Γράφει ο Παναγιώτης Μποκοβός

Αναδημοσιεύθηκε στο Αττικό Βήμα στις 30 Μαΐου 2014

Για να είμαστε δίκαιοι: Οι ψηφοφόροι φέρουν και αυτοί τεράστιες ευθύνες για το σημερινό οικονομικό κατάντημα των πολιτών και του κράτους..

Πολλοί πασχίζουμε -ο καθένας με τον τρόπο του και τα μέσα που διαθέτει- να αλλάξουμε συμπεριφορές και νοοτροπίες, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και στους πολίτες, για να δημιουργηθή μία καινούργια Ελλάδα, μία πραγματικά σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. Για να είμαστε δικαιωματικά και ουσιαστικά ευρωπαϊκό κράτος και όχι απλά μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προφανώς οι πολίτες που ενδιαφερόμαστε για όλα τα παραπάνω, συνήθως έχουμε στη διάθεσή μας και ως όπλα ειρηνικά, τον γραπτό και τον προφορικό λόγο που έχει μία περιορισμένη επιρροή και μόνο σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες.

Όπως αποδεικνύουν τα χρόνια της λιτότητας και των μνημονίων, μόνο τα μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία, επηρεάζουν τους πολίτες και δη εκείνους που είναι περισσότερο ψηφοφόροι, παρά ανεξάρτητοι και ενεργοί πολίτες. Αντιθέτως, τα πολλά και ποικίλων αποχρώσεων κόμματα που ιδρύθηκαν ως λογική αντίδραση στην πτώχευση της χώρας, παρέμειναν μικρά, με πολύ ολίγες δυνατότητες και εκτός Βουλής. Παρατηρώ, ότι όσο πιο σοβαρά και με συγκεκριμένες προτάσεις είναι τα νεοϊδρυθέντα κόμματα και όσο περισσότερο προσανατολίζονται προς τα ευρωπαϊκά κομματικά πρότυπα, τόσο μικρότερη απήχηση έχουν στο εκλογικό σώμα, κάτι που επιβεβαιούται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, όπως του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012, καθώς και του φετινού Μαΐου.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι υπάρχουν παλαιοί και νέοι πολιτικοί, πρόθυμοι να οργανώσουν κάτι καινούργιο και να συμβάλλουν στον εξευρωπαϊσμό της ελληνικής πολιτικής ζωής, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, πλην δεν βρίσκουν την απαραίτητη και στοιχειώδη ανταπόκριση ανάμεσα στους ψηφοφόρους. Ακόμη και το αμαρτωλό και φαύλο πολιτικό σύστημα που ευθύνεται για την παρακμή και χρεωκοπία του κράτους, έχει περιόδους ανάτασης και έχει προσπαθήσει να απαλλαγή από τις κακές συνήθειες του παρελθόντος, όπως είναι η εξυπηρέτηση και ο διορισμός στελεχών και οπαδών και η διατήρηση του πελατειακού συστήματος. Όμως οι ηγεσίες του, συναντούν τη σκληρή αντίδραση προβεβλημένων στελεχών και περισσότερο του κομματικού μηχανισμού, που γνωρίζει όχι μόνο να πιέζει, αλλά και να εκβιάζει, επιβάλλοντας τελικά κάποιες από τις απαιτήσεις και απόψεις του, που πάντοτε είναι ρουσφετολογικής έμπνευσης.

Έτσι είδαμε στην τρικομματική κυβέρνηση -ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ- τα ρουσφέτια να κατανέμονται με το περίφημο 4-2-1, τη σημερινή κυβέρνηση των δύο πρώτων παραπάνω κομμάτων, να μοιράζει στις ευαίσθητες και φτωχές κοινωνικές ομάδες μέρος του πρωτογενούς πλεονάσματος και στη συνέχεια να κατεβάζει την εισοδηματική πήχη, για να επωφεληθούν και άλλοι πολλοί ψηφοφόροι, να υπόσχεται τη δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας, με το πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης, αλλά και να εμμένει -κυρίως η ΝΔ- στους κομματικούς υποψήφιους στις πρόσφατες εκλογές για τους δήμους και τις Περιφέρειες.

Συμπερασματικά: Όλα τα κόμματα του παλαιού πολιτικού συστήματος θέλουν και δεν θέλουν να αλλάξουν συμπεριφορά και νοοτροπία, γιατί άγονται και φέρονται από ρουσφετολόγους οπαδούς και στελέχη, ενώ οι ψηφοφόροι -στην πλειοψηφία τους- δεν κατάλαβαν τίποτε από τη χρεωκοπία της χώρας και από την ανάγκη πραγματοποίησης μεγάλης κλίμακας μεταρρυθμίσεων, ιδιωτικοποιήσεων και διαρθρωτικών αλλαγών. Αυτή η κατάσταση δείχνει, ότι απουσιάζουν οι ηγέτες μεγάλου διαμετρήματος που θα επιβάλλουν τις αναγεννητικές απόψεις τους, που πραγματικά χρειάζεται η πατρίδα.

Για να είμαστε δίκαιοι: Οι ψηφοφόροι φέρουν και αυτοί τεράστιες ευθύνες για το σημερινό οικονομικό κατάντημα των πολιτών και του κράτους, γιατί είτε μεμονωμένα είτε συνασπισμένοι σε συνδικάτα και συντεχνίες και υπό την καθοδήγηση αδίστακτων και εκβιαστών συνδικαλιστών, συνεχώς απαιτούσαν από την εκάστοτε κυβέρνηση προσωπικά ρουσφέτια ή συντεχνιακά προνόμια, με όπλα την ψήφο τους, τις απεργίες, τις πορείες και στο τέλος με τους προπηλακισμούς πολιτικών, που όμως υπήρξαν ευεργέτες τους. Το γεγονός της εναλλαγής δύο μόνο κομμάτων -ΠΑΣΟΚ, ΝΔ- στην εξουσία, επί 40 χρόνια, αποδεικνύει ότι όταν οι οπαδοί-ψηφοφόροι δεν ικανοποιούνταν ρουσφετολογικώς, άλλαζαν κόμμα, ψηφίζοντας όχι κάποιο άλλο, αλλά το γνωστό συγκεκριμένο κόμμα εξουσίας. Βέβαια υπήρχαν και πολίτες που μετακινούνταν από άποψη κόμματος, πλην αυτοί ήταν πάντοτε μικρό ποσοστό. Μόνο μετά τη χρεωκοπία οι πολίτες αυτοί ίδρυσαν νέα κόμματα, χωρίς όμως επιτυχία.

Η νοοτροπία και οι παράλογες απαιτήσεις συνδικαλιστών και ψηφοφόρων, μαζί με τις αντίστοιχες απόψεις στελεχών και κομματικών μηχανισμών, συνέβαλαν και συμβάλλουν τα μέγιστα στη φαυλοποίηση και στον εκτροχιασμό του πολιτικού συστήματος και δη των εκάστοτε κυβερνήσεων, σε βάρος προφανώς του κράτους και της χώρας. Ακόμη και σήμερα, εν μέσω λιτότητας και χρεωκοπίας, οι αδίστακτοι ψηφοφόροι, ζητούν κάθε είδους ρουσφέτια και διορισμούς, αλλά και τη διατήρηση προνομίων και σκανδαλωδών εννοιών, αντιδρώντας με κάθε τρόπο στην πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων, που θίγουν τα προσωπικά τους συμφέροντα. Αυτά τα αιτήματα ακούστηκαν, με εμμονή και θράσος και στις πρόσφατες εκλογές για τους δήμους, τις Περιφέρειες και το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Δεν φταίει μόνο το πολιτικό κατεστημένο, φταίει και μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού, για τα δεινά μας.

Πηγή: ATTIKO BHMA