Γράφει η Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 5 Οκτωβρίου 2013

Άμα υπάρχει καλή θέληση βρίσκονται λύσεις σε όλα τα προβλήματα. Ποιο είναι το δυσκολότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα ο πολίτης αυτής της χώρας; Οι υπέρογκοι φόροι που έχουν επιβληθεί στα ακίνητα. Αν ήταν το μόνο κονδύλι που πρέπει να καταβάλει ο φορολογούμενος δεν θα ήταν τόσο τραγικά τα πράγματα. Ο «ενιαίος ΦΑΠ» όπως έχει μετονομασθεί το άθροισμα είκοσι ή σαράντα  φόρων που πλήρωνε μέχρι τώρα ο ιδιοκτήτης ακινήτου προστίθεται στο φόρο εισοδήματος, τους δημοτικούς φόρους, τους φόρους αυτοκινήτου και όλους τους φόρους προστιθέμενης αξίας της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΤΕ μέχρι και σουσαμένιου κουλουριού Θεσσαλονίκης.

Με τόσα βάρη από τους φόρους και τόσες ελαφρύνσεις από τα βαλάντια λόγω μειώσεων μισθών, ήταν αναπόφευκτο ότι θα έφθανε κάποια στιγμή που ο πολίτης δεν θα είχε την δυνατότητα να πληρώσει τα χρέη του στην Εφορία. Σε πιάνει πανικός σε τέτοιες καταστάσεις! Ευτυχώς όμως υπάρχει και η κρατική στοργή. «Μην απελπίζεσαι, σου λέει, διότι αν δεν έχεις μετρητά μπορείς να εξοφλήσεις την Εφορία χορηγώντας της την κυριότητα του ακινήτου σου». Εκ πρώτης όψεως η λύση αυτή βγάζει τον φορολογούμενο από το αδιέξοδο. Εξετάζοντας την από πιο κοντά όμως, γεννάται ένα σοβαρό ερώτημα: Αν κάποιος χρωστάει 20.000 ευρώ στην Εφορία και έχει ένα διαμέρισμα πέντε δωματίων με αντικειμενική αξία 100.000 ευρώ, τι θα γίνει με τις 80.000 ευρώ που περισσεύουν;

Εδώ χρειάζεται ψυχραιμία αφενός και φαντασία αφετέρου. Λύσεις υπάρχουν και μάλιστα όχι μία αλλά τρεις. Μία πρώτη λύση είναι να πάρει η Εφορία το διαμέρισμα, να γράψει ότι υπάρχουν στο Ταμείο της 20.000 ευρώ εν δυνάμει και να καταβάλει τις 80.000 ευρώ στον φορολογούμενο. Το μειονέκτημα αυτής της λύσεως είναι ότι ενώ από το ένα μέρος τα 20.000 ευρώ θα είναι…ψηφιακά, από το άλλο θα πρέπει να επιστρέψει η Εφορία τις 80.000 ευρώ σε ζωντανά χαρτονομίσματα. Και ως γνωστόν «λεφτά (δεν) υπάρχουν».

Η δεύτερη λύση είναι να υπογραφεί ένα συμβόλαιο μεταξύ Εφορίας και του ιδιοκτήτη ακινήτου, στο οποίο θα αναφέρεται ότι τα 80.000 ευρώ που πρέπει να επιστραφούν στον φορολογούμενο θα παραμείνουν στην Εφορία και θα καλύπτουν μέχρι να εξαντληθούν τους φόρους των επομένων ετών. Με τον τρόπο αυτό ο φορολογούμενος απαλλάσσεται από το άγχος των φόρων για μια πενταετία ή δεκαετία, εφόσον φυσικά δεν θα έχουν επιβληθεί εν τω μεταξύ και νέοι φόροι. Η λύση ίσως να ψηφιστεί σαν Νόμος του κράτους.

Σύμφωνα με την τρίτη λύση μπορεί να γίνει μια ανταλλαγή σε είδος. Ο ιδιοκτήτης διαμερίσματος πέντε δωματίων δηλαδή, το παραχωρεί ολόκληρο στην Εφορία. Τα 20.000 ευρώ που χρωστάει αντιστοιχούν στην αξία των δύο δωματίων. Επειδή δεν είναι εφικτό να επιστραφούν τα υπόλοιπα τρία δωμάτια στον ιδιοκτήτη, προτείνεται η λύση να του δοθεί η κυριότητα ενός άλλου διαμερίσματος τριών δωματίων! Με τον τρόπο αυτό ο φορολογούμενος ξεφορτώνεται το χρέος και το διαμέρισμα με τους υψηλούς φόρους, δεν μένει άστεγος και απλώς αντιμετωπίζει ένα οικογενειακό συνωστισμό – λιγότερο έντονο από εκείνον της Σμύρνης – στο μπάνιο του νέου διαμερίσματος!

Λύση τέταρτη: Σιγά μη σου δώσει ρέστα από τις 100.000 ευρώ το δημόσιο…