Γράφει ο Ιάσων

Δημοσιεύθηκε στο zougla.gr στις 18 Ιανουαρίου 2014

Δολοφόνοι της προόδου οι μονοπωλητές της «πληροφορίας»

Η φίλη μας που, επέστρεψε από το Χονγκ Κονγκ ήταν κατατρομαγμένη από τα επιβεβαιωμένα θύματα της γρίπης των πτηνών. «Δύο άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από μια ασθένεια που είναι καταδίκη θανάτου για όποιον την κολλήσει». Μας είπε προβληματισμένη, αφού ζει μόνιμα εκεί..

Την προηγουμένη εβδομάδα η υπουργός Υγείας του Καναδά Ρόνα Άμπροζ είχε επιβεβαιώσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι, ένας Καναδός πέθανε από τον Η5Ν1 στις 3 Ιανουαρίου στη δυτική επαρχία του Καναδά, Αλμπέρτα, αφού είχε επισκεφθεί την Κίνα το Δεκέμβριο. «Βρίσκομαι εδώ για να επιβεβαιώσω το πρώτο θανάσιμο κρούσμα του Η5Ν1» ήταν τα λόγια της. Αναζήτησα σχετικές ανακοινώσεις για κρούσματα στην Ελλάδα, και για πληροφορίες που αφορούν στην μετάδοση της νόσου, τα συμπτώματα τις ευπαθείς ομάδες, για να ενημερωθώ. Όμως πουθενά δεν βρήκα αναφορά του Ιατρικού συλλόγου, δημοσίων φορέων ή έστω έρευνα δημοσιογραφική για κρούσματα της θανατηφόρου νόσου στην Ελλάδα το 2014.. με ενήμερες συστάσεις για την προφύλαξη μας..

Εν πάσει περιπτώσει, δεν θα μπορούσε να φταίει ο Ντόντο, σκέφθηκα. Τα μεγαλωπά όμορφα πτηνά Ντόντο (Raphus cucullatus) κάποτε οι μοναδικοί κάτοικοι του νησιού του Μαυρίκιου στον Ινδικό ωκεανό έχουν εξαλειφθεί από τα τέλη του 17^ου αιώνα. Όταν οι Πορτογάλοι που αποίκισαν πρώτοι το νησί το 1507 έφεραν μαζί τους άλλα ζώα σκυλιά –γάτες-χοίρους -αρουραίους, που δεν υπήρχαν πριν στο νησί και τα όποια λεηλάτησαν τις φωλιές των μοναχικών Ντόντο προκαλώντας τον ολοσχερή αφανισμό τους. Όμως η εξέλιξη στον Μαυρίκιο, δεν σταμάτησε καθόλου με την εξάλειψη των Ντόντο. Τουναντίον..

Σήμερα στο παγκόσμιο ευρετήριο Οικονομικής Ελευθερίας του Heritage Foundation, του 2014, όπως αναλύεται στην εισηγητική έκθεση* της κατατάξεως των 186 κρατών, που καλύπτει η έρευνα, στις 10 πρώτες θέσεις των πιο ελευθέρων οικονομιών παγκοσμίως 1^ο κατατάσσεται το Χονγκ Κονγκ. Η Σιγκαπούρη που μείωσε την διαφορά, έρχεται δεύτερη, ενώ ακολουθούν: η Αυστραλία, η Ελβετία (που ξεπέρασε την Νέα Ζηλανδία και κατέλαβε για πρώτη φορά την 4^η θέση), η Νέα Ζηλανδία (5^η) και ο Καναδάς (6ος) για τετάρτη συνεχή χρονιά..

Δυο μικρές αλλά εξόχως μεταρρυθμιστικές οικονομίες η Χιλή και ο Μαυρίκιος – χωρίς τα Ντόντο πια – επιτυγχάνουν την υψηλότερη κατάταξη μεταξύ των αναπτυσσομένων χωρών και καταλαμβάνουν την 7^η και την 8^η θέση αντιστοίχως, ενώ δύο ακόμη ευρωπαϊκές χώρες η Ιρλανδία 9η και η Δανία 10^ησυμπληρώνουν την δεκάδα.

Η Ελλάδα «φιγουράρει» μόλις και μετά βίας στην 119^η θέση. Πίσω από το Τζιμπουτί (118), τις Σεϋχέλλες (117), το Μπουτάν (116), την Μπελίζε (115), την Ονδούρα( 112), την Κένυα (111) την Τανζανία (106), την Νικαράγουα (102) , την Ναμίμπια ( 94), την Ουγκάντα (91), την Σρι Λάνκα (90), την Μαδαγασκάρη ( 79) την Γκάνα ( 66) την Ρουάντα(65) , την Βουλγαρία (61), το Ελ Σαλβαντόρ (59), την Αλβανία (54), το Περού (47), την Αρμενία (41).

Αξίζει κάποιος να δει τον παγκόσμιο Άτλα για να συνειδητοποιήσει την τραγική κατάσταση μας…

Σημειωτέον ότι η ως άνω αξιολόγηση προκύπτει από την επιμέρους βαθμολογία στην κλίμακα 0-100 ενός έκαστου των 186 κρατών βάσει των εξής επιμέρους τεσσάρων βασικών θεσμικών λειτουργιών: το κράτος δικαίου (προστασία δικαιώματος ιδιοκτησίας, προστασία από την διαφθορά), το μέγεθος του δημοσίου τομέα (κυβερνητικές δαπάνες, δημοσιονομική ελευθερία), την ρυθμιστική αποτελεσματικότητα (επιχειρηματική ελευθερία, ελευθερία εργασίας, νομισματική ελευθερία) και την ανοικτή αγορά (ελευθερία εμπορίου, ελευθερία επενδύσεων, οικονομική ελευθερία).

Και επί της ουσίας αποτελεί την πιο αυθεντική κατάταξη προόδου και ελευθερίας. Διότι όπως το διετύπωσε ο βραβευθείς με Νόμπελ Οικονομίας Μίλτον Φρίντμαν το 1979: «Κανένα οικονομικό σύστημα στην ιστορία δεν επέτυχε στην ανύψωση των ανθρώπων από την φτώχεια, όσο ο καπιταλισμός και το ελεύθερο εμπόριο που βασίζονται στις αρχές της οικονομικής ελευθερίας»

Όμως στην Ελλάδα υπάρχει παντελής άγνοια. Ότι απέτυχε ο κρατισμός, ότι η οικονομία είναι σιδηροδέσμια στο αναπηρικό καρεκλάκι με την αμέριστη συμπαράσταση των Μέσων Ενημερώσεως, ότι η ιδιωτική περιουσία δεν προστατεύεται αλλά διώκεται, ότι εν κατακλείδι το μνημόνιο των μεταρρυθμίσεων που διατυπώνονται εκστομίζονται – και των νόμων που ψηφίζονται -αλλά δεν εφαρμόζονται, θα βοηθούσε την σταδιακή απελευθέρωση της οικονομίας από τον πυθωνικό κρατισμό αλλά είναι το βαθύ κράτος που επιβάλλει αυτή την φορολογική καταδυνάστευση για να συντηρηθούν οι κρατικοδίαιτοι και οι συντεχνίες είναι για τους νέο-Έλληνες, ασύλληπτη έννοια. Πέραν και μακράν της νοήσεως των, επικρατεί η πλήρης διαστρέβλωση για την όποια, πόσο υπερήφανοι μπορούν να είναι οι μονοπωλητές της πληροφορίας. Το ιερατείο διανομής της «αλήθειας» , που έχει πείσει τους νεοέλληνες νηπιόθεν, ότι αυτό που υφιστάμεθα δεν είναι κρατισμός και αποτέλεσμα του κρατισμού αλλά της ελεύθερης οικονομίας που ποτέ δεν είχαμε..

Φιλότιμοι οι ελεήμονες και οικτίρμονες, οι μονοπωλητές της αλήθειας στην Ελλάδα έχουν συνδράμει τα μέγιστα για την παραπλάνηση των Ελλήνων και την άσκηση πιέσεως στους πολιτικούς με έρεισμα την κατ’ επίφασιν «κοινή» γνώμη που εκείνοι επιμελώς διαμορφώνουν. Την αριστερή αντίληψη του «πολιτικά ορθού» περί παντός επιστητού. Μέσα από μια εικονική επιλεκτική ενημέρωση αποκρύπτοντες, παραλείποντες είτε εξ αγνοίας, αλλά συνήθως με την θέληση τους ώστε να καθοδηγήσουν την σκέψη μας στο επιζητούμενο – επιθυμητό γι αυτούς συμπέρασμα. Ως εάν αντί να μας πληροφορούν, μάλλον να επιθυμούν να μας κυβερνήσουν. Διότι όταν η «πληροφορία» που τροφοδοτεί ο τύπος, τα Μέσα Ενημερώσεως είναι νυχθημερόν παραπλανητική χαλκευμένη, αληθώς κουστούμι ραμμένο στα μέτρα της γνώμης των δημοσιογράφων – αν όχι εντελώς η αμφίεση της γνώμης και των σχολιασμών τους- προφανώς έχουμε υποσκάψει τα θεμέλια του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος και της ελευθερίας μας. Αφού εν τέλει κατ’ αυτόν τον τρόπο, η δημοκρατική η διαδικασία που οδηγεί τον λαό, στην εκλογική απόφαση και επιλογή, στην επιβράβευση ή την άρνηση του κυβερνητικού έργου, μεθοδεύεται-καταστρέφεται από την χαλκευμένη πληροφορία που επηρεάζει και το εκλογικό σώμα αλλά και την πολιτική εξουσία.

Δηλαδή, όπως, όντες απληροφόρητοι ή τόσο λίγο ενημερωμένοι για την θανατηφόρο νόσο των πτηνών και την διασπορά -μετάδοση της, πολύ λίγο απέχουμε εξ ίσου απληροφόρητοι και στον πολιτικό μας βίο, από την τύχη των Ντόντο. Αφού εμποδιζόμεθα να γνωρίσουμε. Γιατί και πώς ένα κρατίδιο όπως ο Μαυρίκιος, μικρή ασήμαντη φαίνεται, κουκίδα στον Ινδικό ωκεανό, το ένα τέταρτο της Κρήτης, επιτυγχάνει κατορθώνει να είναι μέσα στα πρώτα 10 πλέον επιτυχή δημιουργικά ελευθέρα κράτη μαζί με την Χιλή. Γιατί και πώς η Χιλή, επέτυχε το διεθνώς εκτός Ελλάδος αποκληθέν «οικονομικό θαύμα της Χιλής» επί Πινοσέτ.. Πλην όμως είναι ταμπού – ιερόσυλη άποψη – να πληροφορηθούν κάποτε την αλήθεια οι Έλληνες, μήπως και ξεστραβωθούν, για το πώς και με ποιά, τόσο απλής λογικής δοκιμασμένα μέτρα οικονομικών και ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων, περιορισμού του δημοσίου τομέα και απελευθερώσεως των αγορών επέτυχαν τα κράτη αυτά, ότι για μας φαντάζει αδύνατον…

*2014 Index of Economic Freedom

Πηγή: zougla.gr