Κεντρικό άρθρο εφημερίδας Εστία στις 4 Ιουλίου 2014

Θριαμβεύει ἡ προπαγάνδα τοῦ κρατισμοῦ

Ἡ Ἑλλάδα παραμένει δέσμια τῆς προπαγάνδας τοῦ κρατισμοῦ. Οἱ περισσότεροι πολίτες ἐξακολουθοῦν νά πιστεύουν ὅτι ἀπό τήν μία πλευρά ἔχουμε τό «καλό δημόσιο», πού ὑποτίθεται ὅτι κάνει τά πάντα ὑπέρ τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου καί ἀπό τήν ἄλλη τούς «κακούς ἰδιῶτες» πού δέν ἐνδιαφέρονται γιά τό γενικό καλό καί θυσιάζουν τά πάντα στόν βωμό τοῦ κέρδους. Ἔτσι, στόν δημόσιο διάλογο γιά τήν ἰδιωτικοποίηση τμήματος τῆς ΔΕΗ ἀκούγονται ἀπίστευτα πράγματα. Κάποιοι τείνουν νά πείσουν τήν κοινή γνώμη ὅτι ἄν ἡ ἰδιωτικοποίησις πραγματοποιηθῆ, θα πρόκειται γιά κοινωνικό Βατερλώ. Τό «δημόσιο ἀγαθό» τῆς παροχῆς ἠλεκτρικοῦ ρεύματος θά φύγη ἀπό τόν ἔλεγχο τοῦ «καλοῦ κράτους» καί θά παραδοθῆ στούς «κακούς ἰδιῶτες», οἱ ὁποῖοι θά πιούν τό αἷμα τῶν καταναλωτῶν!

Τό τραγικό εἶναι ὅτι οὔτε οἱ βουλευτές τῆς Συμπολιτεύσεως, πού τίθενται κατ’ ἀρχήν ὑπέρ τῆς ἰδιωτικοποιήσεως τῆς ΔΕΗ, προβάλλουν πειστικό ἀντίλογο στην προπαγάνδα τῶν κρατιστῶν. Καί τοῦτο διότι κατά βάθος εἶναι καί οἱ ἴδιοι δέσμιοι τῆς λογικῆς «καλό δημόσιο, κακοί ἰδιῶτες». Ἐνῶ πρόκειται περί μύθου. Τά ἐπιχειρήματα ἐν προκειμένω εἶναι καταλυτικά:

Πρῶτον: Αὐτό πού ἀποκαλεῖται «δημόσιο ἀγαθό», διασφαλίζεται πολύ καλύτερα ἄν ἔχη ἀνατεθῆ σέ ἰδιῶτες, παρά ἄν ἐξαρτᾶται καθ’ ὁλοκληρίαν ἀπό τό κράτος. Ὄχι μόνον διότι οἱ ἰδιῶτες μποροῦν νά ὀργανώσουν καλύτερα τήν παραγωγή καί διανομή του, ἀλλά καί διότι εἶναι ὑπόλογοι γιά τήν ἀπρόσκοπτη διάθεσή του. Ἐνῶ στό δημόσιο, ἀρκεῖ μία ἀπεργία γιά νά παραλύσουν τά πάντα. Σήμερα φέρ’ εἰπεῖν, τά σωματεῖα τῶν ἐργαζομένων τῆς ΔΕΗ δέν διστάζουν νά κατεβάσουν τούς διακόπτες καί δή ἐν μέσω τῆς τουριστικῆς περιόδου. Ἄν ἡ ΔΕΗ δέν ἀνῆκε στο δημόσιο, ἀλλά ἦταν πραγματικά ἰδιωτική ἐπιχείρησις και δέν ἦταν ἡ μόνη στήν ἀγορά τῆς ἠλεκτρικῆς ἐνεργείας, αὐτό θά ἦταν ἀδιανόητο. Ἄν ἡ ἰδιωτική ἐπιχείρησις ὑφίστατο ἀπεργία, θά ἦταν ἡ ἴδια ὑπόλογη στό κράτος γιά την τυχόν διακοπή τοῦ ἠλεκτρικοῦ ρεύματος. Ἐνῶ σήμερα δέν εἶναι ὑπόλογος κανένας. Οἱ ἐργαζόμενοι ἀπεργοῦν, το ἠλεκτρικό ρεῦμα διακόπτεται καί δέν ὑφίσταται κυρώσεις κανένας. Διότι τό «καλό δημόσιο» δέν τιμωρεῖ τόν ἑαυτό του. Ἐνῶ οἱ «κακοί ἰδιῶτες», πού ὑφίστανται βαρύτατες οἰκονομικές κυρώσεις, εἶναι ὑποχρεωμένοι νά παρέχουν ἀπρόσκοπτα ὅ,τι ἔχουν ἀναλάβει νά παρέχουν.

Δεύτερον: Τό βασικό κριτήριο γιά τό τί συμφέρει το κοινωνικό σύνολο εἶναι ἡ συνολική ἐπιβάρυνσίς του για νά καρποῦται τό ἑκάστοτε δημόσιο ἀγαθό. Δηλαδή τί πληρώνουν τελικῶς οἱ καταναλωτές ἠλεκτρικοῦ ρεύματος και οἱ φορολογούμενοι, προκειμένου νά διατίθεται σε ὅλους ἠλεκτρικό ρεῦμα. Ἄν ὑπάρχη ἔστω καί ἕνας πού νά μπορῆ νά ἰσχυρισθῆ ὅτι τό συνολικό κόστος παραγωγῆς, διανομῆς καί διαθέσεως τοῦ ἠλεκτρικοῦ ρεύματος εἶναι χαμηλότερο μέ μία ΔΕΗ κρατική, παρά μέ πλείονες τῆς μιᾶς ἰδιωτικές ἐπιχειρήσεις, αὐτός ἀγνοεῖ τά στοιχειώδη. Το κόστος λειτουργίας τῆς κρατικῆς ΔΕΗ εἶναι ὄχι ἁπλῶς ὑψηλότερο, ἀλλά ἴσως καί πολλαπλάσιο. Ὅλοι ξέρουν τι γίνεται μέ τίς προμήθειες στόν δημόσιο τομέα. Στόν τομέα τῆς Ὑγείας λ.χ., τό κόστος ἀνά νοσηλευόμενο εἶναι ὑπερπολλαπλάσιο στα δημόσια νοσοκομεῖα, παρά στα ἰδιωτικά νοσηλευτήρια. Ἐνῶ ἡ ποιότης τῶν ὑπηρεσιῶν εἶναι ἀντίστροφη. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τό ἠλεκτρικό ρεῦμα. Ἐδῶ ἡ ποιότης ἀξιολογεῖται ἀπό τό ἄν γίνονται ἤ ὄχι ἐπενδύσεις γιά τόν ἐκσυγχρονισμό τῆς παραγωγῆς και τοῦ δικτύου. Και προφανῶς δέν γίνονται!

Τρίτον: Ἡ ἀναπτυξιακή διάστασις. Ὅταν ἕνας τομέας τῆς οἰκονομίας –ἐν προκειμένω τῆς ἐνεργείας– παραχωρηθῆ στήν ἰδιωτική πρωτοβουλία, αὐτό αὐξάνει τόν περίφημο «πολλαπλασιαστή». Ἐπιταχύνει τήν ἀνάπτυξη και ἐξασφαλίζει περισσότερες θέσεις ἐργασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εἶναι ἡ κινητή τηλεφωνία. Ὅταν ὑπεγράφησαν οἱ πρῶτες συμβάσεις στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ’90, μέ ἐπιμονή τοῦ τότε ὑπουργοῦ Οἰκονομίας κ. Στ. Μάνου ἀποκλείσθηκε ἀπό τήν δραστηριότητα αὐτήν ὁ ΟΤΕ. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά σημειωθῆ ἀναπτυξιακή ἔκρηξις τῆς κινητῆς τηλεφωνίας καί τό δημόσιο να εἰσπράξη τεράστια ποσά ἀπό τίς συμβάσεις μέ τίς δύο ἑταιρεῖες καί ἀπό τούς φόρους ἐκ τῆς δραστηριότητός τους. Καί βεβαίως νά δημιουργηθοῦν δεκάδες χιλιάδες θέσεις ἐργασίας. Ἐκ τῶν ὑστέρων, στήν ἀγορά εἰσῆλθε και ὁ ΟΤΕ (μέ τήν Cosmote) καί δή μέ μεγάλη ἐπιτυχία. Ἀλλά τήν ἀγορά εἶχαν ἀνοίξει οἱ ἰδιῶτες. Ἄν δέν εἶχε ἐπιτραπῆ στίς δύο ἰδιωτικές ἑταιρεῖες κινητῆς τηλεφωνίας νά ἀνοίξουν τήν ἀγορά καί αὐτή εἶχε παραμείνει στό μονοπώλιο τοῦ κρατικοῦ –τότε– ΟΤΕ, ἡ ἀνάπτυξις δέν θά εἶχε ἐπέλθει. Δηλαδή αὐτό πού ἐπιδιώκουν τώρα ὅσοι ἀντιδροῦν στήν διάσπαση καί ἰδιωτικοποίηση τῆς ΔΕΗ.

Εἶναι ἀπίστευτο, ὅτι μετά ἀπό τόσα δεινά πού ἔχουν ὑποστῆ οἱ Ἕλληνες πολίτες ἐξ αἰτίας τοῦ κρατισμοῦ (ἐλλείμματα, δημόσιο χρέος, μνημόνια, φόροι, περικοπές), δέν ἔχουν ἀκόμη πεισθῆ ὅτι ἡ πραγματικότης εἶναι ἀντίθετη ἀπό αὐτή πού προβάλλουν οἱ κρατιστές. Δηλαδή «κακό δημόσιο» ἀπό τήν μία, «καλοί ἰδιῶτες» ἀπό τήν ἄλλη. Το πρῶτο δημιουργεῖ μονίμως προβλήματα, ἐνῶ οἱ δεύτεροι φέρνουν τήν ἀνάπτυξη. Δυστυχῶς ἡ κρατοῦσα ἀντίληψις δέν εἶναι αὐτή. Ἡ προπαγάνδα τοῦ κρατισμοῦ θριαμβεύει.