Γράφει ο Παναγιώτης Μποκοβός

Αναδημοσιεύθηκε στο Αττικό Βήμα στις 14 Μαρτίου 2014

Οι εκλογές για τους δήμους και τις περιφέρειες θα διεξαχθούν τις Κυριακές 18 και 25 Μαΐου -α’ και β’ γύρος, εφ’ όσον οι συνδυασμοί δεν λάβουν την πλειοψηφία την πρώτη Κυριακή-, ενώ στις 25 Μαΐου θα γίνουν ταυτόχρονα και οι εκλογές για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Πρόκειται για δοκιμασία για όλα τα κόμματα, αφού θα υπάρξουν αποτελέσματα κάλπης που θα επιβεβαιώσουν ή θα διαψεύσουν τις δημοσκοπήσεις. Ταυτόχρονα θα αναγκαστούν -υποτίθεται- οι μη απαντώντες στις δημοσκοπήσεις σχετικά με την ψήφο τους πολίτες, να λάβουν σαφή θέση έναντι συνδυασμών και κομμάτων, τουλάχιστον κατά ένα ποσοστό. Γιατί οι τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές παρουσίασαν μεγάλο ποσοστό λευκών ή ηθελημένων ακύρων ψηφοδελτίων, αλλά και τεράστια αποχή που σε πολλές περιπτώσεις είχε υπερβεί το 60% των εγγεγραμμένων πολιτών.

Ειδικά αυτές οι εκλογές, θα αποτελέσουν δοκιμασία για τα κόμματα που επιζητούν την εξουσία και μάλιστα με αυτοδυναμία. Είμαι πεπεισμένος, ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές, με τη διασπορά των ψήφων προς όλες τις κομματικές κατευθύνσεις, τα λευκά-άκυρα και την ευρεία αποχή, θα καταδείξουν ότι παρήλθε ανεπιστρεπτί η εποχή της αυτοδυναμίας και των μονοκομματικών κυβερνήσεων και ότι εισήλθαμε, ήδη από τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2012, σε μακρά περίοδο κυβερνητικών συνεργασιών, ενώ άρχισε πλέον να διαμορφώνεται στο πολιτικό σύστημα κουλτούρα συνεργασίας. Προφανώς αυτό το μήνυμα, θα πρέπει να το λάβουν όλα τα κόμματα και να το αποδεχθούν για το καλό του τόπου, αλλά και δικό τους.

Η αξιωματική αντιπολίτευση ισχυρίζεται, ότι μετά τις ευρωεκλογές, που το αποτέλεσμά τους θα την ευνοεί -πως το ξέρει;- θα απαιτήσει τη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών. Προφανώς η σημερινή δικομματική κυβέρνηση, δεν πρόκειται και ούτε πρέπει να συναινέσει, γιατί οι εκλογές για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, είχαν πάντα σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια χροιά διαμαρτυρίας για όσα έκαναν ή δεν έκαναν οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών, αλλά και αδιαφορίας, όπως δείχνει η τεράστια αποχή που είχε φτάσει και στο 80% των δικαιουμένων ψήφων. Μη συγχέουμε την αποχή με τον ευρωσκεπτικισμο ή και την κομματική θέση εξόδου από την ΕΕ. Οι ευρωσκεπτικιστές βάλλουν κατά της ΕΕ, προτείνουν βασικές αλλαγές, όπως π.χ. η βρεταννική κυβέρνηση, αλλά κατέρχονται στις ευρωεκλογές, όπως και τα κόμματα που για άλλους λόγους, π.χ. το δικό μας ΚΚΕ, ζητούν έξοδο της χώρας τους, από την ενωμένη Ευρώπη. Άλλωστε πρόσφατη δημοσκόπηση στις χώρες-μέλη της ΕΕ, εκτιμά ότι οι ευρωσκεπτικιστές θα καταλάβουν το 29% των εδρών του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.

Εν όψει των παραπάνω εκλογών που επέρχονται, είναι σκόπιμο να καταρρίψουμε ένα μύθο που κυκλοφόρησε στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές και επανακυκλοφορεί: πρόκειται για κάποιους υποψήφιους ή ήδη δημάρχους, που κατήλθαν στις δημοτικές εκλογές ή και κατέρχονται εκ νέου και οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ήσαν ή και είναι ανεξάρτητοι, χωρίς κομματικά χρίσματα και εξαρτήσεις. Αυτά, βέβαια, είναι επικοινωνιακά παραμύθια, γιατί όλοι είχαν και έχουν πολιτική στήριξη από ορισμένα κόμματα, γεγονός που αποδεικνύει το παρελθόν ενός εκάστου, η υποστήριξή τους από επίσημους κομματικούς μηχανισμούς, η προβολή τους από συγκεκριμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και το παρελθόν και οι κάθε είδους δραστηριότητες των ατόμων που περιλαμβάνονται στα ψηφοδέλτιά τους. Ανεξάρτητοι στην πλήρως πολιτικοποιημένη Ελλάδα δεν υπάρχουν, δεν χωρούν. Ακόμη και όταν λείπουν οι εμφανείς κομματικές εξαρτήσεις, υπάρχουν οι ιδεολογικές, που είναι ακόμη πιο ισχυρές.

Όμως πλανάται ήδη πάνω από τη χώρα μας το ερώτημα: τι να ψηφίσουμε, ποιο κόμμα στις ευρωεκλογές, ποιο συνδυασμό στις δημοτικές και περιφερειακές. Γιατί στις ευρωεκλογές κατέρχονται όλα τα γνωστά κόμματα και κάποια νέα, που έως τον προσεχή Μάιο θα έχουν διατυπώσει κάποιες θέσεις, ώστε να τα κρίνουμε, ενώ στα μεγάλα αστικά κέντρα και στις περιφέρειες, παρουσιάστηκαν οι κομματικοί και οι»ανεξάρτητοι» υποψήφιοι και έπονται και οι λοιποί συνδυασμοί, που ως τον Μάιο θα μας ενημερώσουν για τα προγράμματά τους. Αυτά θεωρητικά, γιατί στην πράξη τα κόμματα και οι συνδυασμοί δεν θα έχουν αξιόλογα και σοβαρά προγράμματα, αλλά θα πιπιλίζουν διάφορες γνωστές καραμέλες, που ήδη τέθηκαν σε κυκλοφορία: μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί, αριστεροί, σοσιαλιστές, δεξιοί, επιστροφή στη δραχμή και στους παλιούς μισθούς και συντάξεις, μέριμνα για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, έργα στους δήμους, προσλήψεις, έως και ακραίες θέσεις ή και ουτοπίες του 1917.

Οι πολίτες είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους ταλαιπωρημένοι από τη λιτότητα και την υπερφορολόγηση, αγανακτισμένοι από την προστασία που προσφέρει η κυβέρνηση σε φοροφυγάδες και λαθρέμπορους, θυμωμένοι από το χάος που επικρατεί στη δημόσια διοίκηση, στα νοσοκομεία, στην εκπαίδευση και επομένως ευάλωτοι στους μύθους και στα παραμύθια που διοχετεύουν στην κοινωνία, κόμματα, συνδυασμοί, ΜΜΕ. Ίσως η κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει ή να διορθώσει κάποια θέματα, έστω στο παρά πέντε. Αλλά πάνω από όλα αυτά υπάρχει η Πατρίδα. Επομένως οι πραγματικοί πατριώτες, οφείλουν να επιλέξουν κόμματα και συνδυασμούς με ευρωπαϊκό προσανατολισμό -το μνημόνιο τελειώνει τον Ιούνιο και πρέπει να αρχίσει μία καινούργια εποχή- και να βάλουν σταυρό σε άτομα έντιμα και δυναμικά – σταυρός υπάρχει στις αυτοδιοικητικές, αλλά πλέον και στις ευρωεκλογές. Η τιμωρός ψήφος δεν έχει νόημα.

Πηγή: ΑΤΤΙΚΟ ΒΗΜΑ