Γράφει ο Γιώργος Κράλογλου

Δημοσιεύθηκε στο Capital την 1^η Απριλίου 2014

Η αγορά εργασίας πάει από το κακό στο χειρότερο. Η Τρόικα επιμένει στην απελευθέρωση των απολύσεων. Η κωμωδία των κοινωνικών εταίρων με τα 510 ευρώ συνεχίζει τις παραστάσεις. Αλλά η κυβέρνηση βλέπει 35.000 προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα και 10.000 στο κράτος. Και ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να δίνει μισθούς και μεροκάματα αλά-καρτ. Η Ελλάδα και πάλι σε πλήρη αφασία.

Μόλις πάμε να ξεμυτίσουμε από την κρίση (έστω και με πλεόνασμα που πετύχαμε με φέσια του κράτους προς τους πάντες) και πριν καλά-καλά μας πούνε οι αγορές κοπιάστε να δούμε τι μπορούμε να σας δανείσουμε… αρχίσαμε πάλι τις υπερβολές.

Λες και το κάνουν επίτηδες. Λες και τους βολεύει τόσο πολύ η κρίση που μόλις δούνε άσπρη μέρα χαλάνε τον κόσμο να την μαυρίσουν.

Τρέμουν οι πάντες μπας και χάσουμε τις επόμενες δόσεις από τα δανεικά αλλά παριστάνουν τους ήρωες και τους επαναστάτες. Κυβερνητικοί βουλευτές «λιποθυμάνε» στην προσπάθεια να εκτελέσουν  το καθήκον τους… με θεατρινισμούς και ηρωικές εξόδους. Αλλά ψαρεύουν και στο θολά την μεταγραφή τους από εδώ και από εκεί ή ακόμη και την ίδρυση κόμματος της γειτονιάς τους….

Βλέπουν ακόμη την πιθανότατη προοπτική ανασχηματισμού μετά τις εκλογές και παζαρεύουν υπουργικές καρέκλες ανταλλάσσοντας την ψήφο τους.

Και όλοι αυτοί που δεν μπορούν να αντιληφθούν τίποτε πέρα από τα συμφέροντα τους νομίζουν ότι είναι εύκολο να περάσουν και ως ήρωες της πολιτικής σκηνής.

Από την άλλη όχθη η αξιωματική αντιπολίτευση έχει ξεχάσει την ευθύνη που της δημιουργεί το λαϊκό ρεύμα και συνεχίζοντας να παριστάνει το κόμμα διαμαρτυρίας χαϊδεύει με άσφαιρα όπλα τα αυτιά κάθε πικραμένου και αγανακτισμένου ψηφοφόρου.

Και γύρω-γύρω οι υπουργοί (περιμένοντας στην ουρά και με την σειρά τους την πρόταση μομφής από τον κ. Τσίπρα) δίνουν εξετάσεις για μια θέση σωτήρα των ιθαγενών – ψηφοφόρων, πιστεύοντας ότι μπορούν να καταγραφούν στην ιστορία σωτηρίας της χώρας από τα δεινά της κρίσης που όμως συντηρούν και οι ίδιοι με τα καμώματά τους.

Την περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Εργασίας κ. Βρούτσης  έριξε την πολιτική του πασιέντζα και είδε (μόνο ο ίδιος) μέσα στα χαρτιά του… ότι μειώνοντας τις εισφορές κατά 5% εξασφαλίζει δουλειά σε 35.000 άτομα. Βεβαίως η πασιέντζα δεν έδειξε και τους εργοδότες για τα άτομα αυτά…

Πόσο σοβαρά μπορεί να πάρεις την Ελλάδα όταν (ανεξάρτητα από το ότι παραμένει ακόμη στις κορυφαίες θέσεις της Ευρώπης με τις υψηλότερες εισφορές) νομίζει (δια της κυβερνήσεώς της) ότι η απουσία επενδύσεων οφείλεται στο δήθεν υψηλό κόστος εργασίας.

Φαντάζεστε κ. Βρούτση ότι οι πάνω από 1.500.000 άνεργοι δεν βρίσκουν δουλειά γιατί δεν είχατε μειώσει τις εισφορές κατά 5%; Φαντάζεστε ότι δεν γίνονται προσλήψεις επειδή δεν έχουν απελευθερωθεί οι απολύσεις;

Νομίζετε ακόμη κ. Βρούτση ότι η Ελλάδα θα γίνει επενδυτικός παράδεισος ακόμη και αν επισημοποιηθούν τα σημερινά κινέζικα μεροκάματα και οι βαλκανικοί μισθοί της ανασφάλιστης εργασίας; Τότε γιατί δεν πνίγεται στις επενδύσεις η Βουλγαρία και η Αλβανία;

Το εργασιακό και το ασφαλιστικό είναι ασφαλώς συνδεδεμένο με το επενδυτικό κόστος στην Ελλάδα και προς τούτο ασφαλώς και ήταν ορθή η κίνηση για την μείωση κατά 5% των εισφορών. Αλλά μακάρι να ήταν αυτό το κυρίαρχο πρόβλημα.

Η Ελλάδα έχει διαγραφεί από τον παγκόσμιο χάρτη των επενδύσεων εκείνων που μπορούν να απορροφήσουν την ανεργία του 28% και δεν πρόκειται να επιστρέψει όσο η οικονομία βασίζεται στην κρατικίστικη εμμονή όλων των κομμάτων.

Δεν έρχεται στην Ελλάδα ο επενδυτής των 2-3.000 θέσεων εργασίας γιατί η Ελλάδα είναι μια ολόκληρη φορολογική απάτη και κρατική παγίδα για κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα όχι μόνο μεγάλου αλλά και μικρού μεγέθους.

Οι δουλειές που γίνονται και θα γίνονται στην Ελλάδα δεν πρόκειται να έχουν τα γνωρίσματα εκείνων που ξέραμε κάποτε ως εντάσεως εργασίας. Και αυτό όχι επειδή η τεχνολογία μείωσε τις θέσεις απασχόλησης αλλά και γιατί η χώρα μπαίνει στο οικονομικό περιθώριο της Ευρώπης με μοναδικά γνωρίσματα αυτά που σχετίζονται με την αναψυχή.

Και στην αναψυχή (ειδικά για την Ελλάδα) δεν περιλαμβάνεται αυτό που ξέρουμε και ως βιομηχανία τουρισμού.

Γιατί και στον τομέα αυτό υστερούμε και θα υστερούμε όσο η τουριστική οικονομία από το ταξί μέχρι το λιμάνι, το αεροδρόμιο, το τρένο και τις τουριστικές εγκαταστάσεις παραμένουν στα χέρια της κομματικοποιημένης πολιτικής ζωής που παρεμβαίνει σε όλα τα επίπεδα στηρίζοντας συντεχνίες, τεμπέληδες και διαφθορά.

Εάν θέλουμε να δούμε κατάματα αυτήν την αλήθεια μας αρκεί ένας απολογισμός μόνο των τουριστικών επενδύσεων που έδιωξαν μέσω κομματικών μηχανισμών οι οικοπεδοφάγοι και οι άλλοι ύποπτοι της χώρας την τελευταία εικοσαετία και θα αντιληφθούμε την έκταση του εγκλήματος. Στον απολογισμό δε αυτό αξίζει να φωτισθεί και το αίσχος που επικράτησε ως «πολιτική» με την απαξίωση της σημασίας των Ολυμπιακών Αγώνων τόσο πριν την οργάνωσή τους όσο και μετά ώστε να αντιληφθούμε τι λέμε και γιατί μιλάμε .

george.kraloglou@capital.gr

Πηγή: Capital