Γράφει ο Τηλέμαχος Μαράτος

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 5 Απριλίου 2014

Αλλά εάν ο καημένος ο μικρός, που δεν κατάλαβε ακόμη ότι πρέπει να αγοράζει ρούχα στα παιδικά, αφού εκείνα των μεγάλων που φορά του κρέμονται τα μανίκια πάνω στα κοντά και ατροφικά του χεράκια, εάν δεν κατάλαβε ακόμη πως κάθεται κανείς στα έδρανα της Βουλής χωρίς να καταρρέει πλαγίως, δεν κατανόησε τί γελοιογραφία συνιστά το σηκωμένο χεράκι με την επαναστατική γροθιά, όταν στις μνήμες μας είναι οι αφίσες των Σοβιετικών με τα στιβαρά χέρια εργατών (θα έχετε ακουστά. «Εργατών» εκείνων που εργάζονται) και τέλος εάν δεν κατάλαβε, ακόμη, τα σύμβολα, που είναι και τι κάνει, τότε πως θα καταλάβει το ακόλουθο;

Λοιπόν: Εάν πράγματι η χώρα είναι στην χειρότερη δυστυχία και ανέχεια που γνώρισε ποτέ, και όλη αυτή η απερίγραπτη συμφορά είναι έργο μίας κυβέρνησης όχι μόνο ανίκανης, αλλά υποδουλωμένης σε ξένα συμφέροντα και διεφθαρμένης επί πλέον, πως είναι δυνατόν αυτός, ο ηγούμενος της αντιπολίτευσης να μην έχει κατορθώσει να ξεκολλήσει αυτό το ρεύμα, το τσουνάμι της αγανακτισμένης λαοθάλασσας, πάνω από το 20%; Ένας στους πέντε δηλαδή. Και τούτο, ως άθροισμα όλων των αθυρμάτων, γραφικών και παρανοϊκών. Ως σάρωθρο όλων των αζήτητων της αριστεράς…

Είναι ολοφάνερο ότι η ευθυκρισία του κ. Αλαβάνου όταν επέλεξε τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ελαττωματική. Οι περαιτέρω επιλογές του το έχουν επιβεβαιώσει. Η οξύνοια και ευθυκρισία του, πολιτικώς, νεοσσού απεδείχθησαν ακόμη χειρότερες. Η όποια ικανότητα στρατηγικής επιλογής είχε από την πρώτη ημέρα τραυματίσθηκε βαριά από την μέθη της ανέλπιστης και απρόσμενης ανόδου σε ύψη ιλιγγιώδη. Απολύτως ανώριμος να αντιμετωπίσει την απότομη δόξα – έπεισε τον εαυτό του ότι θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της χώρας, και μάλιστα σύντομα. Δηλαδή την άλλη εβδομάδα, τον άλλο μήνα. Στο εγγύς μέλλον – αλλά μέλλον πάντοτε. Σαν την οφθαλμαπάτη του αντικατοπτρισμού απομακρύνεται στην αχλύ του ορίζοντα όσο νομίζει κανείς πως πλησιάζει. «Οι μέρες της κυβέρνησης είναι μετρημένες…», μας διαβεβαιώνει μονότονα, κάθε τόσο.

Στρατηγοί, ηγέτες κάθε είδους, και προπονητές μετά από μία σειρά από ήττες παραιτούνται ή αντικαθίστανται. Η αδιάκοπη σειρά από ήττες που υφίσταται ο ΣΥΡΙΖΑ τελευταία, με αυξανόμενο και επιταχυνόμενο ρυθμό, φέρνουν στον νου την μουσική του Ροσσίνι που μονίμως παρασύρεται – και παρασύρει – σε ένα crescendo accelerando. Μόλις κάνει την πρώτη πατάτα της πρότασης μομφής κατά του κ. Στουρνάρα, ακολουθεί η δεύτερη και χειρότερη κατά του κ. Μεϊμαράκη. Πριν συνέλθει από τον νέο κόλαφο διαπράττει και άλλη ανοησία (!) αποχωρών. Για να… επιστρέψει σε ψηφοφορία, όπου τελικώς δεν πήρε ούτε τους μισούς από τους αναγκαίους… Ούτε καν όλους τους επιτελείς του. Μερικοί πήγαν στα κανάλια…

Καιρός λοιπόν για βιολογικό καθαρισμό σε αυτό το… ΕΚΜ (Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο). Είναι πασίδηλο ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας χρειάζεται την παρουσία και τον έλεγχο της κεντροαριστεράς. Όπως έχουμε κατ’ επανάληψη, παρατηρήσει, η προσπάθεια αύξησης του αριθμού του Συνασπισμού είχε ως αποτέλεσμα να καταστραφεί η ποιότητα από την άκριτη αύξηση της ποσότητας, ως συνήθως. Δεν είναι δυνατόν να παρουσιάζεται ως κοινοβουλευτικό, υπεύθυνο και σοβαρό κόμμα, ένας όμιλος όπου συνυπάρχουν δεδηλωμένοι αναρχικοί, αρνητές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, του Συντάγματος και του Πολιτεύματος και κάθε καρυδιάς καρύδι μαζί με ανθρώπους μορφωμένους και σοβαρούς που έχουν συγκροτημένες ολοκληρωμένες πολιτικές προτάσεις. Ασχέτως αν συμφωνεί κανείς με αυτές ή όχι.

Και τέτοιοι άνθρωποι, μορφωμένοι και κόσμιοι, υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να υφίστανται λοιπόν την περιθωριοποίηση, την λογοκρισία ή και την… εξορία (στις Βρυξέλλες π.χ.) θα ήταν προς το συμφέρον της κεντροαριστεράς, της πολιτικής ευπρέπειας, της τάξης, της σωστής λειτουργίας της δημοκρατίας και, επί τέλους της Χώρας, εάν κατόρθωναν να απομακρύνουν (ή να απομακρυνθούν) από τις κακές παρέες οι οποίες μόνον κακό κάνουν στην φήμη τους ενώ υπονομεύουν την πολιτική τους σταδιοδρομία. Αρχής γενομένης από τον απερίγραπτο «Ηγέτη». Ας τον αφήσουν να αναμορφώσει την Ευρώπη με όλο το βάρος των ψήφων που θα εισπράξει για την προεδρία της Κομισιόν.

Ούτως ή άλλως εξουσία, σοβαρά πλέον, δεν προβλέπεται. Αρκεί να φανταστείτε ένα υπουργικό συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ. Συγκεκριμένα πρόσωπα με την εικόνα τους. Φθάνει.