Γράφει ο Παναγιώτης Μποκοβός

Αναδημοσιεύθηκε στο Αττικό Βήμα στις 28 Φεβρουαρίου 2014

Το κράτος μας χρειάζεται πλήρη κατεδάφιση και στη συνέχεια εκ βάθρων ανοικοδόμηση, για να καταστεί σύγχρονο και ικανό να αντιμετωπίσει όχι τις ανάγκες αλλά και τις προκλήσεις των νέων καιρών

Είναι κοινή η πεποίθηση ότι το κράτος μας και δη η δημόσια διοίκηση που το ενσαρκώνει, χρειάζεται πλήρη κατεδάφιση και στη συνέχεια εκ βάθρων ανοικοδόμηση, για να καταστεί σύγχρονο και ικανό να αντιμετωπίσει όχι μόνο τις ανάγκες, αλλά και τις προκλήσεις των νέων καιρών. Ορισμένο κόμμα -ΝΔ- υποσχέθηκε στο παρελθόν και προεκλογικά, την «επανίδρυση» του κράτους -ουσιαστικά κατεδάφιση και εκ νέου ανοικοδόμηση- αλλά δεν έκανε τίποτα το σχετικό, φοβούμενο το πολιτικό κόστος, ενώ άλλο παλαιότερα -ΠΑΣΟΚ- είχε υποσχεθεί τη «μεταρρύθμιση» και τον «εκσυγχρονισμό», χωρίς βέβαια να προχωρήσει έστω με λίγα μέτρα. Μετά τη χρεωκοπία της χώρας, η Τρόικα έθεσε ως στόχο τη μείωση του δημόσιου τομέα, αλλά και του ευρύτερου, με κατάργηση άχρηστων δημόσιων υπηρεσιών, νομικών προσώπων και κρατικών επιχειρήσεων, πλην όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, ασκούν παρελκυστική πολιτική και την κοροϊδεύουν, ώστε να μην αλλάξη τίποτα στο ελληνικό δημόσιο. Μόνο τελευταία, λειτούργησαν επιτέλους τα πειθαρχικά συμβούλια και απολύθηκαν ολίγοι επίορκοι υπάλληλοι που ελέγχονταν υποτίθεται επί δεκαετίες.

Προφανώς για να αλλάξει προς το καλύτερο το κράτος μας, δεν αρκεί η πολιτική βούληση, που προς το παρόν δεν φαίνεται στον ορίζοντα, αλλά χρειάζεται και πλήρες σχέδιο, για την εκ νέου ίδρυση των απαραίτητων δημόσιων υπηρεσιών, για μια νέα εκπαιδευτική πολιτική και στις τρεις βαθμίδες -πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια- για αναδιάρθρωση των Ένοπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, για πραγματική επανίδρυση του ασφαλιστικού συστήματος και συνένωση των ασφαλιστικών ταμείων για αναδιοργάνωση του εθνικού συστήματος υγείας, για την υιοθέτηση απλού και αποδοτικού φορολογικού συστήματος, με δρακόντειες διατάξεις για τη συνεχή πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου, για την ανασύνταξη της δικαιοσύνης κ.ο.κ. Ακόμη χρειάζεται πλέγμα νομικών διατάξεων, απλών, κατανοητών και εφαρμόσιμων, ώστε να προστατεύεται το κράτος, ο κρατικός πλούτος και το δημόσιο ταμείο, από απατεώνες και οργανωμένες ομάδες που επί δεκαετίες λεηλατούσαν όλα αυτά με άνεση και ατιμωρητί.

Οι εταίροι μας στην ΕΕ, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, προσφέρουν ήδη ιδέες, εμπειρογνώμονες, αλλά και ορθές προτάσεις για μείωση της γραφειοκρατίας, της πολυνομίας, την κατάργηση νομικών διατάξεων και φόρων υπέρ τρίτων, με μικρή ή μεγαλύτερη αποδοχή και διάθεση απορροφητικότητας από το ελληνικό γραφειοκρατικό κατεστημένο, που πολλάκις αντιδρά ανοικτά. Π.χ. η κυβέρνηση ακόμη λιβανίζει τις προτάσεις του ΟΟΣΑ για μεταρρυθμίσεις με κατάργηση αναχρονιστικών νομικών διατάξεων που ευνοούν ισχυρές συντεχνίες σε βάρος του συνόλου και των καταναλωτών.

Αλλά οι μεμονωμένες και αποσπασματικές προτάσεις δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε ένα νέο κράτος, σε ένα νέο σύστημα οργάνωσης και λειτουργίας των κάθε είδους κρατικών υπηρεσιών, όλων αυτών που ενδεικτικά απαριθμήθηκαν παραπάνω. Απαιτείται κατά τη γνώμη μου, η συγκρότηση μιας ευέλικτης, επιστημονικής ομάδας, που θα αναφέρεται απ’ ευθείας στον πρωθυπουργό και η οποία θα μελετήσει τη δομή και οργάνωση ξένων προτύπων κρατών και θα προτείνει τη μεταφορά στη χώρα μας οργανωτικών μεθόδων, νομικών κανόνων και του σχετικού μάνατζμεντ, με όλες τις αναγκαίες προσαρμογές, αν χρειάζεται. Τα κράτη-πρότυπα, πρέπει να τα ψάξουμε στην Ευρώπη, όπου και εμείς ανήκουμε και που το μάνατζμεντ και η νοοτροπία τους είναι πιο κοντά στις δικές μας κρατικές δομές. Κράτη-πρότυπα, κατά την άποψή μου, αποτελούν τα πρώτα έξι κράτη της Ευρώπης, που ίδρυσαν την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα το 1957, που εξελίχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση με είκοσι οκτώ κράτη-μέλη σήμερα. Τα κράτη αυτά είναι: Το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία. Ξεχωρίζουν και τα έξι για την προσήλωση τους στη δυτικού τύπου δημοκρατία και στις δημοκρατικές διαδικασίες, την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, τον πολιτισμό, το άρτιο εκπαιδευτικό σύστημα, την προηγμένη τεχνολογία, την παραγωγικότητα των εργαζομένων, το υψηλό βιοτικό επίπεδο, την προσωπική ευημερία των πολιτών και άλλα πολλά που συναντιούνται σε ελάχιστες ακόμη χώρες.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι δεν υφίστανται προβλήματα και πρακτικές που αμαυρώνουν την εικόνα τους και υποβιβάζουν το επίπεδό τους παροδικά. Παραμένουν όμως πρότυπο για τον αντικειμενικό παρατηρητή που αναζητά την αλήθεια και τις καλύτερες δυνατές λύσεις στα πλαίσια της πολιτικής που βέβαια είναι η τέχνη του εφικτού. Από τη μελέτη της δομής και της οργάνωσης αυτών των κρατών, έχουμε πολλά να κερδίσουμε, χωρίς να κάνουμε παραχωρήσεις σε θέματα που προσδιορίζουν την εθνική μας ταυτότητα.

Η προσέγγιση των παραπάνω κρατών-πρότυπα, μπορεί να μας οδηγήσει σε αντιγραφή μεθόδων και νομικών διατάξεων, με ή χωρίς προσαρμογή, αλλά και σε έμπνευση λύσεων που θα ταιριάζουν στα δικά μας εξειδικευμένα προβλήματα. Σκοπός είναι ο πραγματικός εκσυγχρονισμός του κράτους μας, η εισαγωγή σύγχρονων μεθόδων μάνατζμεντ και οργάνωσης, η χρησιμοποίηση νέων τεχνικών μεθόδων και γνώσεων.

Παράλληλα η ομάδα αυτή πρέπει να φροντίσει να σταματήσει η στρατηγική υποτίμηση της χώρας μας και των δυνατοτήτων του λαού μας και να υπάρξουν αλλαγές στη νοοτροπία και στα πρόσωπα της οικογενειοκρατίας, του νεποτισμού και της διαφθοράς που σήμερα κρατούν δέσμιες τις δημιουργικές δυνάμεις του έθνους. Προφανώς αυτά θα επιτευχθούν μόνο με τη δυναμική συμπαράσταση του πρωθυπουργού, εφ’ όσον πιστέψει σε αυτό το έργο.

Πηγή: ΑΤΤΙΚΟ ΒΗΜΑ