Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Εστία στις 19 Μαΐου 2014

Τήν Κυριακή οἱ Ἕλληνες πολίτες θά κληθοῦν νά ἀναδείξουν τούς Ἕλληνες εὐρωβουλευτές πού γιά τήν προσεχῆ πενταετία θά ἐκπροσωπήσουν τήν χώρα στό κορυφαῖο εὐρωπαϊκό κοινοβουλευτικό ὄργανο. Μέ 21 ἐκπροσώπους της, ἡ Ἑλλάδα θά ἀντιπροσωπεύει τό 2,8% τοῦ συνόλου τῶν εὐρωβουλευτῶν –ποσοστό αἰσθητά μικρότερο ἀπό τό ἀντίστοιχο τοῦ 1981, ὅταν ἡ σημερινή Εὐρωπαϊκή Ἕνωση εἶχε δέκα μέλη. Ἐξάλλου, μετά τίς ἀλλεπάλληλες διευρύνσεις τῆς ΕΕ, ὁ ἀριθμός τῶν Ἑλλήνων εὐρωβουλευτῶν ἀπό τούς 24 ἔχει πέσει στούς 21.

Ἡ μείωση αὐτή, ἀπό τήν μιά πλευρά, ἀποδυναμώνει τήν ἑλληνική παρουσία συνολικά στό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ὅμως, ἀπό τήν ἄλλη, κάνει ἐπιτακτική τήν ἀνάγκη τῆς ποιοτικῆς ἀναβαθμίσεως τῆς ἐθνικῆς ἐκπροσωπήσεως. Αὐτό εἶναι ἕνα πολύ σοβαρό ζητούμενο καί δέν γνωρίζουμε κατά πόσον ἡ ἀνάγκη αὐτή ἔχει γίνει ἀντιληπτή ἀπό τό ἐκλογικό σῶμα. Πολύ φοβούμεθα πώς αὐτό δέν συμβαίνει καί, ἀκόμα χειρότερα ἔχουμε τήν αἴσθηση ὅτι οἱ ψηφοφόροι τῆς προσεχοῦς Κυριακῆς ἀγνοοῦν –ἤ καί δέν θέλουν νά γνωρίζουν– πολλές ἀλήθειες γιά τήν θέση τῆς χώρας μας στήν Ἕνωση. Γι᾽ αὐτό, θά θέλαμε νά ὑπενθυμίσουμε κάποιες πραγματικότητες, ἔστω καί ἄν αὐτές καθόλου δέν θά ἐπηρεάσουν εἰλημμένες ἀποφάσεις.

Ὑπενθυμίζουμε ὅτι τόν Μάϊο τοῦ 2010, πάντα κατά τό ρεπορτάζ τῶν Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς καί τά βιβλία πρώην Ἀμερικανῶν ἀξιωματούχων, ἄν ἡ Ἑλλάδα δέν εἶχε τήν στήριξη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως θά κατέληγε νά δηλώσει ἄτακτη χρεωκοπία. Στήν περίπτωση δέ αὐτή ἡ κατάσταση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ θά ἦταν τρεῖς φορές χειρότερη ἀπ’ ὅ,τι σήμερα. Ἄν τό 2012 ἡ ΕΕ δέν εἶχε στηρίξει τήν χώρα μέ χαμηλότοκα δάνεια, κουρέματα καί ἄλλες στά ὅρια τῆς νομιμότητος ἐνισχύσεις, ἡ χώρα θά εἶχε ἀποχωρήσει ἀπό τήν εὐρωζώνη καί σήμερα θά βίωνε μία ἐθνική τραγωδία, χειρότερη ἀπό τήν Μικρασιατική Καταστροφή.

Ὡστόσο, προϋπόθεση γιά νά ἀποφύγει ἡ χώρα τά χειρότερα ἦταν ἡ ἀποχώρηση τοῦ κ. Γ. Α. Παπανδρέου ἀπό τήν πρωθυπουργία, δεδομένου ὅτι στά μάτια τῶν ἀγορῶν καί τῆς διεθνοῦς κοινῆς γνώμης αὐτός ἦταν ὁ πρωτεργάτης καί ὁ βασικός ὑπεύθυνος τῆς ἑλληνικῆς ἄτυπης χρεωκοπίας. Ὑπό αὐτή τήν ἔννοια, οἱ πρόσφατες παρατηρήσεις τοῦ προέδρου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πρός τόν κ. Γιοῦνκερ καί τήν ἡγεσία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς εἶναι ὑποκριτικές καί ἀστεῖες ταυτοχρόνως. Ὅπως κωμικόν εἶναι νά ὑπεραμύνεται ὁ κ. Ἀλ. Τσίπρας καί τοῦ Ἰταλοῦ πρώην πρωθυπουργοῦ κ. Σίλβιο Μπερλουσκόνι, καταδικασμένου ἀπό τήν δικαιοσύνη τῆς χώρας του νά προσφέρει ὑπηρεσίες σέ ἡλικιωμένους!

Τούτων λεχθέντων, σήμερα, τρία ἔτη μετά τήν καταστροφή, ἄν ἡ Ἑλλάδα ἔχει κάποιες ἐνδείξεις γιά νά αἰσιοδοξεῖ, αὐτές πάλι ἀπό τήν Εὐρώπη ἐκπηγάζουν. Οἱ ἐπενδυτικοί πόροι πού προσφέρονται στήν χώρα ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Τράπεζα Ἐπενδύσεων καί τά λοιπά κοινοτικά Ταμεῖα εἶναι κεφάλαια ἀμιγῶς εὐρωπαϊκά, ἐξαιρετικά δέ πολύτιμα σέ μία ἐποχή ὅπου τό παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα ἀντιμετωπίζει σοβαρή κρίση ρευστότητος. Ὑπό αὐτή τήν ἔννοια, οἱ διάφοροι «εἰδικοί» καί «σύμβουλοι» πού θέλουν νά ὁδηγήσουν τήν χώρα στήν δραχμή καί στήν «φιλόξενη» ρωσική ἀγκαλιά εἶναι –λίαν ἐπιεικῶς– ἐπικίνδυνα ἀφελεῖς. Ἡ θέση τῆς χώρας εἶναι στήν εὐρωπαϊκή ὀντότητα πού ἔχει ἤδη πίσω της 57 ἔτη ζωῆς, καί μέλημά της θά πρέπει νά εἶναι ἡ ἰσχυροποίηση τοῦ σπιτιοῦ της καί ὄχι ἡ διάλυσή του.

Βέβαια, ὑπάρχουν δυνάμεις στήν Εὐρώπη πού ἐπιδιώκουν τήν διάλυσή της, πλήν ὅμως δέν εἶναι ἱκανές νά πετύχουν τούς στόχους τους. Ἡ εὐρωπαϊκή ὁλοκλήρωση, μέ ὅλα τά λάθη πού γίνονται στήν πορεία της, προχωρᾶ καί ἐξ ἐμπειρίας μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι οἱ ρυθμοί της εἶναι ἀσυγκρίτως ταχύτεροι ἀπό τούς ἀντίστοιχους τοῦ παρελθόντος. Τό δέ θεσμικό πλαίσιο πάνω στό ὁποῖο ἑδράζεται ἡ κοινοτική ὀντότητα, ἐπιδέχεται μέν βελτιώσεων καί προσθηκῶν, ὅμως οἱ βασικές του ἀρχές –πού εἶναι ἡ δημοκρατία, ἡ κοινωνική οἰκονομία τῆς ἀγορᾶς, ἡ προστασία τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων καί ἡ ἐλευθερία στήν κυκλοφορία προσώπων καί κεφαλαίων– δέν ἀλλάζει. Κατά συνέπεια, οἱ ἐξαγγελίες τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως καί τοῦ ἁρπακτικοῦ τριτοκοσμικοῦ ΠΑΣΟΚ πού τόν στηρίζει γιά ἀλλαγές καί ἀναδιαπραγματεύσεις ἀποτελοῦν λόγια τοῦ ἀέρος.

Σέ πανευρωπαϊκό δέ ἐπίπεδο, οἱ δυνάμεις πού ἀντιπροσωπεύει ὁ πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί πού τόν πρότειναν γιά τό ἀξίωμα τοῦ προέδρου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς θά πρέπει νά κάνουν μεγάλη ἑορτή ἄν καταφέρουν νά ξεπεράσουν τό 5% καί νά ἐκλέξουν πάνω ἀπό 50 εὐρωβουλευτές στούς 751 πού θά ἔχει τό προσεχές Εὐρωκοινοβούλιο. Ἡ κομμουνιστογενής ἀριστερά εἶναι ἕνα ἀπό τά πολιτικά ἀπολιθώματα τῆς Εὐρώπης καί ἡ ρητορική της, στήν Γαλλία γιά παράδειγμα, συνταυτίζεται μέ τήν ἀντίστοιχη τοῦ Ἐθνικοῦ Μετώπου τῆς κυρίας Μαρίν Λεπέν.

Ὑπό αὐτή τήν ἔννοια, οἱ διακηρύξεις στήν Ἑλλάδα τοῦ κ. Τσίπρα καί τῶν ἀντιμνημονιακῶν συνοδοιπόρων του δέν εἶναι τίποτε περισσότερο ἀπό ἄναρθρες κραυγές ὅλων αὐτῶν πού τά τριάντα τελευταῖα χρόνια τό μόνο πού κατάφεραν ἦταν νά φέρουν τήν Ἑλλάδα στό χεῖλος τῆς ἄτακτης χρεωκοπίας. Ἄν ὁ ἑλληνικός λαός ἀποφασίσει νά τούς ἀνοίξει ἐκ νέου τήν πόρτα τῆς ἐξουσίας, τότε θά εἶναι καί ἄξιος τῆς μοίρας του.