Γράφει ο Ιάσων

Δημοσιεύθηκε στο istorikathemata.com στις 26 Οκτωβρίου 2009

Γνωρίζοντας τον Ιωάννη Μεταξά από δηλώσεις των πολεμίων του..

1. Παναγιώτης Κανελλόπουλος

“Πρέπει να είμεθα χωρίς άλλο ευγνώμονες εις τον Ι. Μεταξα, διότι είπε ολομόναχος, εις το σκοτάδι της Νύχτας το μέγα ΟΧΙ. Λέγουν, όσοι αντικρύζουν με εμπάθεια και αυτά τα γεγονότα της ιστορίας, ότι το όχι δεν το είπε ο Μεταξάς αλλά ο ελληνικός λαός. Ναι το είπε ο Ελληνικός Λαός, αλλά αφού το είχεν πη ο Μεταξάς. Εάν ο Μεταξάς έλεγε ΝΑΙ, πως θα έλεγε το ΟΧΙ ο Ελληνικός λαός, αφού θα ξυπνούσε αργότερα; Θα το έλεγε βέβαια μέσα του, θα το εξεδήλωνε έμπρακτα όταν θα ωργάνωνε μυστικά την αντίστασι αλλά η Αλβανική εποποιία δεν θα εγράφετο ποτέ. Ας είμεθα τίμιοι απέναντι της Ιστορίας. Το μέγα ΟΧΙ είναι πράξις του Ι. Μεταξά».

Από το βιβλίο «Τα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου» του Π. Κανελλόπουλου

2. Μίκης Θεοδωράκης

«Ο θάνατος του Μεταξά ήταν ένα μεγάλο σοκ. Ο Μεταξάς ήταν πολύ τυχερός διότι συνέδεσε το όνομά του με το “Όχι”, συνέδεσε το όνομά του με τη νίκη και πέθανε σε μια κορύφωση νίκης. Στην Τρίπολη, πρέπει να σου πω ότι έγιναν μνημόσυνα σε διάφορες εκκλησίες. Κι εμείς πήγαμε σε μια εκκλησία, όχι στη μητρόπολη, σε μια άλλη, πιο μικρή. Την ώρα λοιπόν του μνημοσύνου, ο κόσμος έκλαιγε τόσο γοερά, ώστε από τη μία εκκλησία στην άλλη άκουγες τα κλάματα. Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά. Τόσο τυχερός ήταν δηλαδή, έτυχε η κατάλληλη στιγμή να πει το “Όχι” και μετά να πεθάνει… Και πίσω από το “Όχι” αυτό, δείχνει ότι ήταν ίσως ο μοναδικός πολιτικός στην Ευρώπη που δεν πίστευε στη νίκη του Χίτλερ. Πίστευε δηλαδή ότι θα νικήσουν οι Εγγλέζοι, κάτι που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε παράλογο. Και, βεβαίως, ταίριαζε πολύ και με τη νοοτροπία του θρόνου, που ήταν αγγλόφιλος…».

3. Γρηγόρης Φαράκος

«Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου το περίμενα γιατί θα είχα το πρώτο μου μάθημα στο πρώτο έτος του Πολυτεχνείου…

Εκείνο που αισθάνομαι μέχρι τώρα – και πιστεύω το αισθάνεται και ο περισσότερος κόσμος από τότε – ήταν ότι η ζωή, γενικά η ζωή και της χώρας και του κάθε ατόμου, χωρίστηκε στα δύο. Στο πριν και το μετά. Κι αυτό κατά τη γνώμη μου καθόρισε και την εξέλιξη όλης της χώρας στα κατοπινά…

Η στάση της Σοβιετικής Ένωσης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ήταν διφορούμενη. Επιπλέον, το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπερντοφ δημιούργησε προβλήματα σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης που είχαν ταχθεί κατά του Άξονα…

Ο,τι και να πεις για τον Μεταξά, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα. Και βεβαίως, επειδή και το ΚΚΕ αυτή είχε ως μοναδική κατεύθυνση, με αυτή την έννοια ταυτίζονται… Βεβαίως, αρνιέμαι τους διθυράμβους που συνήθως ακούγονται υπέρ του Μεταξά που είπε το “Όχι”, αλλά και από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να δεχθώ αυτή τη συνεχή κριτική των αριστερών, οι οποίοι δεν είπαν ΠΟΤΕ ότι εν πάση περιπτώσει ο Μεταξάς εκείνο το πρωί είπε αυτό που αισθανόταν όλος ο ελληνικός λαός. Και θα πω και κάτι ακόμα: Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα. Ήμουν από εκείνους που με τίποτα δεν τον ήθελα, αλλά παρευρέθηκα. Και παρευρέθηκε πολύς τέτοιος κόσμος».

Ο Μεταξάς αντιμέτωπος με την Ιστορία

«Πολλοί δεν μπορούν να του συγχωρήσουν ότι υπήρξε πιο αποτελεσματικός ως αγωνιστής για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη για τον λαό, για τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις του μόχθου των αγροτών και των εργατών. Ίσως το πιό προσβλητικό για εμάς τους Έλληνες » γράφει ο αείμνηστος Παναγιώτης Γ. Βατικιώτης (1928-1998), καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου – διεθνώς ανεγνωρισμένος ως ένας από τους μεγάλους ειδήμονες στην πολιτική Ιστορία της εγγύς και μέσης ανατολής- στο βιβλίο του »Μια πολιτική βιογραφία του Ιωάννη Μεταξά» «ήταν, ότι ο Μεταξάς κατόρθωσε να κυβερνήσει την χώρα για τεσσεράμισι χρόνια με ένα ουσιαστικά προσωπικό καθεστώς φωτισμένης δεσποτείας χωρίς καμία υποστήριξι από κάποιο πολιτικό κόμμα..Ένα καθεστώς που στηριζόταν απόλυτα σε μιά αμοιβαία συμφωνία με τον βασιλιά..σε ενα σώμα αξιωματικών που τον σεβόταν ως τον κάποτε λαμπρό επιτελικό απόστρατο στρατηγό

..και στη δική του εντυπωσιακή ηθική αυθεντία…»

Βεβαίως είναι πανθομολογούμενο τοις πάσι…

Μολονότι το όνομα του Εθνικού κυβερνήτου, Ιωάννου Μεταξά, δέν αναφέρεται ούτε από την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία μας, αλλά ούτε και από τα Μέσα Ενημερώσεως Αριστερών Απόψεων – που κάθε επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, το αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι – στη συνείδησι του Ελληνικού Λαού αλλά και στις επίκαιρες σηζητήσεις, ο Μεταξάς, κατά γενική παραδοχή, πέρασε το κατώφλι της Ιστορίας περισσότερο για την απάντησι που έδωσε στον ιταλό πρέσβυ, Εμμανουέλε Γκράτσι.

Όταν δέκα λεπτά πρίν από τις 3 της νύχτας της 28ης Οκτωβρίου του 1940, εκείνος κτύπησε το κουδούνι της φτωχικής οικίας του πρωθυπουργού, με την εντολή να παραδώση το τελεσίγραφον στις 3 π.μ. ακριβώς, της 28/10/1940.

«Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει» αφηγείται ο Γκράτσι. «Μέσα από τα γυαλιά του, έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν. Όταν τελείωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο, και με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή μου είπε: «Alors c’est la guerre» (Λοιπόν έχουμε πόλεμο)». Είναι τόσο περιττό να πούμε ότι εκείνη την ώρα και οι πιό ξενύχτηδες Αθηναίοι, θα ήσαν ήδη στον πρώτο τους ύπνο. Την συνάντησι, τον χρόνο και τον λόγο προώρισε, για καλή μας τύχη, η Ιστορία, εκείνη την στιγμή, στον Ιωάννη Μεταξά. Ουδείς δύναται να το αρνηθεί. Μόνο να το αποσιωπά με την γενναιότητα των δειλών…

Γερμανικές Προτάσεις Ειρήνης

Σημαντικές λεπτομέρειες για τις Γερμανικές προτάσεις Ειρήνης προς τερματισμό του Ελληνο-ιταλικού πολέμου παρέχονται στο βιβλίο του Α.Π. ΖΟΛΩΤΑ, «Γερμανικαί προτάσεις Ειρήνης: Η προσπάθεια της Γερμανίας προς τερματισμό του Ελληνο-ιταλικου πολέμου» εκδόσεις Ερώδιος 2005. Οι προτάσεις αυτές κατέστησαν γνωστές στη συνάντησι της 17ης Δεκεμβρίου 1940, του Έλληνος Πρέσβεως Π. Αργυρόπουλου, στην Ισπανία με τον Ούγγρο στρατηγό Αντόρκα (Πρέσβεως της Ουγγαρίας στην Ισπανία και προσωπικού φίλου του Φον Κανάρη, απεσταλμένου του Χίτλερ στον Αντόρκα δια την διαμεσολάβησι μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδος) και διεβιβάσθησαν αμέσως προς τον Μεταξά.

Περιελάμβαναν δε τα ακόλουθα:

«Η Ελλάς ηδύνατο να διατηρήση τας θέσεις τας οποίας κατέλαβε ο στρατός της εν Αλβανία και να συναφθή Ειρήνη προς την Ιταλία. Προς αποφυγή επεισοδίων μεταξύ Ελλήνων και Ιταλών θα εδημιουργείτο νεκρά Ζώνη, εντός της οποίας θα παριβάλλοντο μεταξύ των δυο αντιπαλων στρατων γερμανικαι δυναμεις ως παρατητρηται. Η Γερμανική Κυβέρνησις, εαν εδέχετο η ελληνική, θα ανελάμβανε τη υποχρεωσι να μεριμνήση όπως αποχωρήσουν αι επι του εδάφους της ευρισκόμενοι κατα την στιγμήν της ανακωχής Βρεταννικαί δυνάμεις..»

Η εισηγήσις του πρέσβεως μας μεταξύ άλλων έλεγε και τα εξής:

«..έπρεπε να δεχθώμεν τας προτάσεις, για να αποφύγωμε πάσαν μελλοντικήν επέμβασιν της Γερμανίας εις τον Ελληνο-Ιταλικόν πόλεμο, η οποία θα ήτο καταστρεπτική δι ημάς..»

Οι Άγγλοι, εν τω μεταξυ, πολύ πιθανόν ενήμεροι των τεκταινομένων, προσπαθούν ποικιλοτρόπως να πείσουν εγκαίρως τον Μεταξά (συναντήσεις του Στρατηγού Ουέϊβελ στην Αθήνα την 17η Ιανουαρίου 1941) να δεχθή συμβολικές δυνάμεις στην Θεσσαλονίκη, βέβαιοι όντες ότι κατ αυτόν τον τρόπο θα πρκαλούσαν και θα εξανανάγκαζον τον Χίτλερ να επιτεθή άμεσα κατά της Ελλάδος, δηλαδή να εμπλακή και στα Βαλκάνια, επ ωφελεία των ιδίων.

Και καλώς δια τα συμφέροντα της πατρίδος των, όχι όμως και δια τα ιδικά μας. Δεν είναι παράδοξο που το τελευταίο κείμενο-διακοίνωσις του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά προς την, Αγγλική Κυβέρνησι συνταχθέν την 17η Ιανουαριου 1941, προσπαθούσε να αποφύγη την πρόκλησι του Ελληνο-Γερμανικού πολέμου που θα πυροδοτούσε η παρουσία-πρόφασις στην Ελλάδα έστω και μικρού αγήματος Άγγλων ή της RAF στην Βόρειο Ελλάδα.«Είμεθα αποφασισμένοι να αντιμετωπίσωμεν καθ οιονδήποτε τρόπο και με οιασδήποτε θυσίας ενδεχομένη Γερμανική επίθεσι, ΑΛΛΑ ΟΥΔΟΛΩΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕΝ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΩΜΕ….» έγραφε ο Μεταξάς στο τελευταίο γραπτό μήνυμα του, διακοίνωσι προς την Αγγλική Κυβέρνησι…

Συμπτωματικώς, την ίδια ημέρα αισθάνεται ελαφρά αδιαθεσία, εγχειρίζεται δια «παραμυγδαλικό απόστημα» μετά από δύο ημέρες, την 19ην Ιανουαρίου 1941, και τελικώς αποθνήσκει την 29ην Ιανουαρίου 1941…

Η θανατηφόρος «ασθένεια» του Ιωάννη Μεταξά..

Στο βιβλίο του David Irving «Ο Πόλεμος του Χίτλερ» εκδόσεις Γκοβόστη, Δεύτερος Τομος σελίς 774 ανφέρεται ότι ο καθηγητής Hans Eppinger, ο πιο σπουδαίος γιατρός του Γ’ Ράϊχ, εξετάζοντας τον θανόντα Βασιλιά Βόρι, της Βουλγαρίας, παρατήρησε ότι τα κάτω άκρα του Βασιλιά είχαν μαυρίσει, κάτι που είχε δη μόνον μια φορά πριν, όταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Ιωάννης Μεταξάς είχε δηλητηριαστή, τον Ιανουάριο του 1941..» Ενώ στο ίδιο βιβλίο στον πρώτο τόμο σελίς 454, για το ενδεχόμενο επιθέσεως κατά της Ελλάδος ανάφερε τα εξής:

«Έτσι διαμορφώθηκε το στρατηγικό χρονοδιάγραμμα του Χίτλερ.Θα πραγματοποιούσε, νωρίς τον Μάρτιο 1941, την επίθεσι κατά της ΕΛΛΑΔΟΣ, με την κωδική ονομασία ΜΑΡΙΤΑ, από το όνομα της μιας κόρης του αρχιστράτηγου Γιοντλ. Φυσικά αν οι Έλληνες αποφάσιζαν να απομακρύνουν τους Άγγλους καλεσμένους τους θα ανακαλούσε οριστικά την ΜΑΡΙΤΑ. Δεν είχε το παραμικρό ενδιαφέρον να καταλάβει την Ελλάδα…»

Πηγή: Θέματα Ελληνικής Ιστορίας