Γράφει ο Ευθύμιος Π. Πέτρου

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 12 Μαΐου 2014

Ἐάν ἡ Ἑλλάς εὑρίσκεται στό περιθώριο τῶν εὐρωπαϊκῶν ἐξελίξεων, εἶναι διότι ἡ μεγάλη μάζα τῶν Ἑλλήνων καί, ἀντιστοίχως οἱ ἐκπρόσωποί τους στήν πολιτική, οὐδέποτε ἠθέλησαν νά φέρουν τήν χώρα στήν θέση πού τῆς ἀξίζει ἐντός τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Παραμένουμε ἀμέτοχοι στίς διεργασίες καί στήν διαμόρφωση τοῦ αὔριο, μέ ἀποτέλεσμα καί τό πολιτικό γίγνεσθαι στήν Ἑλλάδα νά ἀπέχη πολύ ἀπό αὐτό τῶν ὑπολοίπων χωρῶν τῆς ΕΕ, ἀκόμη καί τῶν νεωτέρων μελῶν.

Οἱ αἰτίες εἶναι πολλές. Πέρα ἀπό τήν ὀμφαλοσκοπική νοοτροπία τῶν Ἑλλήνων, ἔπαιξε ρόλο τό γεγονός ὅτι ὅλες οἱ κυβερνήσεις ἀπό τήν ἡμέρα πού ἐνταχθήκαμε στήν τότε ΕΟΚ, ἐπέλεξαν τόν ρόλο τοῦ πτωχοῦ συγγενοῦς προκειμένου νά ἀποσποῦν ἐπιδοτήσεις, «πακέτα» ἐνισχύσεων καί «μεσογειακά ὁλοκληρωμένα προγράμματα», ἐνῶ μετήρχοντο μυρίων ὅσων τεχνασμάτων προκειμένου νά ἐξασφαλίζουν πιστώσεις. Πιστώσεις πού ἐδίδοντο προκειμένου νά ἐκσυγχρονισθῆ ἡ ἑλληνική οἰκονομία, ἀλλά πού βεβαίως ἐσπαταλῶντο γιά τήν χρηματοδότηση τῶν πελατειακῶν ἐπιδιώξεων τῶν κομμάτων. Μηδέ τῶν ἀντιπολιτευομένων ἐξαιρουμένων.

Ἔτσι ὅμως ἀπεμπολήσαμε κάθε δυνατότητα παρεμβάσεως σέ κεντρικό εὐρωπαϊκό ἐπίπεδο καί κάθε δυνατότητα συμμετοχῆς στήν διαμόρφωση τῆς κοινῆς εὐρωπαϊκῆς ὀντότητος. Αὐτός πού εἶναι τήν μία στιγμή ἱκέτης καί την ἀμέσως ἑπομένη ἀποδεικνύεται ἀσυνεπής, δέν ἔχει το ἀνάστημα – ἠθικό ἤ πολιτικό – νά παρέμβη ἀποφασιστικά στά εὐρωπαϊκά ὄργανα. Δέν ἔχει ἄλλη ἐπιλογή ἀπό τοῦ νά εὐθυγραμμίζεται μέ τίς ἀποφάσεις καί τόν σχεδιασμό τῶν εὐεργετῶν του.

Παραλλήλως, αὐτή ἡ ἄτυπος ἀλλά πολύ οὐσιαστική ἀπομόνωσις ὁδήγησε τούς Ἕλληνες νά μήν ἔχουν κάν γνώση τῶν τεκταινομένων στίς Βρυξέλλες καί τίς ἄλλες χῶρες πού μαζί μέ τήν δική μας συγκροτοῦν τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση. Ἐπί σειρά ἐτῶν ἠρκοῦντο νά γνωρίζουν μόνον τά ὀφέλη πού ἐξασφαλίζαμε μέ τήν ἀνοχή τῶν ἑταίρων μας.

Ἐξ αἰτίας τῆς ὅλης στάσεώς μας καί κυρίως τῆς ἀγνοίας μας, ἀφήνεται περιθώριο σε διαφόρους ἐπιτηδείους νά καλλιεργοῦν μύθους. Μύθους οἱ ὁποῖοι στηρίζονται σε ψευδολογήματα στερούμενα βάσεως καί φυσικά τεκμηριώσεως. Διακρίνονται ὅμως γιά περίσσεια θράσους…

Τέτοιος μύθος εἶναι τό ὅτι ὑφίσταται μιά «εὐρωπαϊκή ἀριστερά» πού ἔχει πολιτικό λόγο καί σημαντική ὑπόσταση και πού – ἀκόμη περισσότερο – μπορεῖ νά ἀλλάξη τά δεδομένα.

Οἱ Ἕλληνες θά ἔπρεπε νά γνωρίζουν ὅτι τά ἀριστερά κόμματα τῆς Εὐρώπης συγκροτοῦν μία πενιχρή ἕως και ἀστεία μειοψηφία. Μία ὁμάδα κομμάτων μέ ἐλάχιστη ἐπιρροή καί, ἀκόμη περισσότερο χωρίς πολιτική πρόταση. Κάτι πού φυσικά δέν θά ἀλλάξη στίς ἐπερχόμενες εὐρωεκλογές. Εἶναι ἀπολιθώματα τοῦ παρελθόντος τά ὁποῖα οὐδέποτε ἀπεδέχθησαν τό γεγονός ὅτι ὁ «ὑπαρκτός σοσιαλισμός» κατέρρευσε ἐξ αἰτίας τῶν ἐγγενῶν ἀδυναμιῶν του, τίς ὁποῖες ὅμως ἐξακολουθοῦν νά ὑπερασπίζονται δίκην θρησκευτικῶν δογμάτων.

Πέρα ἀπό τό γεγονός ὅτι τά ἰδεολογήματά τους δεν ἔχουν τήν παραμικρή σχέση μέ τίς ἀνθρωπιστικές βάσεις τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πνεύματος, ἡ ἀριστερά οὐδέν ἔχει νά συνεισφέρη καί στήν πολιτική ζύμωση τῆς Εὐρώπης. Οὔτε βέβαια τό περίφημο εὐρωπαϊκό «κοινωνικό κράτος» ὑπῆρξε ἔργο «ἀριστερῶν». Τό ἐδημιούργησαν κόμματα καί πολιτικοί ἡγέτες τούς ὁποίους ἡ ἀριστερά καταγγέλλει ὡς πρωτεργάτες τοῦ φιλελευθερισμοῦ!

Ὅσο γιά τήν Ἑλλάδα, μπορεῖ νά ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ «νεοφιλελεύθερες» πολιτικές εὐθύνονται γιά τήν κρίση, ἀλλά προφανῶς ἀδυνατοῦν νά ἀντιληφθοῦν ὅτι ἐπί 40 ἔτη ἡ χώρα μας κυβερνᾶται μέ ἀριστερές πολιτικές. Οἱ ὁποῖες πράγματι εὑρίσκονται στήν βάση τῶν προβλημάτων μας. Συνεπῶς οὔτε τήν ἀριστερά χρειαζόμαστε οὔτε τίς ἀριστερές πολιτικές. Τό πρόβλημά μας εἶναι ὅτι «δεξιά» ἤ φιλελεύθερα κόμματα οὐδέποτε εφήρμοσαν πραγματική φιλελεύθερη πολιτική.

Βεβαίως μία ἀριστερή κυβέρνησις εἶναι πολύ χειρότερη ἀπό τήν σημερινή ἐφαρμογή ἀποσπασματικῶν ἀριστερῶν πολιτικῶν. Ὅποιος ἀμφιβάλλει ἀρκεῖ νά κοιτάξη πρός τήν Κύπρο. Ὅπου μία πενταετία ἀριστερῆς διακυβερνήσεως ἦταν ἀρκετή γιά νά τινάξη στόν ἀέρα την ἰσχυρότερη οἰκονομία τῆς ἀνατολικῆς Μεσογείου.

Καί σέ αὐτήν τήν καταστροφή θά πρέπει νά προσθέσουμε καί τήν μακροπρόθεσμη ζημία πού ἔφερε ἡ δημογραφική ἀλλοίωσις τῆς Μεγαλονήσου διά τῆς ἀθρόας «νομιμοποιήσεως» μουσουλμάνων λαθρομεταναστῶν ἀπό τήν κυβέρνηση Χριστόφια.

Μία ψύχραιμη ματιά στήν Εὐρώπη, δεικνύει τό προφανές. Ἡ ψῆφος στήν ἀριστερά δέν θά φέρη οὔτε «ἀλλαγές», οὔτε βελτιώσεις οὔτε ἄλλες πολιτικές. Θά εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἀκόμη βῆμα περιθωριοποιήσεως τῆς Ἑλλάδος.