Γράφει ο Γιώργος Καισάριος
Δημοσιεύθηκε στο www.capital.gr στις 20 Νοεμβρίου 2013
Ενώ τα Τάρταρα ήταν τόπος τιμωρίας, τα Ηλύσια Πεδία ήταν ο παράδεισος με ολάνθιστα λιβάδια, όπου επικρατούσε αιώνια άνοιξη και οι πηγές της Λήθης ανάβλυζαν νέκταρ. Τα Ηλύσια Πεδία αρχικά ήταν περιορισμένα μόνο για θνητούς που είχαν συγγενική σχέση με τους θεούς η άλλους ήρωες. Στη συνέχεια το δικαίωμα εισόδου επεκτάθηκε και σε αυτούς που επιλέχτηκαν από τους θεούς (αυτοί δηλαδή που είχαν μέσον) και σε αυτούς που είχαν κάνει πράξεις ηρωισμού εν ζωή.
Στην πρόσφατη χολιγουντιανή παραγωγή με τον τίτλο “Elysium”, υπάρχει μια τάξη ανθρώπων που ζουν στο διάστημα μέσα σε καθαρό φιλτραρισμένο αέρα, με τα καλύτερα τρόφιμα που μπορεί να αγοραστούν και το σημαντικότερο, ζουν για εκατοντάδες χρόνια, διότι υπάρχουν μηχανήματα προχωρημένης τεχνολογία που μπαίνουν οι άνθρωποι από κάτω και ότι και να έχουν, τους γιατρεύουν σε μηδέν χρόνο.
Οι υπόλοιποι στη γη όμως ζούσαν στην απόλυτη φτώχεια. Όχι μόνο δεν έχουν τρόφιμα σε επάρκεια, αλλά έχουν ελάχιστη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και οι περισσότεροι είναι άνεργοι. Φανταστείτε όλη η γη να είναι ένα μεγάλο γκέτο.
Κάπως έτσι ήταν η κατάσταση στην προ της κρίσης εποχή για την Ελληνική πολιτική γραφειοκρατία και ένα μέρος του δημοσίου τομέα. Όλοι αυτοί ζούσαν στα Ηλύσια Πεδία και οι υπολοίποι από εμάς ζούσαμε στα Τάρταρα της Ελληνικής πραγματικότητας.
Ολοι αυτοί οι κολλητοί των θεών (του Άκη και του ενός και του άλλου) ζούσαν μια παραδεισένια ζωή. Ποτέ δεν τους έλλειψε κάτι, ακόμα και όταν είχαμε δραχμές. Όσο και να κόστιζαν τα πανάκριβα παιχνιδάκια από το εξωτερικό, ή όσο και να κόστιζε ένα σαββατοκύριακο για ψώνια στο Άμστερνταμ, για τους θεούς και τους κολλητούς των θεών δεν υπήρχε πρόβλημα. Άσε που οι γάμοι στο Παρίσι είχαν γίνει της μόδας.
Οι υπόλοιποι από εμάς, μια ολόκληρη ζωή να δουλεύαμε, ποτέ δεν έφταναν τα λεφτά για να μπορούμε να πλησιάσουμε έστω την είσοδο στα Ηλύσια Πεδία.
Ξαφνικά όμως το νέκταρ τελείωσε, διότι οι θεοί αγαπητέ αναγνώστη αποκαλύφτηκε ότι το αγόραζαν βερεσέ. Ξαφνικά η πόρτα στα Ηλύσια Πεδία έκλεισε σε πάρα πολλούς κολλητούς των θεών, διότι η μείωση του νέκταρ έφτανε πλέον μόνο για τους θεούς και όχι και για τους παρατρεχάμενους των θεών.
Ξαφνικά η Ελληνική γραφειοκρατική τάξη δεν μπορεί πλέον να ταξιδεύει το Σαββατοκύριακο στη Ρώμη για καφέ. Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη, το βερεσέ έχει κάποια όρια για όλους, ακόμα και για τους θεούς. Άσε που ορισμένοι από αυτούς τους θεούς έχουν φυλακιστεί στα Τάρταρα (στον Κορυδαλλό), διότι στην Τιτανομαχία μεταξύ των θεών και της τρόικας, η τρόικα κέρδισε.
Βέβαια οι θεοί είναι θεοί και άσχετα αν ορισμένοι αυτούς καταναλώνουν λιγότερο νέκταρ, η αλήθεια είναι ότι έχουν καβάτζα και αντέχουν ακόμα.
Για παράδειγμα ο κύριος Αλαβάνος συνεχίζει και έχει super vip pass στα Ηλύσια Πεδία. Και επειδή είναι gold club member αυτός, συνεχίζει και προσπαθεί να μας πείσει ότι η δραχμή θα αυξήσει τον πλούτο στην Ελλάδα, άσχετα αν επί δραχμής μόνο αυτός (που είναι θεός) και οι κολλητοί του πέρναγαν καλά και όλοι οι άλλοι ζούσαν στο γκέτο του πλανήτη γη.
Ολοι αυτοί που θέλουν δραχμές, τις θέλουν διότι θυμούνται πόσο καλά ήταν να πληρώνονται σε ευρώ δουλεύοντας στην Ευρωπαϊκή γραφειοκρατία με μεροκάματα Ευρώπης, που τους επέτρεπε να έχουν ένα βοιωτικό επίπεδο τέτοιο, καλύτερο σχεδόν από οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο.
Η όλη φασαρία περί δραχμής γίνεται από αυτούς, και όχι από αυτούς που ουδέποτε είχαν το εισιτήριο για τα Ηλύσια Πεδία. Αλλά είπαμε, αυτοί είναι θεοί και όχι θνητοί. Και σαν θεοί, μόνο αυτοί αποφασίζουν ποιοι μπορούν να τους κάνουν παρέα και κάτω από ποιες προϋποθέσεις.
Άρα αγαπητέ αναγνώστη, με εξαίρεση να έχεις κολλητό τον κ. Αλαβάνο που έχει την δυνατότητα να σε βάλει στα Ηλύσια Πεδία, μην νομίζεις ότι επειδή αυτός θα περνάει καλά με δραχμές θα περνάς και εσύ.
Διότι με δραχμές θα περνάει καλά μόνο ένα πολύ μικρό μέρος του πληθυσμού και η πολιτική ολιγαρχία της Ελλάδος. Με το ευρώ, έχουμε την πιθανότητα να περάσουμε όλοι καλύτερα από σήμερα, αλλά με την προϋπόθεση να το αξίζουμε, να το θέλουμε και να το προσπαθήσουμε.
Πηγή: Capital
freewill.gr 
Got something to say? Go for it!