Όλες οι δημοσκοπήσεις συγκλίνουν πως η αντίθεση μνημονίου αντιμνημονίου πάνω στην οποία στήθηκε, το μετά τη χρεοκοπία πολιτικό σκηνικό, πνέει τα λοίσθια.

Το ίδιο μήνυμα εισπράττει όποιος παρατηρήσει την αμηχανία που περικλείουν οι δηλώσεις των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τις αντιφάσεις και τα άλματα στο κενό, των απεγνωσμένων προσπαθειών διεύρυνσης της επιρροής προς την κεντροαριστερά.

Οι προ λίγου καιρού δηλώσεις του κ. Σταθάκη για το μηδαμινό ύψος του επαχθούς χρέους και του κ. Δραγασάκη προς Γερμανούς βουλευτές, πως η κρίση είναι δική μας και πως η Ελλάδα χρειάζεται βαθιές μεταρρυθμίσεις, λογίζονται σαν βεβιασμένες κινήσεις απεμπλοκής από το αδιέξοδο της στείρας αντιμνημονιακής δημαγωγίας.

Όπως επισημαίνουμε σ’ αυτή τη στήλη από το 2010 και ιδίως μετά το 2012 με την εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ χάρη στην ευκαιριακή «μετάσταση» του πλέον σκληρού πυρήνα του πελατειακού ΠΑΣΟΚ, ο Αλέξης Τσίπρας παρά την μέχρι αστειότητας μίμηση του ύφους του Ανδρέα Παπανδρέου, αποδεικνύει πως  δεν διαθέτει το απαραίτητο πολιτικό υπόβαθρο  να πετύχει μια ομαλή προσγείωση στην πραγματικότητα του δημαγωγικού «αχταρμά» που κατάφερε να απογειώσει.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε κάνει το 2012 μια επιτυχή πρόβλεψη πως όταν τελειώσει η περίοδος της έστω ονομαστικής μνημονιακής προσαρμογής στην αριστερά και κεντροαριστερά τα συγκοινωνούντα δοχεία της εκλογικής προτίμησης θα κινηθούν αντίστροφα.

Όντως το «δοχείο» του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να εξάντλησε το ύψος πληρότητας, αλλά η υποχώρηση  δεν γεμίζει το δοχείο του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.

Το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη φαίνεται να μπαίνει σφήνα και να ανατρέπει προς το παρόν  τα δεδομένα. Όπως έχουμε ξαναγράψει αφού τα κατάφερε ένα Ποτάμι θα τα καταφέρουν κι άλλα αντίστοιχα αν χρειαστεί.

Η Χρυσή Αυγή επίσης μετά τη δολοφονία Φύσσα εμφανίζεται καθηλωμένη και είναι θέμα χρόνου να χάσει την ευχέρεια να εκφράσει πολιτικά το ευρωσκεπτικιστικό και ξενοφοβικό κομμάτι της συντηρητικής δεξιάς.

Η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να ανακτά την πρωτοβουλία των κινήσεων αλλά αυτό αποτελεί δίκοπο μαχαίρι καθώς δημιουργεί προϋποθέσεις εφησυχασμού και αποτελεί ένα εμπόδιο στο πολιτικό μετασχηματισμό της κεντροδεξιάς πέραν των ορίων των «κουμπαριών» και των πελατειακών σχέσεων.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η περίοδος 2004 με 2009 αποτελεί την περίοδο που δρομολογήθηκε η τελική και καθοριστική φάση της χρεοκοπίας του 2010. Ο κ. Παπαθανασίου των Greek Statistics  αντί τιμωρίας ανταμείφθηκε με τη θέση του προέδρου των ΕΛΠΕ.

Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι λιγότερο «άρρωστη» του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ από τις παθογένειες της μεταπολίτευσης και του μοντέλου της χρεοκοπίας.

Η συντηρητική παράταξη στο παρελθόν όταν χρειάστηκε επανιδρύθηκε από  Λαϊκό Κόμμα σε Εθνικό Συναγερμό και ΕΡΕ στη συνέχεια, ορίζοντας το πλαίσιο ολόκληρων ιστορικών περιόδων πολιτικής σταθερότητας και ανάπτυξης.

Αν δεν το κάνει η ίδια, θα το επιτύχει το πρώτο δεξιό «Ποτάμι» που θα ξεπεράσει τα όρια του εποχικού «Χειμάρρου»…Ο πολιτικός και ιστορικός χρόνος φαίνεται πως συμπυκνώνονται και επιταχύνονται. Το επόμενο εξάμηνο μετά τις Ευρωεκλογές και στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη φαίνεται να δρομολογούνται σημαντικές ανακατατάξεις.

Ανακατατάξεις οι οποίες ενδεχομένως δρομολογούν τις εξελίξεις για δεκαετίες στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.

Για πρώτη φορά μετά το 2010 τα πράγματα στην οικονομία και την πολιτική φαίνεται να δρομολογούν βελτίωση των δεδομένων.

Πηγή: Capital