Γράφει ο Μιχάλης Πεγκλής

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 20 Μαΐου 2014

Ἄν πιστεύεις ὅτι δέν ἦταν ὅλα σωστά φτιαγμένα στήν Ἑλλάδα μέχρι τή χρεωκοπία τοῦ 2011 εἶναι πιό πιθανό νά ἀναγνωρίζεις ὅτι ἡ κρίση μᾶς ἔδωσε τήν εὐκαιρία νά διορθώσουμε μερικά πράγματα. Μάθαμε ὅτι στίς δημοτικές ἐκλογές ἀναζητοῦμε τόν καλύτερο δήμαρχο, στίς περιφερειακές τόν καλύτερο περιφερειάρχη, ὅτι τά κόμματα δέν πρέπει νά ἐκμεταλλεύονται τήν τοπική αὐτοδιοίκηση. Μάθαμε ἐπίσης ὅτι οἱ ἐκλογές γίνονται κανονικά κάθε τέσσερα χρόνια, ὅτι οἱ εὐρωεκλογές ἀναδεικνύουν τούς ἐκπροσώπους μας στό εὐρωκοινοβούλιο καί δέν ρίχνουν τήν κυβέρνηση, ὅτι τό δημόσιο ταμεῖο δέν πρέπει νά εἶναι μόνιμα ἐλλειμματικό, ὅτι στήν πολιτική καλό εἶναι νά μπαίνει κανείς ἔχοντας ἐργασιακή ἐμπειρία.

Οἱ δημοτικές ἐκλογές ἱστορικά ἔπασχαν ἀπό δύο σύνδρομα: τίς προσωπικές σχέσεις τῶν ὑποψήφιων στούς μικρούς δήμους καί τόν κομματισμό στούς μεγάλους δήμους. Ἡ Καλλικρατική συνένωση τῶν δήμων ἀντιμετώπισε τό πρῶτο καί ἡ κρίση τό δεύτερο. Ὁ κόσμος προχθές διάλεξε, μέ τό ἔνστικτό του, τόν καλύτερο δήμαρχο καί περιφερειάρχη. Οἱ εὐρωεκλογές ἀπό τήν ἄλλη ἱστορικά ἦταν ἐκλογές «β’ διαλογῆς». Ὁ κόσμος ἔκρινε καί διάλεγε κόμμα μέ βάση τήν ἐγχώρια πολιτική κατάσταση συνήθως ἀποδοκιμάζοντας τήν κυβέρνησή του ἤ ψηφίζοντας, ἐλαφρᾶ τῆ καρδία, κόμματα «ὅ,τι νάναι».

Κι ὅμως, ἡ πρώτη Κυριακή τῶν τοπικῶν ἐκλογῶν ἔδειξε ὅτι τά περισσότερα κόμματα δέν διδάχθηκαν τίποτα ἀπό τήν κρίση. Τά περισσότερα κόμματα καλοῦσαν τόν κόσμο νά διαμαρτυρηθεῖ γιά τά γενικότερα προβλήματα τῆς χώρας. Νά μήν διαλέξει δηλαδή δήμαρχο, ἀλλά νά ἐκτονωθεῖ γενικά. Στίς δηλώσεις τους πολλοί ὑποψήφιοι ὑπερθεμάτισαν σέ ἀντιμνημονιακό λόγο. Δέν σεβάστηκαν τούς συμπολίτες μας πού ψήφιζαν γιά δήμαρχο καί περιφερειάρχη. Ἔσπευσαννά κομματικοποιήσουν, νά ἐκμεταλλευτοῦν τήν ψῆφο, λίγες ὧρες μετά τό κλείσιμο τῆς κάλπης. Καί ἀσφαλῶς ὅπου ἐκλεγοῦν τέτοιοι ὑποψήφιοι, ἀντί νά δίνουν τό 110% τῶν δυνάμεών τους, μέ μεθοδικότητα, γιά τήν ἐπίλυση προβλημάτων θά δημοσιολογοῦν κατά τῆς κυβέρνησης καί τῆς Εὐρώπης.

Τήν προσεχῆ Κυριακή τά πράγματα δυσκολεύουν. Οἱ 8ες εὐρωεκλογές στήν ἱστορία δέν θυμίζουν σέ τίποτα τό παρελθόν. Σήμερα ἡ Εὐρώπη ἔχει καθοριστικό ρόλο, τό εὐρωκοινοβούλιο ἔχει τεράστιες ἁρμοδιότητες, ἡ συζήτηση γιά τό χρέος τῆς Ἑλλάδας, δηλαδή γιά τό μέλλον μας, μόλις ξεκίνησε. Ἡ χώρα μας τά δύο τελευταῖα χρόνια, ἀνάμεσα σέ φθορά καί ἀφθαρσία, βρέθηκε μπροστά σέ μεγάλα ἀδιέξοδα καί κατάφερε νά σταθεῖ ὄρθια. Ὁ κόσμος, ἐξαιτίας τῶν ὅρων πού μπῆκαν γιά τή βοήθεια, συγχέει τήν Εὐρώπη μέ τήν κρίση καί ρίχνει εὐθύνη στίς Βρυξέλλες. Μόνο πού ἡ Εὐρώπη δέν προκάλεσε τήν κρίση στήν Ἑλλάδα, ἀντίθετα μᾶς ἔδωσε ἐφόδια γιά νά τήν ἀντιμετωπίσουμε. Καί μέ τήν ὑψηλή διπλωματία στό ἐξωτερικό καί τήν καλύτερη ἀξιοποίηση τῶν ἐφοδίων στό ἐσωτερικό, τά τελευταῖα δύο χρόνια, σήμερα βρισκόμαστε λίγο πιό μέσα ἀπό τό χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ.

Τό μεγάλο πρόβλημα πού ἔχει ὁ Σύριζα σήμερα εἶναι ὅτι χρεώνει στήν Εὐρώπη τήν κρίση στήν Ἑλλάδα. Αὐτό μπορεῖ προεκλογικά στήν ἐγχώρια πολιτική συζήτηση νά θεωρεῖται ἀποδεκτό, δέν εἶναι ὅμως ἐθνικά ὑπεύθυνο καί δέν εἶναι ἀποδεκτό στό ἐξωτερικό. Ὅταν ἀπευθύνεσαι σέ αὐτόν πού σέ βοήθησε καί τόν κατηγορεῖς ὅτι ὄχι μόνο δέν σέ βοήθησε, ἀλλά ἀντίθετα σοῦ ἔκανε κακό, τό λιγότερο πού μπορεῖ νά συμβεῖ μετά εἶναι νά ἀναθεωρήσει καί αὐτός τή στάση του. Καί στό ἐσωτερικό ὅμως αὐτή ἡ στάση καλλιεργεῖ ἀντιευρωπαϊσμό καί σπρώχνει τόν κόσμο στά ἄκρα. Ἄν ὁ κόσμος πιστέψει ὅτι «ἡ Εὐρώπη ἔκανε πειραματόζωο τήν Ἑλλάδα» μετά ὅλα εἶναι πιθανά. Ὁ συνδυασμός τῶν δύο παραγόντων, ἐχθρότητα μέσα καί ἔξω καί ὄξυνση τῶν ἄκρων, εἶναι τά δύο στοιχεῖα πού μᾶς γυρνοῦν πίσω στό 2012.

Σύμφωνα μέ τελευταία ἔγκυρη δημοσκόπηση, τό 1/3 τῶν ψηφοφόρων σήμερα πιστεύει ὅτι τά χειρότερα πέρασαν, ἐνῶ τά 2/3 πιστεύουν ὅτι δέν πέρασαν ἀκόμη. Τό ποσοστό 1/3 αἰσιόδοξων εἶναι ἀρκετά ὑψηλό δεδομένης τῆς ὕφεσης. Τό θέμα εἶναι κατά πόσο τά ὑπόλοιπα 2/3 πού δέν βλέπουν ἀκόμη φῶς στήν ἄκρη τοῦ τοῦνελ ἀναγνωρίζουν ὅτι ἡ σημερινή κυβέρνηση πρέπει νά ἀφεθεῖ νά ὁλοκληρώσει τήν προσπάθειά της. Δέν ἔχουν περάσει οὔτε 2 χρόνια ἀπό τίς ἐκλογές τοῦ 2012, ἡ χώρα βρίσκεται σέ σταθερή πορεία, ἕνα ἀνηφορικό πρόγραμμα ὑλοποιεῖται καί χρειάζεται νά δώσουμε λίγο χρόνο. Στό τέλος τῆς τετραετίας θά εἶναι ἡ ὥρα νά κάνουμε ἀπολογισμό καί νά βγάλουμε ὁ καθένας τά συμπεράσματά του. Καί ἀνάλογα μέ αὐτά νά ψηφίσουμε στήν ἐθνική κάλπη.

Ἡ βίαιη διακοπή τοῦ ἐφαρμοζόμενου προγράμματος, ἡ διάρρηξη τῆς κυβερνητικῆς σταθερότητας, θά ἦταν χτύπημα κάτω ἀπό τή ζώνη γιά τή χώρα. Γι᾽ αὐτό καί σέ ὅλες τίς μετρήσεις σήμερα, παρά τήν ἀπογοήτευση, οἱ πολίτες δέν ζητοῦν νέες ἐθνικές ἐκλογές. Ἡ πολιτική ἐκμετάλλευση τῶν εὐρωεκλογῶν εἶναι μέρος τοῦ προβλήματος. Θυμίζει τά βαθύτερα αἴτια τῆς κρίσης. Τήν ἀμετροέπεια τῶν πολιτικῶν, τή δίψα γιά τήν ἐξουσία. Ἡ χώρα ὅμως σάν σκάφος βρίσκεται σήμερα μεσοπέλαγα. Ἄς τήν ἀφήσουμε πρῶτα νά πιάσει λιμάνι καί μετά ἀρχίζουμε τήν ἐπανάσταση. Ὄχι μεσοπέλαγα…