Γράφει ο Γεώργιος Στεφανάκης

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 19 Μαρτίου 2014

Ι. Ό,τι υπόσχεται ο κ. Τσίπρας είναι σαφές, εύληπτο και απολύτως ανέφικτο. Υπόσχεται διάθεση ανύπαρκτου πλούτου (!!!). Ζήτημα είναι ότι οι λογικές ακροβασίες του, εκτείνονται, πλέον, στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο. Είναι υποψήφιος ακραίου αριστερού σχήματος στις ευρωεκλογές. Άρα, ήδη, στρέφεται (και) ευθέως εναντίον της καθιερωμένης ηγεσίας. Στρέφεται, δηλαδή, κατ’ αυτών που αποκλειστικά συντηρούν την παρουσία μας εκεί.

    ΙΙ. Απάντηση στην μυθολογία Τσίπρα, δόθηκε από τον κ. Σόιμπλε («Εστία» 13.3). Είχε ρωτηθεί, αν εξακολούθηση βοηθείας συνδέεται με όρους. Ο Γερμανός απάντησε με νόημα. Ουδεμία βοήθεια δίδεται «με το ζόρι» (!!!).

Αδιάστικτη υπήρξε η απειλή. Καλείται ο κ. Τσίπρας και οι ομόφρονες του σ’ ενδοσκόπηση. Σε συνειδητοποίηση, δηλαδή, των ελληνικών δυνατοτήτων. Αυτό, ώστε επί τέλους να μη χαντακώσουν την χώρα εξ αφελείας (!!!).

    ΙΙΙ. Η Ελλάς είναι το μόνο μέλος της Ευρωζώνης που πτώχευσε. Άφησε απλήρωτα ομόλογα ύψους 107δις. Το δημόσιο χρέος της θ’ ανέρχεται στο τέλος του 2014 στα 326 δις. Προεικάζεται, εξ άλλου, ακαθάριστο εθνικό προϊόν περί τα 180 δις. Συμπέρασμα: Η Ελλάς αδυνατεί να εξοφλήσει το χρέος της. Μετακύλησή του στις αγορές προϋποθέτει διάθεση ομολόγων στο ύψος αυτών που έμειναν απλήρωτα (!!!). Αλλά και αυτό είναι απολύτως αδύνατο. Σήμερα το ετήσιο επιτόκιο επιβάρυνσης μας ανέρχεται σε 1,89%. Προσπάθεια επικοινωνιακής εξόδου στις αγορές προεξοφλεί επιτόκιο άνω του 6,5%. Συμπέρασμα: αποκλειστικά με την αρωγή των βορείων της Ευρωζώνης δυνατόν να κρατηθεί η Ελλάς εκεί. Χαρακτηριστικό: η γνωστοποίηση τριβών με την «Τρόϊκα», αμέσως αύξησε στο 7,17% την απόδοση των ελληνικών ομολόγων («Καθημερινή» 15.3.) (!!!).

Ιαπωνοποίηση του χρέους συνιστά αστείο. Αντιφάσκει στο Maastricht. Ομοίως στις αρχές του ανταγωνισμού. Κράτος που δεν εξοφλεί ανταγωνίζεται αθέμιτα τα συνεπή (!!!).

IV. Η ανέχεια, πιέζει και αποσαρθρώνει. Στοιχείο του ευρωπαϊκού κράτους δικαίου είναι (και) ο σεβασμός της νομολογίας. Μεταβάλλεται μόνο με ειδική εξήγηση. Η δική μας (νομολογία), άρα και η απονομή του δικαίου, είναι μωσαϊκή. Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο από το 2011 έκρινε ότι όσο διαρκεί η ανέχεια, τα ιδιωτικά συμφέροντα υποχωρούν προ του δημοσίου. Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε νόμιμα τα «μνημόνια». Αντιθέτως, δικαστήρια της ουσίας παρατείνουν – αθρόως – συμβάσεις εργασίας με το κράτος. Εδώ προστατεύεται το ιδιωτικό συμφέρον έναντι του δημοσίου. Ακολούθησε στην αυτή γραμμή το «Μισθοδικείο». Έκρινε άκυρες τις περικοπές δικαστικών αποδοχών. Έτσι έχουμε αντίθεση προς την κρίση του ΣτΕ για νομιμότητα των μνημονίων. Προς τις αποφάσεις υπέρ δικαστικών εναρμονίσθηκαν εκείνες για αμοιβές ένστολων. Κοντολογίς: Όλα και ισχύουν. Και δεν ισχύουν. Σωστές οι «μνημονιακές» απόψεις. Σωστές, όμως, και οι αντίθετες (!!!).

V. Η παραγωγική μας διάρθρωση είναι αρνητική. Για να χρηματοδοτήσουμε το υδροκεφαλικό μας κράτος ζούμε υπό διαρκή φορολογική επιδρομή. Παραβιάζονται όλες οι ευρωπαϊκές αρχές πολιτισμού (και ανθρωπισμού). Όποιος αδυνατεί να πληρώσει πάει φυλακή. Οι φυλακές Κορυδαλλού αποτελούν κολαστήριο και εστία λοιμωδών νοσημάτων (!!!). Η αθωότητα των φορολογουμένων δεν τεκμαίρεται. Πρέπει να την αποδείξουν οι ίδιοι (!!!). Σ’ όλη την Ευρώπη, διοικητική εκτέλεση χωρίς δικαστική κρίση δεν νοείται. Εδώ δεν εφαρμόζεται ο καταστατικής περιωπής ευρωπαϊκός νόμος (!!!). Αναμένεται, σχετικά (και) νέος διαπιστωτικός κόλαφος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Συμπερασματικά: Αδύνατη έχει καταστεί η εδώ εφαρμογή των ευρωπαϊκών αρχών, οικονομικών και πολιτισμικών. Δεν έχουμε ενσωματώσει στην ευρωπαϊκή οικογένεια. De facto βρισκόμαστε εκεί. Είμεθα φιλοξενούμενοι. Ό,τι, άρα, απομένει είναι να προκακαλούμε την Ευρώπη, διά των μυθοπλασιών «Τσίπρα».

IV. Ο κ. Αντώνης Σαμαράς είναι, στην ηγεσία της Ευρώπης, ο συμπαθέστατος Έλλην πολιτικός. Αυτόν, εδώ, επισκέφτηκε ο κ. Ολάντ, η ίδια η κ. Μέρκελ, αλλά και ο υπουργός της κ. Σόιμπλε. Ο τελευταίος, μ’ όλον τούτο, προέβη στην αμέσως άνω παγερά απειλητική δήλωση. Αυτονόητο το πόσο δριμύτερη θα ήταν η Ευρώπη, εάν την θέση «Σαμαρά» καταλάμβανε ο κ. Τσίπρας.

Επί τέλους: Όταν τεχνικά πτωχεύσαμε, τα κράτη της Ευρωζώνης διέθεταν χρήματα. Εστερούντο, όμως, υποδομής αποσύνδεσης μας. Σήμερα λείπουν τα χρήματα, ο μηχανισμός όμως υπάρχει! Και ο νοών νοείτω.