από Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου

δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 14 Σεπτεμβρίου 2013

Ίσως δεν ο συνειδητοποιούμε, ίσως έχουμε διαβρωθεί σε μεγάλο βαθμό, ίσως έχουμε αναισθητοποιηθεί σε βαθμό επικίνδυνο και δεν βλέπουμε σε πόσο επικίνδυνο σημείο έχει κατέβει ο δείκτης της ποιότητας της κοινωνίας μας. Η εικόνα της φετινής πρώτης ημέρας των σχολείων ήταν τόσο θλιβερή, ώστε αν διατηρούσαμε κάποια νηφαλιότητα, κάποια αυτό-εκτίμηση και κάποια ευαισθησία στις Αρχές της δημοκρατίας και στα δικαιώματα του παιδιού, θα έπρεπε να είχαμε αρρωστήσει από ντροπή διαπιστώνοντας τη σήψη της κοινωνίας στην οποία ζούμε.

Αυτή την πρώτη ημέρα που άνοιξαν αντί ευχών για το νέο σχολικό έτος καλωσόρισε τα παιδιά το μανιφέστο του ρετρό απομίμηση Λένιν προέδρου του συνδικαλιστικού σωματείου των καθηγητών με το οποίο καλούσε διδάσκοντες, γονείς και μαθητές να ξεσηκωθούν και να ανατρέψουν την κυβέρνηση! Δεν είχε ξαναγίνει! Στο ίδιο μήκος κύματος με το μανιφέστο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως που εκμεταλλεύτηκε την συγκέντρωση μαθητών και καθηγητών την ημέρα της ενάρξεως των μαθημάτων για να εκτοξεύσει τους κεραυνούς του εναντίον της κυβερνήσεως και τις προτροπές προς τα ανήλικα παιδιά να ταχθούν υπέρ των απεργών και να ξεσηκωθούν για να διώξουν την Τρόϊκα και να καταργήσουν τα Μνημόνια! Για πρώτη φορά είδαμε την έδρα του δασκάλου νε μεταβάλλεται σε βήμα κομματικής κατηχήσεως προς άγραν οπαδών και σαλπίσματος για ξεσηκωμό!

Ένας πολιτικός μπορεί να επιλέγει οποιαδήποτε συμπεριφορά εκπροσωπεί τον ίδιο και το κόμμα του με στόχο την κατάκτηση της εξουσίας. Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι η σιωπή του ακροατηρίου. Δεν θα έπρεπε να προστατεύονται οι μαθητές και οι μαθήτριες από τις παρεμβάσεις των σχολικών θεσμών, να χρησιμεύει ο χώρος του σχολείου αποκλειστικά για να μάθουν γράμματα τα παιδιά μας και όχι να μεταβάλλεται από συνδικαλιστές και πολιτικούς σε εξαδέλφη της πλατείας Ταχρίρ; Κανείς δεν μίλησε. Όλοι βουβοί και άβουλοι. Από αμηχανία; Από φόβο; Από αδιαφορία;

Σιωπούμε επειδή μάλλον έχουμε χάσει τον…μπούσουλα. Δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τι συμβαίνει γύρω μας και να εκτιμήσουμε τις καταστάσεις στις σωστές τους διαστάσεις. Ένα μέρος του εαυτού μας προτιμάει να απουσιάζει, να μη λαμβάνει μέρος, να παραμένει θεατής, να περιμένει μοιρολατρικά τις εξελίξεις, να έχει παραιτηθεί από τα δικαιώματα του τα οποία του είναι εντελώς άχρηστα αφού δεν ξέρει που και πώς να τα ασκήσει μέσα στον ορυμαγδό των αλλαγών όπου δεν μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα. Έχουν γίνει τόσες ανατροπές μέσα σε τρία χρόνια ώστε είναι δύσκολο να αφομοιωθούν και να προσαρμοστεί ο πολίτης στην νέα πραγματικότητα. Μέσα σ’ αυτή την τριετία το σαραντάχρονο ΠΑΣΟΚ γκρεμίστηκε από το 40% στο 7% και τις σάρκες του καταβρόχθισε ο νεογέννητος ΣΥΡΙΖΑ που έφθασε – δημοσκοπικά –  στο 29%, ενώ η ανύπαρκτη κοινοβουλευτικά Χρυσή Αυγή έσβησε τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό και έγινε τρίτο κόμμα με 15%! Τσουνάμι πολιτικής αστάθειας και ανικανότητας των υπευθύνων που ένα θλιβερό του αποτέλεσμα ήταν και η φετινή έναρξη της σχολικής χρονιάς…