Κεντρικό άρθρο της εφημερίδας Εστία στις 23 Μαΐου 2014

Αὐτή εἶναι ἡ μεθαυριανή ἐπιλογή

Τό ἀεροσκάφος ὑπέστη ἔντονες ἀναταράξεις τις ὁποῖες δέν ἦταν ἕτοιμο νά ἀντιμετωπίση. Ἔτσι ὑποχρεώθηκε νά κάνη ἀνώμαλη προσγείωση. Σήμερα, ἀφοῦ ἔλαβε τήν ἀπαιτούμενη τεχνική ὑποστήριξη καί, μετά ἀπό κοπιώδεις προσπάθειες, εἶναι ἕτοιμο νά ἀπογειωθῆ. Ἀλλά ἐνῶ ἤδη τροχιοδρομεῖ στόν διάδρομο ἀπογειώσεως, ἀπειλεῖται μέ ἀνατροπή.

Αὐτό συμβαίνει στήν ἑλληνική οἰκονομία. Κάποιοι δέν τό ἀντιλαμβάνονται, ἀλλά περί αὐτοῦ πρόκειται. Ἡ οἰκονομία ὄντως βρίσκεται στόν διάδρομο ἀπογειώσεως. Ἡ πτῆσις της μπορεῖ νά εἶναι χαμηλή, ἀλλά πάντως θά εἶναι πτῆσις. Ὅμως αὐτή διακυβεύεται ἀπό τήν μεθαυριανή ἐτυμηγορία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, σέ περίπτωση πού ἐπιλέξη τήν ἀνατροπή.

Κήρυκες τῆς μιζέριας

Κάποιοι ἔσπευσαν νά λοιδορήσουν τόν Πρωθυπουργό γιά τίς ἐξαγγελίες του περί νέου ἀναπτυξιακοῦ προτύπου, τό ὁποῖο μπορεῖ νά ὁδηγήση σέ ταχύρρυθμη οἰκονομική ἀνάπτυξη καί νά δημιουργήση ἑκαντοντάδες χιλιάδες θέσεις ἀπασχολήσεως. Οἱ ἄνθρωποι προφανῶς δέν καταλαβαίνουν πῶς δημιουργεῖται ἡ ἀνάπτυξις. Εἶναι ἐγκλωβισμένοι στήν δική τους μιζέρια καί το μόνο πού ξέρουν εἶναι νά κατηγοροῦν, νά διασύρουν, να λοιδοροῦν. Εἶναι οἱ ἀμετανόητοι σοσιαλκρατιστές, πού τό μόνο πού σκέπτονται εἶναι τί παροχές θά δώση το κράτος. Ἀδυνατοῦν νά κατανοήσουν ὅτι ἡ ἀνάπτυξις και οἱ θέσεις ἐργασίας – ναί, ἑκατοντάδες χιλιάδες θέσεις ἐργασίας – μποροῦν νά προέλθουν ἀπό τήν ἀπελευθέρωση τῶν δυνάμεων τῆς ἀτομικῆς πρωτοβουλίας.

Σχεδόν ὅλοι οἱ σχολιαστές τῶν μέσων ἐνημερώσεως ἀμφισβήτησαν τούς ἀριθμούς πού ἐξήγγειλε ὁ κ. Σαμαρᾶς. Δέν εἶναι δυνατόν νά δημιουργηθοῦν 550 ἤ 770 χιλιάδες θέσεις ἐργασίας, εἶπαν ἐν χορῶ. Καί ἐπικαλέσθηκαν παρωχημένα οἰκονομικά μοντέλα, πού συσχετίζουν τόν ρυθμό αὐξήσεως τοῦ ΑΕΠ μέ τίς δημιουργούμενες θέσεις ἀπασχολήσεως. Ἡ θεωρία ὁρίζει τόσο –λένε– ἄρα ἀποκλείεται νά συμβῆ αὐτό πού ἰσχυρίζεται ὁ κ. Σαμαρᾶς. Μά ἡ θεωρία – ἀπαντοῦμε – ἐνίοτε καταρρίπτεται. Ὅπως ἔκαναν λάθος οἱ τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου μέ τον «πολλαπλασιαστή» τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας, ἔτσι μπορεῖ νά διαψευσθοῦν τώρα καί οἱ κήρυκες τῆς μιζέριας. Διότι ἄν ἀπογειωθῆ ἡ οἰκονομία, τότε δέν ὑπάρχουν ὅρια.

Ἄραγε τόν παράγοντα «ψυχολογία» δέν τόν μετρᾶνε; Ὁ Πρωθυπουργός ἔχει πεῖ – καί ὀρθῶς – ὅτι «το 50% τῆς οἰκονομίας εἶναι ψυχολογία». Καί ἀπό την ἡμέρα πού ἀνέλαβε τήν εὐθύνη τῆς διακυβερνήσεως, μόνιμη προσπάθειά του εἶναι νά ἀλλάξη τήν ψυχολογία καί νά τονώση τό ἠθικό τῶν πολιτῶν. Διότι γνωρίζει ὅτι χωρίς θετική ψυχολογία δέν μπορεῖ νά ἐπιτευχθῆ τίποτε. Αὐτή τήν προσπάθεια τοῦ κ. Σαμαρᾶ τορπιλλίζει διαρκῶς ὁ Σύριζα, ἀπό κοινοῦ μέ τά περισσότερα μέσα ἐνημερώσεως καί τούς διαμορφωτές τῆς κοινῆς γνώμης πού κάνουν τά πάντα γιά νά καταρρακώσουν τό ἠθικό τῶν πολιτῶν. Ὁ Πρωθυπουργός προσπαθεῖ νά ἐνεργοποιήση τόν «πολλαπλασιαστή» τῆς θετικῆς ψυχολογίας, ἀλλά ἔχει ἀπέναντί του ἕνα ὁλόκληρο σύστημα πού ἐνεργοποιεῖ διαρκῶς τόν «ἐπιβραδυντή» τῆς ἀρνητικῆς ψυχολογίας.

Ἕτοιμη γιά πτήση

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι κατά τήν διετία αὐτή διαπράχθηκαν καί λάθη. Τό κυριώτερο ἔγκειται στά φορολογικά. Γιά τρεῖς λόγους: Πρῶτον διότι ἡ ὑψηλή φορολογία ἀποκαρδιώνει αὐτούς πού δημιουργοῦν ἀνάπτυξη και θέσεις ἐργασίας. Καί ἐπενεργεῖ ὡς ἀντικίνητρο. Δεύτερον διότι δέν ἐπιλύει ριζικά τό δημοσιονομικό πρόβλημα. Τά ἔσοδα ἀπό τούς ὑψηλούς φόρους εἶναι περιστασιακά. Κά ποτε τό εἰσόδημα καί τά περιουσιακά ἀποθέματα στερεύουν. Τρίτον, διότι στήν Ἑλλάδα ἡ φορολογία ἐστράφη βάναυσα κατά τῆς μεσαίας ἀστικῆς τάξεως πού ἀποτελεῖ τήν ραχοκοκκαλιά τῆς κοινωνίας. Καί τήν τάξη αὐτή τήν χρειάζεται ἡ Κυβέρνησις καί ὁ τόπος, γιά νά προχωρήση πρός τά ἐμπρός. Ἄν τήν χάση, θά παραδοθῆ ἀμαχητί στίς δυνάμεις τῶν ἄκρων, ὁπότε τό μέλλον θά εἶναι ἀβέβαιο. Ἡ ἀνάπτυξις ἀπαιτεῖ κοινωνική ἠρεμία καί ὄχι ἀκρότητες.

Πάντως παρά τά λάθη, ἡ οἰκονομία βρίσκεται στον διάδρομο ἀπογειώσεως. Ἑτοιμάζεται γιά πτήση. Ἄν μάλιστα διορθωθοῦν τά φορολογικά, ὅπως διαβεβαιώνει ὁ Πρωθυπουργός, τότε ἡ πτῆσις μπορεῖ νά φθάση σε μεγάλο ὕψος. Μέ ρ υθμούς ἀναπτύξεως τούς ὁποίους οὐδέποτε ἐγνώρισε ἡ χώρα κατά τό πρόσφατο παρελθόν. Μέ πακτωλό ἐπενδύσεων σέ τομεῖς πού μέχρι τώρα ἦταν ἀνεκμετάλλευτοι. Μέ νέους ἐπιχειρηματίες να καινοτομοῦν, νά δημιουργοῦν, νά διαπρέπουν. Μέ περισσότερη παραγωγή καί λιγώτερη κατανάλωση. Και μέ νέες θέσεις ἐργασίας πού θά κάνουν τούς ἀμφισβητίες νά τρίβουν τά μάτια τους. Ἡ οἰκονομία εἶναι πράγματι ἕτοιμη νά ἀπογειωθῆ. Ἀρκεῖ νά μήν ὁδηγηθῆ σε ἀνατροπή ἀπό τήν μεθαυριανή ἐπιλογή.