Γράφει η Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 21 Σεπτεμβρίου 2013

Ήταν νύχτα της Τρίτης προς Τετάρτη όταν είδα τον εφιάλτη. Όπως κάθε βράδυ παρακολούθησα μερικές από αυτές τις αμερικάνικες σειρές με το ίδιο πάντα σενάριο των βιασμών και των δολοφονιών, όπου οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν τους δράστες που δεν έχουμε καταλάβει ποιοι ακριβώς είναι, επειδή εν τω μεταξύ αφενός μας έχουν μπερδέψει με διάφορα πρόσωπα υπόπτων και αφετέρου έχουμε νυστάξει. Περασμένα μεσάνυχτα έσβησα το φως και πήγα να κοιμηθώ.

Υπολογίζω ότι θα ήταν κατά τις πρώτες πρωινές ώρες όταν ξεκίνησε ο εφιάλτης. Είδα, λέει, ότι καθόμουν επάνω στον κρατήρα ενός ηφαιστείου! Δεν ξέρω αν ήταν ο Βεζούβιος ή η Αίτνα, πάντως δεν ήταν η Σαντορίνη αφού δεν έβλεπα θάλασσα, εξάλλου δεν έχω δει ποτέ φωτογραφίες του κρατήρα αυτού του ηφαιστείου. Στην επικίνδυνη θέση που βρισκόμουν, λοιπόν, υπήρχε το ενδεχόμενο να εκραγεί το ηφαίστειο και να εκτοξευθώ μαζί με τη λάβα στο πέλαγος όπου δεν θα μ’ έβρισκαν ούτε τα ψάρια.

Κανείς δεν ήξερε πότε θα συνέβαινε αυτή η συμφορά, αλλά ένοιωθα το έδαφος να σείεται ενώ από καιρού εις καιρόν άκουγα το ηφαίστειο να βρυχάται υπόκωφα και να βγαίνουν λευκοί καπνοί γύρω από τον κρατήρα του όπου καθόμουν. Τα συμπτώματα αυτής της συμπεριφοράς του ηφαιστείου εκδηλώνονταν ταυτόχρονα με διάφορα δυσάρεστα γεγονότα, όπως για παράδειγμα όταν άνοιγα το γραμματοκιβώτιο μου και εύρισκα μια νέα ειδοποίηση από την Εφορία για κάποιο νέο χαράτσι ή όταν διάβαζα στις εφημερίδες ότι θα γίνει καινούργια μείωση στις συντάξεις και το εφάπαξ ή ότι όταν μάθαινα ότι με τις πενθήμερες απεργίες και τις διαδηλώσεις δεν θα μπορούσε πλέον να κυκλοφορήσει κανείς στην Αθήνα μέχρι τα Χριστούγεννα ή όταν διαπίστωνα ότι σύντομα το βαλάντιο μου θα άδειαζε εντελώς και αφού δεν είχα να πληρώσω τη ΔΕΗ και το νοίκι θα κοιμόμουν στα παγκάκια του Ζαππείου. Καταλάβαινα ότι όταν θα είχε εξαντληθεί η υπομονή, θα ήταν αρκετό ακόμη και ένα μικρό γεγονός για να προκαλέσει την τελική έκρηξη του ηφαιστείου! Τώρα πως συνέβαινε να διαβάζω εφημερίδες, να ανοίγω το γραμματοκιβώτιο και να ζυγίζω το βαλάντιο μου ενώ καθόμουν επάνω στον κρατήρα του ηφαιστείου, είναι πράγματα που δεν εξηγούνται με τη λογική αλλά συμβαίνουν στους εφιάλτες.

Είχε αρχίσει να με περιχύει ο κρύος ιδρώτας της αγωνίας και του φόβου. Είχα παραλύσει και δεν μπορούσα να κινηθώ από τον κρατήρα του ηφαιστείου. Ένοιωθα τη λάβα να σαλεύει απειλητικά στα σωθικά της γης. Μάντευα ότι το ηφαίστειο είχε υπογράψει συμμαχία με τον Εγκέλαδο και από στιγμή σε στιγμή θα ένωναν τις δυνάμεις τους και θα τίναζαν τα πάντα στον αέρα! Νομίζω ότι τότε άρχισα να φωνάζω και να καλώ απεγνωσμένα σε βοήθεια!

Με τις φωνές μου ξύπνησα και είδα ότι το βράδυ είχα ξεχάσει την τηλεόραση ανοικτή και ότι είχαν αρχίσει οι πρωινές ενημερωτικές εκπομπές. Άκουσα πρώτη τη φρικτή είδηση της άγριας δολοφονίας του νέου στο Κερατσίνι. Και τότε διαπίστωσα την αλήθεια: δεν ήταν εφιάλτης που είχα δει στον ύπνο μου ότι καθόμουν πάνω στον κρατήρα του ηφαιστείου. Ήταν αυτό που συνέβαινε στ’ αλήθεια…