Γράφει ο Τηλέμαχος Μαράτος

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 10 Μαΐου 2014

Από όλες τις προτάσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος, εκείνη που – υποθέτω – θα ετύγχανε αμέσου αποδοχής είναι εκείνη που θα περιόριζε τον αριθμό των βουλευτών σε διακόσιους. Ο υποθετικός λόγος της προηγουμένης πρότασης οφείλεται στο ότι η διεστραμμένη λειτουργία των εγκεφάλων της αντιπολιτεύσεως δεν τους επιτρέπει να συμφωνήσουν σε τίποτε, ασφαλώς ούτε σε αυτό.

Η εικόνα του κοινοβουλίου είναι θλιβερή, μέχρις απελπισίας. Ποιος λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να διαφωνήσει με την… ελάφρυνση, κατά το εν τρίτον, του μαρτυρίου να ακούμε τα ίδια και τα ίδια; Οποιαδήποτε πρόφαση – όπως μία τροπολογία για τον περιορισμό λαθραναγνωστών σε εφημερίδες άλλων στα λεωφορεία π.χ. – γίνεται αφορμή για το ξετύλιγμα της ίδιας κασέτας, με την δυστυχία που έχουν επιβάλει τα «μνημόνια», διανθισμένη με απειλές για λαϊκά δικαστήρια για τους εγκληματίες που παρέδωσαν την χώρα στην κ. Μέρκελ (προσωπικώς) κ.τ.λ. γνωστά μέχρι ναυτίας. Δεν καταλαβαίνουν σε ποιο βαθμό αυτό το ποίημα που έχουν… απομνημονεύσει το απαγγέλλουν επίσης, ακριβώς το ίδιο, και άλλα κόμματα σε όλο το φάσμα της «δεξιάς». Ακόμη και τα πιο περιθωριακά, έως τα πιο ακραία και ακατονόμαστα;

Κατ’ ανάγκη υποστηρικτές της κυβέρνησης αναγκάζονται, σχεδόν απολογητικά, να δικαιολογήσουν αυτό που κάνουν, επαναλαμβανόμενοι και αυτοί, για λόγους τεκμηρίωσης της υπάρξεως και παρουσίας τους. Παρά τα εκατομμύρια λέξεις που έχουν ακουστεί, ουδείς έπεισε κανέναν αντίπαλο εντός του κοινοβουλίου. (Συνήθως ούτε εκτός). Μανιακές και διεστραμμένες ψυχωτικές προσπάθειες παρεμπόδισης του έργου του κοινοβουλίου με κακοήθεις «εξυπνάδες», όπως διαδοχικές προτάσεις μομφής, αποχωρήσεις, ονομαστικές ψηφοφορίες κ.α. Αλλά και ακατάσχετες υστερικές φωνασκίες, υπό το βάρος της εγωπάθειας και της ανυπομονησίας να κυβερνήσουν, με ανιαρή κανονικότητα, σε αποτυχία και γελοιοποίηση. Έγιναν περισσότερο κλόουν παρά βουλευτές. Διερωτάται κανείς: Το διασκεδάζουν; Που κατάντησε το Ελληνικό Κοινοβούλιο…

Το λάθος των λογικών ανθρώπων είναι ότι κρίνουν τον τρόπο λειτουργίας της αντιπολίτευσης (και συγκεκριμένα) του ΣΥΡΙΖΑ, ως λογικές προτάσεις. Ως λογικές προτάσεις δεν βγάζουν νόημα, από όπου και να τις πιάσει κανείς. Σοβαρολογούν όταν λένε ότι εάν το 20% (δημοσκοπικά) ανέβει στο 25%, πρέπει να γίνουν εκλογές γιατί «μίλησε ο λαός»; Ένας στους πέντε δηλαδή, άντε ένας στους τέσσερις, στα όνειρα τους. Τι νόημα έχει να τους πεις ότι οι Ευρωεκλογές δεν είναι βουλευτικές; Ότι δεν γίνεται να μετράνε Ευρωβουλευτές ώστε να μετρούσαν την νομιμοποίηση κυβέρνησης εδώ. Ωστόσο «θα θέσουν θέμα». Με άλλα συλλαλητήρια. Οποιοδήποτε και να είναι το αποτέλεσμα στις 25 Μαΐου. Το είπε εκπρόσωπος τους.

Δεν καταλαβαίνουν ότι το: «…Και εσείς καταπιέζετε τους μαύρους», δεν είναι επιχείρημα, αλλά ανέκδοτο. Γιατί αυτή είναι η μόνιμη στερεότυπη απάντηση τους. Θεωρούν επιχείρημα το τι είπε, ή έκανε, αντίπαλος τους προ σαράντα ετών! Γιατί αυτό ακυρώνει τι λένε αυτοί τώρα;

Τι νόημα έχει να τους πεις ότι το εν τέταρτον του 4,5% (που πιθανόν να κερδίσει η Ευρωπαϊκή αριστερά στην Ευρωβουλή, δηλαδή το 1,25% των«λαών», – τόσο αντιστοιχεί στον εγχώριο Τσάβες-) δεν αρκεί ως «σπίθα» για να ανατρέψει την Ευρώπη; Οπότε, ένας λογικός άνθρωπος θα έλεγε: Γιατί ταλαιπωρείτε τον κοσμάκη για το τίποτε; Τι άλλο να κάνουν όμως; Ξέρουν και τίποτε άλλο;

Ωστόσο της 25^ης Μαΐου προηγείται η 18^η. Όπου δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτε. Δεν υπάρχει Δήμος ή Περιφέρεια, έστω και μία φορά, που υπάρχει πιθανότητα να κερδίσουν στον πρώτο γύρο. Ούτε το ονειρεύονται. Στον δεύτερο – όπου τυχόν περάσουν – θα έχουν να αντιμετωπίσουν το μίσος της πραγματικής αριστεράς που τους μισεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον.

Το αποτέλεσμα της 18^ης θα είναι ένα δυνατό ξυπνητήρι. Είναι πιθανόν να μην ξυπνήσει τον Ηγέτη που ονειρεύεται να γίνει πρόεδρος της Ευρώπης, γιατί όχι των Ηνωμένων Εθνών, ρυθμιστής των γεωπολιτικών προβλημάτων, Πρόεδρος του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης και πρωθυπουργός της Ελλάδας όταν του περισσεύει καιρός. Αλλά θα ξυπνήσει, ελπίζει κανείς, τουλάχιστον μερικούς, από εκείνους που πίστεψαν ότι έρχεται ο Τσίπρας να σκορπίσει ευμάρεια, έφιππος, πάνω στο Κέρας της Αμάλθειας. Είναι όμως, αλίμονο, έφιππος μόνο στο παροιμιώδες καλάμι, και αυτό που θα παρουσιάσει είναι μάλλον το… Τέρας της Αμάθειας.