρα απέχθεια για την εκμετάλλευση παιδιών και την μεταχείριση τους από πωρωμένους ενήλικες για τους δικούς τους σκοπούς. Η απέχθεια είναι κάποτε τόσο έντονη και ανατριχιαστική ώστε προκαλεί ψυχικά συναισθήματα καταθλίψεως, μελαγχολίας και πολύ σκοτεινά συμπεράσματα για την ηθική υπόσταση του ανθρώπου – ως είδους – διότι σε όλα τα έμβια όντα ακόμη και στα άγρια θηρία, ή ιδίως στα άγρια θηρία, η προστασία των παιδιών τους παίρνει απόλυτη προτεραιότητα και φτάνει σε ύψιστο βαθμό αυτοθυσίας. Όλοι γνωρίζουν, ή έχουν ακούσει, πόσο επικίνδυνο είναι να πλησιάζει κανείς μία μητέρα που προστατεύει τα παιδιά της. Μία αγαθή γάτα μεταμορφώνεται σε άγρια επικίνδυνη τίγρη. Έτσι όλα τα ζώα. Είναι συνθήκη εκ των ουκ άνευ για την επιβίωση του είδους. Προς τι άλλωστε όλη η κυρίαρχος διαδικασία της αναπαραγωγής αν δεν προστατευθούν τα παιδιά;

Μοναδική περίπτωσις στο ζωϊκό βασίλειο είναι μερίδα ανθρώπων, εκφυλισμένων, στους οποίους έχει ατροφήσει κάθε ηθικό έρεισμα και δεν έχουν καμία αναστολή στην εκμετάλλευση παιδιών. Γενεές πολιτισμένων ανθρώπων κατά την Βικτωριανή εποχή δάκρυσαν με την ιστορία του Όλιβερ Τουίστ στο μυθιστόρημα του Ντίκενς, όπου ο Φάγκιν εκπαιδεύει αδέσποτα ορφανά ως πορτοφολάδες. Η πρακτική αυτή συνεχίζεται και σήμερα, και εδώ, με τα «παιδιά των φαναριών», ή άλλα που ζητιανέυουν…Φρικαλέες είναι οι ιστορίες από την Ινδία και άλλες ασιατικές χώρες, όπου παιδιά ακρωτηριάζονται ή τυφλώνονται ακόμη για να προκαλούν οίκτο και φέρνουν έτσι περισσότερα έσοδα. Το είδαμε στο «Slumdog Millionaire».

Στις ίδιες χώρες «ανθεί» η παιδική πορνεία, με δυτικούς κυρίως πελάτες σε τέτοια έκταση ώστε ονομάζεται και σεξουαλικός τουρισμός. Φυσικό παρεπόμενο η παιδική πορνογραφία με τεράστια έκταση μέσω του διαδικτύου. Η (δυτική) κοινωνία δείχνει τον αποτροπιασμό της με την δίωξη του φαινομένου και αυστηρές ποινές, ενώ από την άλλη πλευρά, σήμερα, σε μουσουλμανικές χώρες, έρχονται καθημερινά στο φως ιστορίες κοριτσιών οκτώ ή εννέα ετών που πωλούνται για να παντρευτούν με μεσήλικες. Που ήδη έχουν τρείς τέσσερις άλλες συζύγους.

  Δεν ξέρει κανείς ποιο είναι το απεχθέστερο και πιο φρικιαστικό από αυτά τα παραδείγματα. Πιθανόν το παράδειγμα του Ιράν να παίρνει βραβείο. Υπάρχουν εκεί νεκροταφεία «μαρτύρων» όπου έχουν ενταφιασθεί χιλιάδες παιδιά. Τα παιδιά αυτά τα στέλνανε, κατά τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ, ως εμπροσθοφυλακή, να τρέχουν μπροστά από επιτιθέμενους στρατιώτες για να «καθαρίσουν» τα ναρκοπέδια πατώντας με τα ποδαράκια τους.

Σε όλα αυτά τα παραδείγματα, και σε άλλα, όπως π.χ. με την παιδική εργασία από τα ανθρακωρυχεία έως την ταπητουργία στην Μ. Ανατολή ή την κατασκευή περιφήμων καπέλων «Παναμά» στο Εκουαδόρ, υπάρχει κοινός παρανομαστής. Είναι η ασύστολη και ανάλγητη υποδούλωση και καταναγκασμός των παιδιών σε «εργασίες» με απόλυτη αδιαφορία στην ανήκεστη μόνιμη βλάβη που υφίστανται στην ψυχική τους υγεία, αλλά συχνά και στο σώμα τους μέχρι θανάτου. Οι ενήλικες εκμεταλλεύονται αδίστακτα τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, επιβάλλονται με την σωματική τους ρώμη, βασανισμούς και άλλα, αλλά κυρίως – και αυτό είναι το χειρότερο – διαστρέφουν το φυσικό υπόβαθρο του παιδιού όσο αυτό είναι «παρθένο», αθώο δηλαδή, δεν έχει μάθει ακόμη να συλλογίζεται τι είναι το καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο, δικαιώματα και υποχρεώσεις.

Έτσι, ένα παιδί που στην τρυφερή παιδική ηλικία υφίσταται την καθοδήγηση έμπειρων πολιτικοποιημένων καθοδηγητών, ακρωτηριάζεται ηθικώς, χάνει την ικανότητα κρίσεως και διακρίσεως ιδεών, αξιών και δογμάτων, χάνει την παιδική του ηλικία παραμένει μονίμως ένας αφελής παιδικός ενήλικας. Ανεύθυνος να δει τίποτε άλλο από τον παραμορφωμένο κόσμο των μεσσιανικών οραμάτων που τον έχουν υπνωτίσει.

Ένα τέτοιο «παιδί» είναι, εμφανώς, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως. Κατεστράφη διανοητικώς – και εν μέρει σωματικώς – στην νηπιακή ηλικία όταν παρεδόθη στους ινστρούχτορες και γοητεύτηκε από την απόλαυση της «προεδρίας» ομάδων άλλων παιδιών. Αυτή είναι η αιτία που δεν είναι σε θέση να κατανοήσει το τερατώδες έγκλημα της προσπάθειας πολιτικοποιήσεως αθώων και ανυπόπτων παιδιών και η χρησιμοποίηση τους για τις δικές του φαντασιώσεις, που πιθανώς βλέπει και αυτός σαν ένα παιδικό, γοητευτικό, παιχνίδι.