Γράφει ο Ιάσων

Δημοσιεύθηκε στις 7 Μαρτίου 2014

Η “διπλωματία” της Ρωσίας και η… ευκαιρία της Ευρώπης!

«Αλλά το γεγονός ότι το Αφγανιστάν είχε 17 εκατομμύρια κατοίκους το 1978 και όχι περισσότερο από μόλις 11 εκατομμύρια το 1988 είναι μια πληροφορία που μόνο τυχαίως πιθανόν να μάθει κάποτε κάποιος»

(Jean Francois Revel The flight from the truth 1988) 

Η πλέον πρόσφατη – δηλαδή μέχρι την επομένη για να είμαστε ακριβείς – εισβολή της… μετασοβιετικής Ρωσίας πραγματοποιήθηκε στην Γεωργία την 7ην Αύγουστου 2008 κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων με επακόλουθο την “απόσχιση” της Βορείου Οσετίας και της Αμπχαζίας την 25η Αύγουστου 2008 από την Γεωργία. Πάλι με πρόφαση “την …προστασία των απανταχού Ρώσων πολιτών” τα γενναία ρωσικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Γεωργία, βομβαρδιστικά κατέστρεψαν το λιμάνι Πότι και κατοικημένες περιοχές. Τα ούτως πως αποσχισθέντα “κράτη;” ανεγνώρισαν: η Βενεζουέλα, η Νικαράγουα, η Λευκορωσία και το Ναρού (νησάκι στην Βόρειο Αλάσκα). Οι Γεωργιανοί πλήρωσαν ακριβά τα αποτελέσματα του Δημοψηφίσματος της 5^ης Ιανουαρίου 2008, όπου σε ποσοστό 72,5% τόλμησαν και ψήφισαν υπέρ της εντάξεως τους στο ΝΑΤΟ. Τα επιχειρήματα του Πούτιν ήταν πραγματικά ακαταμάχητα!! Διότι η μέθοδος της εισβολής ηρωικού ρωσικού στρατού (ερυθρού ή μη) σε “συμμαχικές” χώρες, όταν αυτές δείχνουν τάσεις ανεξαρτητοποίησης και αποφυγής του ασφυκτικού εναγκαλισμού της Ρωσικής άρκτου, είναι η πιο δοκιμασμένη και αποτελεσματική “διπλωματία” της εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας διαχρονικώς.

Ενώ η τελευταία της σοβιετικής Ρωσίας – αλλά όπως φαίνεται όχι της Ρωσίας – ήταν στο Αφγανιστάν από τον Δεκέμβριο του 1979 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1989. Με περισσότερους από 100 χιλιάδες στρατιώτες, 1.800 τανκς, 2.000 οπλισμένα οχήματα AVF και πάνω από 4000 πτήσεις στην Καμπούλ οι Ρώσοι χρειάσθηκαν εννέα (9) ολόκληρα χρόνια να αποκαταστήσουν το κομμουνιστικό καθεστώς της Καμπούλ και να φύγουν ειρηνικά! Οι απώλειες που προκάλεσε η Ρωσική “διπλωματική” στους Αφγανούς ξεπέρασαν το 1,5 εκατομμύριο νεκρών. Ενώ περισσότερα από 5 εκατομμύρια κατέφυγαν στο γειτονικό Πακιστάν. Εξ άλλου την δεκαετία του 1980 το ήμισυ όλων των προσφύγων παγκοσμίως ήσαν Αφγανοί. Να προσθέσουμε, ότι η περιορισμένη γεωργική καλλιέργεια στο Αφγανιστάν, κατεστράφη ολοκληρωτικά αφού όλα τα δίκτυα υδρεύσεως βομβαρδισθήκαν επιτυχώς από τα Σοβιετικά βομβαρδιστικά. Το χειρότερο όμως, ήταν τα αμέτρητα ναρκοπέδια για τα οποία ο διεθνής ερυθρός σταυρός υπολόγισε ότι θα χρειαστούν περίπου 4.000 (!!!) χρόνια για να αφοπλισθούν. Όμως ήδη είχαν κατορθώσει να καταστήσουν ανάπηρο περίπου το 3-4% του αφγανικού πληθυσμού με περισσότερες …“επιτυχίες” στα μικρά παιδιά!

Όπως γράφει ο αείμνηστος (και παντελώς άγνωστος στην Ελλάδα μας) Jean Francois Revel στο βιβλίο του “The flight from the truth 1988” αναφερόμενος στην επιλεκτική παραπληροφόρηση των μέσων και την υποκρισία των διανοουμένων:

«το γεγονός ότι το Αφγανιστάν είχε 17 εκατομμύρια κατοίκους το 1978 και όχι περισσότερο από 11 εκατομμύρια το 1988 είναι μια πληροφορία που μόνο τυχαίως πιθανόν να μάθει κάποτε κάποιος». 

Ας πούμε ότι, η δεύτερη – μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές «εισβολή» της Πουτινικής (μετασοβιετικής) Ρωσίας ήταν η «τυχερή» στιγμή για τους αναγνώστες αυτού του κειμένου να το πληροφορηθούν…

Όμως είναι χρήσιμο να γίνει μια καθυστερημένη καταγραφή της Ρώσικης «διπλωματίας» ώστε να εκτιμηθεί το μέλλον:

– 1939 Σύμφωνο Φον Ρίμπεντροπ Μολότοφ (Συμμαχία Χίτλερ/Στάλιν) Εισβολή στην Πολωνία και έναρξη Β Παγκοσμίου πολέμου. (πηγή).

– 1948 Πραξικόπημα στην Πράγα.

Όταν τότε μόνο, συνειδητοποίησαν οι Ευρωπαίοι ότι ο Ερυθρός Στρατός ήταν στις πόρτες του και ότι δεν εφίστατο δική τους άμυνα, στράφηκαν προς τις ΗΠΑ που παρέμειναν σιωπηλές και ζήτησαν να εξασφαλίσουν την ασφάλεια τους. Οι συνομιλίες κατέληξαν στην υπογραφή του Συμφώνου του ΝΑΤΟ, ενώ ήδη η Ρωσία από το τέλος του Β Παγκοσμίου πολέμου μέχρι τότε, επεξέτεινε την στρατιωτική κυριαρχία της σε εκατό περίπου εκατομμύρια ανθρώπους από την Ανατολική Γερμανία και Πολωνία στον Βορρά μέχρι την Αλβανία και την Βουλγαρία στο Νότο. Όλα αυτά όταν την επομένη της λήξεως του πολέμου οι δυτικές συμμαχίες αποστρατεύθηκαν και ο στρατός τους από πέντε εκατομμύρια μειώθηκε στις εννιακόσιες χιλιάδες ενώ ο ερυθρός στρατός παρέμεινε επί ποδός πολέμου σε τέσσερα εκατομμύρια.

– 1956 Εισβολή (σύλληψη δικαστική παρωδία δολοφονία του Ίμρε Νάγκυ) στην Βουδαπέστη.

– 1961 Ανέγερση του τείχους του Βερολίνου.

– 1968 Εισβολή στην Τσεχοσλοβακία ανατροπή του Ντούμτσεκ.

– 1979 Εισβολή στο Αφγανιστάν.

– 1981 Επιβολή του καθεστώτος Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία (το υποστήριξε και το γελοιότατο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα μας αφού αρνήθηκε να συνυπογράψει το ευρωπαϊκό ανακοινωθέν που καταδίκαζε το καθεστώς Γιαρουζέλσκι).

Σήμερα ο Πούτιν και οι ομοφρονούντες φαίνεται δυστυχώς να μην έχουν αντιληφθεί την αλλαγή. Ούτε από την παγκοσμιοποίηση και την επικράτηση της ελευθερίας και της Δημοκρατίας στην Ευρώπη, ούτε από την επανάσταση στην μεταφορά της πληροφορίας και της γνώσεως, όπως πεισματικά εξακολουθούν να πράττουν συνήθως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Απομακρυσμένη και αχανής η Ρωσία εννοεί να εφαρμόζει, επί της αρχής, τις ίδιες αναχρονιστικές αυταρχικές πολιτικές που εφήρμοζε η Σοβιετική ένωση τον περασμένο αιώνα, θεωρώντας ότι δια της βίας θα επικράτηση σε μια υποτονική γραφειοκρατική βραδυκίνητη Ευρώπη και την Αμερική τόσον μακράν πέραν του Ατλαντικού. Από την άλλη μεριά τα “αδελφά” ιδεολογικά κόμματα οι ντροπαλοί και μη οπαδοί καθ είδους και μορφής του ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ολοκληρωτισμού θέλουν να βλέπουν αυτή την εξέλιξη της βίαιας εισβολής στην Ουκρανία και την εκβιαστική απόσχιση της Κριμαίας ως μια “νίκη” της βίας κατά της Ελευθερίας της Δημοκρατίας, των αξιών που αποπνέει η Ευρώπη και οι ΗΠΑ.

Έτσι η σύγκρουση αυτή είναι μια ευκαιρία ώστε η συμμαχία της κοινωνίας των Ελευθέρων ανθρώπων να αποδείξει ότι έχει διδαχθεί από το παρελθόν. Ότι γνωρίζει και συνειδητοποίησε πλέον ότι μόνο με την σώφρονα στάση, την επιμονή και την προσήλωση, με ανυποχώρητη αποφασιστικότητα στην υποστήριξη της ελευθερίας και της αληθείας με κάθε μέσο, θα αποτραπούν μονομερείς πράξεις βίας και τρομοκρατίας…

Δεν θα γίνει νόμος η παρωδία εικονικών “δημοψηφισμάτων” ούτε θα επικρατήσει ο λαϊκισμός και η οχλοκρατία – προστατευόμενη από τους εισβολείς.

Αν έχει διδαχθεί τέλος πάντων η Ευρώπη ότι η πειθήνια στάση στην βία και η “ήπια” κατευναστική εγκατάλειψη των αδικούμενων στην βορά των ισχυρότερων, χάριν προσωρινών ανταλλαγμάτων ή εύθραυστης ειρήνης, ιστορικώς δεν εξασφαλίζει την Ειρήνη αλλά θωπεύει τον εκβιασμό, ενθαρρύνει την θρασύτητα, αποδέχεται την δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων ως μέσον πολιτικής.

Πηγή: gianniotis