Γράφει ο Γιώργος Καισάριος

Δημοσιεύθηκε στο www.capital.gr στις 16 Δεκεμβρίου 2013

Δεν έχω πρόβλημα (όπως και δεν νομίζω να έχουν οι περισσότεροι), να πληρώσω μερικά ευρώ τον χρόνο προκειμένου να έχουν ρεύμα πολλοί συμπολίτες μας που έχουν οικονομικό πρόβλημα αυτή την εποχή.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι η κυβέρνηση κάνει κοινωνική πολιτική με τα λεφτά μας (διότι εμείς τα πληρώνουμε όλα έτσι και αλλιώς), το ερώτημα είναι έως πότε και που τελειώνει αυτό;

Έχω ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση για πολλά θέματα, αλλά τουλάχιστον όσον αφορά την διαχείριση της καθημερινότητας, έχει κάνει μια σχετικά καλή δουλειά, υπό την έννοια ότι έχουμε ακόμα ευρώ και όχι δραχμές ή κάτι άλλο.

Αυτό όμως που δεν έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση είναι να αλλάξει τους θεσμούς και τους νόμους (έστω να ξεκινήσει τουλάχιστον) ώστε να υπάρχει η προσδοκία μιας επιχειρηματικής αναζωπύρωσης στο μέλλον.

Διότι χωρίς αλλαγές -τη λεγόμενη αναδιάρθρωση της οικονομίας- έως πότε θα πληρώνει ο Έλληνας ψηφοφόρος προκειμένου οι συμπατριώτες μας να έχουν ρεύμα στο σπίτι τους;

Αν δεν γίνουν χιλιάδες αλλαγές αγαπητέ αναγνώστη, αν δεν αλλάξει αυτό το κράτος από πάνω έως κάτω και από ανατολή έως δύση, αυτό που λέμε επιχειρηματικότητα δεν θα αναζωπυρωθεί πότε και η πολυπόθητη ανάπτυξη δεν θα έρθει πότε.

Νομίζω ότι μπορούμε όλοι μας να συνεισφέρουμε για μερικά χρόνια για να μην μένουν χωρίς ρεύμα αυτοί που δεν έχουν χρήματα και δεν μπορούν να πληρώσουν, αλλά έως πότε;

Διότι αν δεν αλλάξει τρόπο λειτουργίας αυτή η οικονομία, αυτοί που δεν θα μπορούν να πληρώσουν ούτε την ΔΕΗ θα αυξηθούν. Διότι θα αυξηθεί η ανεργία και θα αυξηθούν όλοι αυτοί που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα ελάχιστα προαπαιτούμενα μιας κανονικής Ζωής.

Και στη συνέχεια τι θα γίνει πατριωτάκια;; Πόσους ακόμα οικονομικά ανήμπορους θα αντέξει να πληρώνει ο μέσος φορολογούμενος; Για πόσο καιρό ακόμα και με τι κόστος;; Έως πότε θα συνεχίζουμε με αυτή τη μιζέρια.  Έως πότε θα πρέπει ένα μέρος του πληθυσμού να ζει με ελεημοσύνη; Έως πότε θα αντέξει να ζητά βοήθεια, πριν απογοητευτεί παντελώς διότι δεν θα βλέπει κανένα μέλλον;

Αλλά υπάρχει και το άλλο ερώτημα.

Από που θα έχει έσοδα το κράτος, αν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας; Από που θα βρεθούν φορολογικά έσοδα για να συνεχίσει η ελληνική γραφειοκρατία να συντηρεί αυτό το μεγάλο αναποτελεσματικό κράτος;

Για πόσο θα αντέξει και η ίδια η ΔΕΗ; Περίπου 1,2 δισ. ευρώ είναι τα χρωστούμενα και μάλλον δεν θα πληρωθούν πότε. Οι άνθρωποι αυτοί θα χρειαστούν εκτός από ρεύμα και νερό. Έως πότε το κράτος θα μπορεί να τους συντηρεί όλους αυτούς;

Η κατάληξη είναι ότι επανερχόμαστε ξανά και ξανά στην ανάγκη για αλλαγές, με σκοπό να γίνει η Ελλάδα ένας επενδυτικός προορισμός. Κυρίως όμως για τους Έλληνες και όχι για τους ξένους. Καλοδεχούμενοι και οι ξένοι, αλλά για να βρουν όλοι αυτοί οι άνεργοι δουλειά, θα πρέπει να αναζωπυρωθεί η ντόπια επιχειρηματικότητα. Όσες επενδύσεις και να κάνουν οι ξένοι όμιλοι, τα νούμερα δεν βγαίνουν για να μειωθεί αρκετά η ανεργία.

Ναι μεν η κυβέρνηση κάνει μια σχετικά καλή δουλειά στη διαχείριση της κρίσης, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να δημιουργηθούν προοπτικές τέτοιες που θα αναζωπυρώσουν την  επιχειρηματικότητα σε αυτή την οικονομία, με σκοπό να σταματήσει η ελεημοσύνη και να μπορεί ο κάθε πολίτης να βρει δουλειά και να δει το αύριο πιο αισιόδοξο. Και δυστυχώς, όσον αφορά αυτό τον τομέα, η κυβέρνηση έχει παντελώς αποτύχει.

george.kesarios@capital.gr

Πηγή: Capital