Γράφει ο Κώστας Στούπας
Δημοσιεύθηκε στο Capital στις 17 Ιουλίου 2014
Η εκλογή του κ. Γιουνκέρ στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για πρώτη φορά με επικύρωση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ίσως αποδειχθεί σταθμός στις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια.
Αγαθή τύχη για την Ελλάδα είναι πως και οι τρείς σημαντικοί ηγέτες που διεκδίκησαν την προεδρία, πέραν του Γιουνκέρ ο Π. Σούλτς των σοσιαλδημοκρατών και ο Γκυ Φερχόφστατ των φιλελευθέρων, έχουν επιδείξει τα τελευταία χρόνια της κρίσης ιδιαίτερα φιλελληνικά συναισθήματα. Σίγουρα πολύ περισσότερα από τον Έλληνα υποψήφιο που παραμένει αγκυλωμένος στο αντιευρωπαϊκό πνεύμα της περιόδου που ήταν κνίτης.
Η ανάδειξη του κ. Γιουνκέρ έγινε με αποδοκιμασίες από τους ευρωσκεπτικιστές και επευφημίες από όσους επιθυμούν μια Ευρώπη σε οικονομική και πολιτική σύγκλιση.
Στα σχέδια του Γιουνκέρ είναι η ενοποίηση των κεφαλαιαγορών της Ευρώπης κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για τη χρηματοδότηση όλων των εταιρειών της ηπείρου με συγκλίνοντες όρους. Θα πρέπει λοιπόν να περιμένουμε προσεχώς πρωτοβουλίες ενοποίησης χρηματιστηριακών αγορών μετοχών και ομολόγων… Πιθανώς μια πανευρωπαϊκή κύρια αγορά και πολλές τοπικές παράλληλες αγορές που θα λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία.
Αυτό είναι μια πολύ θετική εξέλιξη για τις ελληνικές εταιρείες που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν για να βρουν καλύτερους όρους χρηματοδότησης, όπως και για τις εταιρείες του υπόλοιπου νότου.
Η τραπεζική ενοποίηση αναμένεται να επιταχυνθεί κατά την θητεία του.
Ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν μιλά επίσης για διάρρηξη των εθνικών φραγμών στην αγορά ενέργειας και την ψηφιακή αγορά.
Η παρουσία του κ. Γιουνκέρ στην κορυφή της Ευρώπης θα εξομαλύνει τη σχέση της Ελλάδας με την πραγματικότητα, καθώς με χρόνο και χρήμα θα της δοθεί η ευκαιρία μιας πιο ήπιας μεταρρυθμιστικής προσαρμογής σε σχέση με την κατάσταση που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια.
Όπως και να έχει όμως η προεδρία Γιουνκέρ καλείται να διαχειριστεί μια κατάσταση εμπέδωσης νέων ισορροπιών ισχύος εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Τα νέα δεδομένα
Η γεωγραφία και οι παγκόσμιες αλλαγές των οικονομικών και πολιτικών κέντρων ισορροπίας μεταβάλλουν τα κέντρα ισχύος και εντός της Ευρώπης. Οσο η Ευρώπη πραγματοποιούσε τον κύριο όγκο των οικονομικών της συναλλαγών με τις ΗΠΑ, χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ολλανδία είχαν αναβαθμισμένο ρόλο στις ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Η Γερμανία, εκτός των άλλων, αναδεικνύεται και σαν ενεργειακή πύλη της Ρωσίας στην Ευρώπη. Ανάλογο ρόλο σε μικρότερη κλίμακα καλείται να παίξει η Ελλάδα στο νότο σαν πύλη για το Αζέρικο αέριο και οποιου άλλου προκύψει στην Ανατολική Μεσόγειο.
Βέβαια, μια Ευρώπη, μόνο με το γερμανικό κρατικό αυταρχισμό και τις γαλλικές σοσιαλιστικές εμμονές, χωρίς τη Μεγάλη Βρετανία και την φιλελεύθερη παράδοσή της θα ήταν μια «ανάπηρη» Ευρώπη χωρίς πυξίδα στον κόσμο.
Πηγή: Capital

Got something to say? Go for it!