Γράφει ο Γιώργος Κράλογλου

Δημοσιεύθηκε στο Capital στις 24 Μαρτίου 2014

Τα νούμερα δεν βγαίνουν και τώρα αυτό που απεχθάνονται περισσότερο σαν τον χειρότερο εχθρό τους, το μικρότερο κράτος δηλαδή και οι μεταρρυθμίσεις, είναι πιο κοντά από ποτέ..

Στα χέρια του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη κλείνει ο κύκλος των «οικογενειών» του κρατισμού που κατέστρεψε την χώρα. Της «οικογένειας» Καραμανλή που διπλασίασε το κράτος από το 35% στο 70%. Της οικογένειας Παπανδρέου που οργάνωσε τους κομματικούς στρατούς κρατικών υπαλλήλων, εργατοπατέρων και Δήμων. Και της οικογένειας Μητσοτάκη που με ευλογίες Σαμαρά έθρεψαν (μέσα στην κρίση) το κράτος θυσιάζοντας τον ιδιωτικό τομέα.

Βεβαίως θα προηγηθεί η παράδοση του κράτους – τέρατος στον ΣΥΡΙΖΑ από τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη, αποδεικνύοντας στους πάντες ότι μπροστά στον  κρατικίστικο μακιαβελισμό της Ν.Δ. οι κλασικές τεχνικές… συντήρησης του κρατισμού από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ήταν απλώς οδοντόκρεμες…

Όμως το σημερινό κράτος θα διαλυθεί όχι γιατί οι τριτοκοσμικοί πολιτικοί του δικομματισμού και της αριστεράς έχουν την πρόθεση να το κάνουν ή έχουν ικανότητες για οράματα χωρίς κράτος στα χέρια τους. Αλλά γιατί δεν έχει μείνει τίποτα άλλο όρθιο για να το συντηρήσει.

Θα διαλυθεί γιατί δεν βγαίνει ο λογαριασμός των υποχρεώσεών μας στα επόμενα πλεονάσματα, στις μεταρρυθμίσεις και στα μνημόνια που θα ακολουθήσουν μαζί με νέες δανειοδοτήσεις ακόμη και το 2030 όπως ορθά προβλέπουν και οι αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής.

Θα διαλυθεί γιατί αυτό προβλέπει (από το 2007-2008) το σχέδιο «εξυγίανσης» της ελληνικής οικονομίας από τους Ευρωπαίους δανειστές και τους Γερμανούς που θα συνεχίσουν να έχουν την εθνική μας κυριαρχία στα χέρια τους για δεκαετίες.

Μένει να δούμε αν όλα αυτά θα επιτευχθούν με μνημόνια του δικομματισμού ή με δραχμές ή με λαϊκά δημοψηφίσματα του ΣΥΡΙΖΑ  όταν πάρει την καυτή πατάτα στα χέρια του.

Να είμαστε βέβαιοι ότι το κράτος θα εκσυγχρονισθεί… (έτσι θα πουν την διάλυση) με την συμφωνία του (ήδη προετοιμασμένου) ελληνικού λαού όπως έγινε και το 1981 με το μέγα προσκύνημα… σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.

Θυμάστε οι παλαιότεροι ότι, στο όνομα της «αλλαγής» και του σοσιαλισμού του ΠΑΣΟΚ, πάψαμε να βλέπουμε τις αμερικανικές βάσεις ως «βάσεις του θανάτου» και την «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ως ίδιο συνδικάτο».

Να λοιπόν γιατί οι κρατιστές της κυβέρνησης επιστράτευσαν ως τελευταία βοήθεια στην αποκρατικοποίηση τους κρατικοδίαιτους – συμμάχους  με όσους αντιπροσωπεύουν εκτός Ελλάδος.

Πρόκειται για το γνωστό «γέννημα θρέμμα» του δικομματισμού που ρίζωσε στην τριτοκοσμική σοσιαλμανία, (πρώτης φάσης) του 1974-984 όπου οι τότε (καλοί και κακοί) αλλά πραγματικοί επενδυτές κουβάλησαν στις πλάτες τους (με εχθρό και ανταγωνιστή το ίδιο το κράτος) τα απόνερα της πετρελαϊκής κρίσης του 1973 και τα βαθειά νερά… του Καραμανλή με την ένταξη στην ΕΟΚ το 1981.

Η «προσφορά» των κρατικοδίαιτων είναι μέσα από την υπονόμευση της αποκρατικοποίησης με απουσία ενδιαφέροντος για την εξαγορά κρατικών επιχειρήσεων και με ψίχουλα ως τίμημα ακόμη και όταν οι ιδιωτικοποιήσεις είναι και προκλητικές και με ορατές τις αποσβέσεις και άμεσα τα κέρδη. Κέρδος τους είναι η απαξίωση της κρατικής περιουσίας για να ξεπουληθεί όταν το κράτος θα έχει γονατίσει πλήρως και η χώρα θα έχει προσκυνήσει.

Υπό την έννοια αυτή δεν τίθεται θέμα δικής μου αισιοδοξίας αλλά ρεαλιστικής ματιάς στο μέλλον με βάση την σημερινή (πραγματική) θέση της χώρας.

Επανέρχομαι σήμερα στο προχθεσινό μου θέμα  για να προβάλλω και με στοιχεία από αυτά που επιλέγετε εσείς , ως αναγνώστες και άριστοι σχολιαστές, που με «κατηγορείτε» για αισιόδοξο. Και κάνω τον σταυρό μου να μην δικαιωθείτε…

Επαναφέρω δε, για τον σκοπό αυτό, την (κατά κοινή ομολογία) πάντα τεκμηριωμένη οικονομική σκέψη της αξιολογότατης KATEΡΙΝ η οποία σε σχόλιό της στην στήλη επισημαίνει: «Προφανώς πολλοί δεν γνωρίζουν ότι πρέπει η χώρα να επιτυγχάνει εξωπραγματικά πρωτογενή πλεονάσματα, της τάξης του 1,5% του ΑΕΠ φέτος, 3% το 2015 και 4,5%-4,3% για την επόμενη πενταετία, σε μια οικονομία βυθισμένη σε ύφεση, αποπληθωρισμό και αύξηση του χρέους, σύμφωνα με το μνημόνιο και τις προβλέψεις του που έχουν αποδεχτεί.

Σε απόλυτα ποσά αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να παράγονται πλεονάσματα 2,76 δισ. ευρώ φέτος, 5,7 δισ. το 2015 και γύρω στα 9 δισ. ευρώ κάθε χρόνο μέχρι το 2020.

Τα δε χρήματα αυτά θα κατευθύνονται αποκλειστικά στην εξόφληση δανείων, και μόνο εφόσον ξεπεραστούν οι στόχοι αυτοί, θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί το 70% της υπέρβασης για κοινωνικούς ή αναπτυξιακούς σκοπούς. Εν ολίγοις όταν ο Σαμαράς μονολογεί για παροχές από πρωτογενή πλεονάσματα μας δουλεύει όλους, ασχέτως εάν το πρωτογενές το μετέτρεψε σ΄ ένα είδος Μπέντζαμιν Μπάτον της ελληνικής οικονομίας που ξεκινά μεγάλο και μικραίνει στο τέλος.

Ψάχνει λοιπόν να βρει τι άλλο μπορεί να φορολογήσει, αφού ήδη έχει φορολογήσει ότι περπατάει, ό,τι πετάει και ό,τι κολυμπάει.

Βρίσκονται σε σύγχυση οι άνθρωποι…

Από τα 63 δις μέτρα που πάρθηκαν τα τέσσερα τελευταία χρόνια, τα 40 δις είναι φόροι. Βέβαια, όλοι γνωρίζουν -αν και δεν το ομολογούν- ότι τέτοια πλεονάσματα είναι απολύτως αδύνατο να επιτευχθούν και ότι απλώς γράφτηκαν κάποια νούμερα στο χαρτί για να παρουσιαστεί ως βιώσιμο το ελληνικό χρέος που χρειάζεται κούρεμα, μέχρι τότε όμως θα συντρίβουμε φορολογικά.

Ποια είναι η ουσία;

Πίεση για αποκρατικοποιήσεις, ιδιαιτέρως τραπεζών και κρατικών επιχειρήσεων που προσβλέπουν οι Γερμανοί. Διότι η φοροδοτική ικανότητα του Έλληνα τέλειωσε και τα δικά μας τζιμάνια ακόμη κάνουν σχεδία επί χάρτου για σμίκρυνση του δημόσιου. Αυτοί εξαιρούνται της λιτότητας η έτσι νομίζουν, αφού αρχικά η Τρόικα (κακώς), τους άφησε να κινηθούν σε όλο το μήκος και πλάτος του κλούβιου τους με τις γνώστες επιλογές.

Τα νούμερα δεν βγαίνουν και τώρα αυτό που απεχθάνονται περισσότερο σαν τον χειρότερο εχθρό τους, το μικρότερο κράτος δηλαδή και οι μεταρρυθμίσεις, είναι πιο κοντά από ποτέ, ασχέτως αν ο Σαμαράς προσπαθεί να μας τραγουδήσει παράφωνα το τραγουδάκι της ανάπτυξης…»

George.kraloglou@capital.gr

Πηγή: Capital