Γράφει ο Ζάχος Χατζηφωτίου

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 26 Οκτωβρίου 2013

 

Πολύ κόσμο ενθουσίασε η άμεση αντίδρασις με την σθεναροτάτη προειδοποίηση του υπουργού Υγείας Άδωνη Γεωργιάδη προς τους συνδικαλιστάς του Νοσοκομείου Κερκύρας που παρεμπόδισαν τον έλεγχο των Επιθεωρητών Υγείας στο εν λόγω νοσοκομείο, λέγοντας τους να αρχίσουν να ψάχνουν για δουλειά.

Επιτέλους, αυτό το ανοσιούργημα που λέγεται Συνδικαλισμός πρέπει να αναθεωρήσει τον τρόπο επιβολής του επί των εργαζομένων ή τελικά να εκλείψει, ειδικότερα τώρα που ο τόπος έχει ανειλημμένες υποχρεώσεις προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να προχωρήσει άμεσα σε απολύτως απαραίτητες μεταρρυθμίσεις σε μύρια όσα εργατικά και εργασιακά προβλήματα σε όλες σχεδόν τις συντεχνίες της χώρας.

Και να αναλογισθεί κανείς ότι τον Συνδικαλισμό όχι ότι τον ενεπνεύσθη, αλλά τον υποστήριξε, τον καθιέρωσε νομικά και τον επέβαλε, ποιος; Ο Ιωάννης Μεταξάς επί καθεστώτος 4ης Αυγούστου 1936. Βεβαίως – όποια και αν είναι η γνώμη του καθενός για τον Ιωάννη Μεταξά – υποθέτω πως ο Μεταξάς δεν θα διενοείτο ποτέ την τραγική εξέλιξη και μεταμόρφωση του συνδικαλισμού σε αδηφάγο σύναξη υποαπασχολούμενων ατόμων που ποτέ δεν εβοήθησαν το κράτος σε κοινωφελείς σκοπούς, παρά μόνο σε μόνιμη και συνεχή αφαίμαξη οικονομικών από το Δημόσιο για σκοπούς που αν ζούσε ο Μεταξάς θα τους έστελνε όλους εξορία στην Ανάφη.

Όσο για τις υπηρεσίες που προσφέρει στους εργαζομένους, εκεί έχει καταφέρει πάρα πολλά! Κάποτε ο Έλληνας εργάτης και γενικά ο Έλληνας εργαζόμενος ήταν από τους πιο αποδοτικούς στο είδος του. Όταν με τα χρόνια παρεδόθησαν στους συνδικαλιστάς και έγιναν όργανα τους, τους απασχολούσαν μόνον τα περίφημα «κεκτημένα τους» για τα οποία με καθοδήγηση των συνδικαλιστών τους κάθε τρείς και λίγο κατέβαιναν στους δρόμους, δημιουργώντας το χάος στην Αθήνα και τεράστια ζημιά στο Δημόσιο. Έχοντας οι Συνδικαλιστές αυτά τα όπλα στα χέρια τους, με άνεση απαιτούσαν ποσά από τις μεγάλες εταιρίες τις οποίες υπηρετούσαν «για τις ανάγκες του συνδικαλισμού».

Ας πούμε στην ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ εγίνοντο «πάρτυ», γλέντια δηλαδή, με καλεσμένους συναδέλφους από το Μαρόκο, από την Αίγυπτο και από άλλες χώρες, με τα έξοδα πληρωμένα από την ΓΕΝΟΠ, διαμονή, μεταφορικά κ.λ.π. που κόστισαν κάποια εκατομμύρια. Όταν κάποτε απεκαλύφθησαν όλα αυτά ομολόγησε η ΔΕΗ ότι έδινε ότι της ζητούσε η ΓΕΝΟΠ για να μην έχουν προβλήματα! Δηλαδή κράτος εν κράτει οι συνδικαλισταί. Θράσος δε απύθμενο μέχρι του σημείου ο επικεφαλής των συνδικαλιστών της ΔΕΗ να απειλήσει τότε δημόσια τους Έλληνες ότι «θα βυθίσει την Ελλάδα στο σκοτάδι». Και δεν βρέθηκε κανείς να του πει και ποιος είσαι συ βρέ κύριε που θα αυθαδιάζεις;

Εκεί έχουμε φθάσει από καιρό. Όταν η κυβέρνησις Μητσοτάκη έδωσε τα λεωφορεία σε επαγγελματίες ιδιώτες, οι συνδικαλιστές βγήκαν στους δρόμους και πετούσαν πέτρες και τούβλα στα τζάμια των λεωφορείων με κίνδυνο να σκοτωθεί κόσμος. Όταν ήρθε η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, έστειλε τα ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο με εντολή να ανοίξουν κεφάλια, ώσπου να παραδώσουν οι ιδιώτες τα λεωφορεία στους συνδικαλιστές. Ατελείωτα είναι τα προβλήματα του τόπου με τους συνδικαλιστές και δύσκολα θα γίνουν οι κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις. Ας μιμηθούν και άλλοι υπουργοί τον Άδωνη Γεωργιάδη να τους στείλουν να βρούνε δουλειά αλλού για να γλιτώσει ο τόπος και να συνέλθουν οι εργαζόμενοι.

Δεν είναι ακατόρθωτη η διευθέτηση του συνδικαλιστικού προβλήματος. Ίσως το παράδειγμα των Ελλήνων εργατών στην Γερμανία μπορεί να το αποδείξει περίτρανα. Την εποχή της μεγάλης φτώχειας στην Ελλάδα, μετά το τέλος του πολέμου, εποχή όμως της αναδημιουργίας της ερειπωμένης Γερμανίας, πολλές χιλιάδες Έλληνες εργάτες έφυγαν για την Γερμανία που ζητούσε εργατικά χέρια με σχετικά καλό μισθό. Οι περισσότεροι Έλληνες τοποθετήθηκαν στις μεγάλες βιομηχανίες κατασκευής αυτοκινήτων και άλλες παρόμοιες. Απαλλαγμένοι οι Έλληνες από συνδικαλισμούς και λοιπά εφρόντισαν μόνοι τους τα της εργασίας τους. Η σύμβαση τους για τον μισθό που έπαιρναν τους υποχρέωνε να κατασκευάζουν ένα ίδιο εξάρτημα πέντε φορές στην ημερήσια βάρδια. Οι Έλληνες όμως αντελήφθησαν πως είχαν την δυνατότητα και ικανότητα να κατασκευάζουν σχεδόν τα διπλά σε μια μέρα. Εζήτησαν λοιπόν να εργάζονται με το κομμάτι πράγμα που τους απέφερε τα διπλά λεφτά!

Αυτός είναι ο Έλληνας όταν τον απαλλάξεις από τον συνδικαλισμό και τους ινστρούχτορες της αριστεράς. Οι τελευταίοι επιδιώκουν την αγελοποίηση των εργαζομένων, ώστε να τους αφαιρέσουν κάθε πρωτοβουλία σκέψης και δημιουργίας και να τους χρησιμοποιήσουν ως πειθήνια όργανα τους προς όφελος των προσωπικών τους επιδιώξεων και μόνον.