«Από άμεση επαφή που είχα νωρίτερα με τους πολίτες στους δρόμους της Πράγας αντιλήφθηκα- και είμαι χαρούμενος γι’ αυτό- ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας-Μοραβίας αποτελεί ελπίδα για τον τσέχικο λαό». Τάδε ανέφερε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αλέξης Τσίπρας.

Τρίζουν τα κόκκαλα του Αλεξάντερ Ντούπτσεκ του κομμουνιστή ηγέτη που ανετράπη από τη σοβιετική εισβολή το 1968 όταν επιχείρησε τον εκδημοκρατισμό με την Άνοιξη της Πράγας, αλλά και του Λεωνίδα Κύρκου και της ανανεωτικής αριστεράς και των περισσότερων ΚΚ της Ευρώπης που καταδίκασαν το σοβιετικό πραξικόπημα.

Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια που έλαβε αποστάσεις μετά την κατάρρευση των σοβιετικών καθεστώτων και έθετε εαυτόν στο ρεύμα της ανανεωτικής αριστεράς;

Πότε έγιναν οι δηλώσεις αυτές; Την ημέρα που οι συνυποψήφιοί του για την προεδρία της Κομισιόν αντιπαρέβαλαν επιχειρήματα υπό την παρακολούθηση δεκάδων εκατ. Ευρωπαίων διεκδικώντας την ψήφο τους.

Η Κομισιόν και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι οι δύο βασικοί θεσμοί πάνω στους οποίους στηρίζεται η λειτουργία της Ε.Ε.

Οι αποφάσεις των δυο αυτών οργάνων έχουν στη ζωή μας περισσότερες συνέπειες από αυτές που μπορεί να έχουν οι αποφάσεις του τοπικού ελληνικού κοινοβουλίου. Συν τω χρόνω τα τοπικά κοινοβούλια απλώς επικυρώνουν τυπικά αποφάσεις που έχουν παρθεί στο Ευρωκοινοβούλιο και είναι υποχρεωτικές.

Η σημασία λοιπόν των ευρωεκλογών και εν συνεχεία της εκλογής του προέδρου της Κομισιόν είναι κεφαλαιώδους σημασίας και άρα σημασία έχουν και τα ντιμπέιτ μεταξύ των υποψηφίων που διεκδικούν τη θέση σημαντική.

Για τον κ. Τσίπρα που διεκδικεί τη θέση εκ μέρους του μικρού κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, μεγαλύτερη σημασία είχε να επισκεφτεί τα απομεινάρια του σοβιετικού δικτατορικού καθεστώτος στην Πράγα, παρά να συμμετάσχει στο δημοκρατικό διάλογο για το μέλλον της Ευρώπης από το οποίο εξαρτάται και η ζωή των Ελλήνων.

Φαίνεται πως έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από τη νεποχή της επίσκεψης του κ. Τσίπρα στο Τέξας, τον περασμένο Νοέμβριο, όπου είχε  δηλώσει: «Έχουμε μια οικονομική ένωση και ένα κοινό νόμισμα. Και οι άμεσες εναλλακτικές είναι χειρότερες. Μια έξοδος δεν θα ωφελήσει κανέναν. Αντίθετα, θα πυροδοτήσει σοβαρά νέα προβλήματα – διαχείριση ενός ασταθούς νέου νομίσματος, φαινόμενα bank run, πληθωρισμός, φυγή κεφαλαίων και ανθρώπων».

Τότε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε ένα σαφές προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις και προσπαθούσε να το διευρύνει με ανοίγματα προς την κεντροαριστερά.

Τα ανοίγματα φαίνεται πως όχι μόνο δεν απέδωσαν, αλλά και προκάλεσαν διαρροές προς τα αριστερά. Η δημοσκοπική άνοδος του ΚΚ τους τελευταίους μήνες το επιβεβαιώνει αυτό.

Εν μέσω ενός κλίματος νευρικότητας το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσπαθεί με νευρικές κινήσεις να στρίψει ξανά αριστερότερα, προς τις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις της κομμουνιστικής αριστεράς. Στο χώρο αυτό, όμως από ένα σημείο και μετά υπάρχουν αντιδημοκρατικές δυνάμεις.

Το επόμενο στάδιο είναι οι διαρροές από την άλλη πλευρά οπότε οι νευρικές κινήσεις θα πολλαπλασιαστούν και θα κορυφωθούν.

Στο παρασκήνιο λέγονται και γράφονται πολλά για το ρόλο των δημοσκοπήσεων που δημοσιεύονται και για κάποιες μυστικές που λένε την αλήθεια για την επέλαση του λαϊκού κινήματος μέσω του κ. Τσίπρα στην εξουσία.

Η απότομη στροφή προς την αριστερά δεν επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο, φανερώνει νευρικότητα από απώλειες και όχι την σταθερότητα μιας ήρεμης πολιτικής δύναμης που κερδίζει.

Το έχουμε γράψει πολλάκις τα τελευταία χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται σε θεμελιώδεις αντιφάσεις: Μέσα στο Ευρώ η μια πλευρά, εκτός Ευρώ η άλλη.

Πατριωτική αριστερά η μια πλευρά, εθνομηδενιστικός προλεταριακός διεθνισμός για την άλλη.

Κάθαρση και μεταρρύθμιση η μια πλευρά, στασιμότητα και επάνοδο στα κεκτημένα της προ χρεοκοπίας πελατοκρατία η άλλη.

Αυτά δεν είναι θέματα δευτερεύουσας σημασίας που γεφυρώνονται από την συνεκτική ουσία που παράγει η εξουσία. Είναι δομικά στοιχεία διάλυσης σε πολλά διαφορετικά κομμάτια.

Το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ μοιράζεται σε ένα 2-3% παραδοσιακής κομμουνιστικής αριστεράς, άλλο 2-3% ανανεωτικής αριστεράς και ένα 10-15% από μεταστάντες πελάτες του ΠΑΣΟΚ που πίστεψαν πως με ένα νόμο και ένα άρθρο οι μισθοί και οι συντάξεις θα επιστρέψουν στα προ χρεοκοπίας επίπεδα.

Κάθε πλευρά νιώθει άβολα απέναντι στις άλλες όσο περνά ο καιρός και απομακρύνεται η προοπτική εξουσίας.

Πηγή: Capital