Γράφει η Μαρία Σαχινίδου

Δημοσιεύθηκε στο eyedoll.gr στις 5 Ιανουαρίου 2014

 

Η οικονομική κρίση πλήττει όλο και περισσότερο τους Έλληνες και αποτελεί πια το μοναδικό θέμα συζήτησης σε όλες τις παρέες και τις κοινωνικές συναναστροφές.

Στα μπαράκια, στις ταβέρνες, στα καφενεία, στα παιδικά πάρτι, στα ΚΑΠΗ, στις φιλικές συναντήσεις, παντού.

Και βέβαια, ακριβώς επειδή η οικονομική κρίση συνοδεύεται από βαθιά πολική σήψη, τα πυρά όλων στρέφονται κατά των πολιτικών, που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή.

 

Εκτός λοιπόν από το να κλαίμε τη μοίρα μας, γίναμε οι περισσότεροι ειδικοί και δικαστές που από πληκτρολογίου κουνάμε το δάχτυλο σε όλους, μιας και όλοι μας φταίνε.

Εισαγγελείς του facebook, που γράφοντας την επιτυχημένη ατάκα και μαζεύοντας likes, νομίζουμε ότι κάναμε το χρέος μας στην πατρίδα και εκπληρώσαμε το όνειρο του επαναστάτη.

Οι επαναστάσεις όμως και οι αλλαγές, δεν γίνονται δια πληκτρολογίου.

Ούτε το πετυχημένο σχόλιο, ούτε το ενδιαφέρον ποστ θα φέρει την αλλαγή.

 

«Και τι να κάνω;», με ρώτησε ένας φίλος, με τον οποίο είχα αυτήν ακριβώς την κουβέντα τις προάλλες. «…Να πάρω ένα πανό και να κατέβω να διαδηλώσω; Να σπάσω βιτρίνες; Να αποκλείσω υπουργούς στα γραφεία τους; Να ξεκινήσω απεργία πείνας έξω από τη Βουλή των Ελλήνων;».

Όχι βέβαια.

Νομίζω πως η βελτίωση στις συνθήκες της ζωής μας -γιατί αυτό είναι εν τέλει το ζητούμενο- δεν θα έρθει ούτε τόσο γρήγορα όσο νομίζουν μερικοί, ούτε τόσο βίαια όπως φαντάζονται κάποιοι άλλοι, ούτε βέβαια με τρόπο μαγικό.

 

Επίσης, δεν μπορούμε να περιμένουμε τον ωραίο, έντιμο, αδιάφθορο, πατριώτη, που θα έρθει ως από μηχανής θεός να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας και να μας σώσει.

Με ευρύτητα πνεύματος και κύρος στο εξωτερικό, με ρομφαία στο χέρι για την απόδοση της δικαιοσύνης και την ικανοποίηση του περί δικαίου αισθήματος κατά των καταχραστών του πολύτιμου δημοσίου χρήματος.

Με ζυγαριά στο άλλο, για να μοιράσει δίκαια τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα, με σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους.

 

Ακούγεται τέλειο, αλλά τέτοιοι σωτήρες δεν υπάρχουν.

Κι αν υπήρχαν, μόνοι τους δεν θα μπορούσαν τίποτα να κάνουν.

Γιατί, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. Και απ’ όλους!

Πιάστε δουλειά λοιπόν.

 

Προσωπικά, ξεκίνησα από τα μικρά. Από τον περίγυρό μου. Από τη γειτονιά μου.
Έτσι, όταν είδα ότι η κυρία που κατέβαινε από το λεωφορείο πετούσε το εισιτήριο της στο δρόμο, έσκυψα το μάζεψα, της το έδωσα και της ζήτησα ευγενικά να το πετάξει στον κάδο.

Και σας πληροφορώ ότι το έκανε.

Όταν είδα τον αδόμητο χώρο δίπλα σε αθλητικές εγκαταστάσεις του Δήμου στον οποίο είμαι δημότης, να έχει μετατραπεί σε μια χωματερή, ζήτησα από το δήμο να το καθαρίσει διότι αποτελεί εστία μόλυνσης μέσα στην πόλη.

Λίγες μέρες πριν, τον καθάρισαν.

Όταν είδα τον «έξυπνο» συμπολίτη μου να με παρακάμπτει για να κάνει τη δουλειά του εύκολα χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του γνωστού, τον ξεμπρόστιασα μπροστά σε όλους όσοι περίμεναν υπομονετικά στην ίδια ουρά.

Έτσι και αυτός μπήκε στη σειρά του και ο υπάλληλος άρχισε να εργάζεται με γρηγορότερους ρυθμούς.

 

Όταν είδα ότι απασχολούνται δύο υπάλληλοι και ένα αυτοκίνητο για να αλλάξουν τις σακούλες στα καλαθάκια του δρόμου, την ώρα που μέσω των λογαριασμών κοινής ωφέλειας πληρώνουμε υπέρογκα δημοτικά τέλη, εξέφρασα εγγράφως και επωνύμως τη δυσφορία μου στο Δήμαρχο.

Όταν είδα σε συνεπιβάτιδα στο λεωφορείο να ασκείται λεκτική και ψυχολογική βία από ελεγκτή που έκανε κατάχρηση της εξουσίας του, της έδωσα την κάρτα μου και της δήλωσα ότι ευχαρίστως θα παρευρεθώ στο δικαστήριο να καταθέσω υπέρ της, σε περίπτωση που θελήσει να μηνύσει τον ελεγκτή.

 

Ε, λοιπόν, ναι, σας πληροφορώ ότι από αυτά τα μικρά ξεκινάει η επανάσταση.

Από αυτά τα μικρά βελτιωνόμαστε. Από αυτά τα μικρά γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

Από αυτά τα μικρά γινόμαστε καλύτεροι πολίτες.

Έχει και το πληκτρολόγιο τη χάρη του. Και τα likes τη δική τους.

Όμως δεν θα φέρουν αυτά την αλλαγή στη ζωή μας. Εμείς μόνοι μας θα τη φέρουμε.

Ασχοληθείτε με τη γειτονιά σας, με το Δήμο σας, διεκδικείστε τα δικαιώματά σας για ισονομία στην παροχή των υπηρεσιών του Δημοσίου.

Αντισταθείτε στην ανομία όπου τη συναντάτε και όπου τη βλέπετε. Γίνετε ενεργοί πολίτες.

 

Οι ληστρικές, ανάλγητες και καταστροφικές για τους πολλούς πολιτικές, εφαρμόζονται σε μη αφυπνισμένους πολίτες, σε μη ενεργούς, σε επαναπαυμένους και λάτρεις του ωχαδερφισμού και του βολέματος.

Η λύση βρίσκεται μπροστά μας.

Αρκεί να σηκωθούμε από αυτούς τους βουλιαγμένους καναπέδες.

 

Πηγή: eyedoll.gr