Γράφει ο Στέλιος Σταυρίδης

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 16 Ιουλίου 2011

Στις αναρίθμητες καθημερινές συζητήσεις σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων «περί άλλα τυρβάζει».

Ακούμε, λοιπόν, κάθε είδους απλοϊκές και αυθαίρετες αναλύσεις, αλλά και περισπούδαστες ερμηνείες χωρίς σοβαρή τεκμηρίωση. Αποσπασματικές και παραπλανητικές, που αντί να απευθύνονται στην καρδιά του προβλήματος, απομονώνουν διάφορα θέματα, δημιουργώντας απίστευτη σύγχυση και ατελείωτο πανικό στην κοινή γνώμη.

Κανείς δεν αναφέρεται στο θεμελιώδες πρόβλημα της χώρας, πως δηλαδή θα εξορθολογιστεί και πως θα βελτιωθεί άμεσα και δραστικά (χωρίς χρονοτριβή και τεχνάσματα) η οργάνωση του κράτους μας. Που παρά τους εκατοντάδες χιλιάδες υπεράριθμους δεν λειτουργεί σε κανέναν απολύτως τομέα ! Και ενώ δεν υπάρχει Έλληνας πολίτης που να μπορεί να αμφισβητήσει αυτήν την τραγική πραγματικότητα, οι πολιτικοί μας φοβούνται να πάρουν επιβεβλημένες αποφάσεις όπως π.χ «απολύσεις», ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, τόνωση του ιδιωτικού τομέα και συρρίκνωση του κράτους.

Οι συζητήσεις εστιάζουν ξανά και ξανά στο αν π.χ. η επιλεκτική χρεωκοπία αποτελεί λύση, αν θα παίρναμε την 5^η δόση αν δεν ψηφιζόταν το μεσοπρόθεσμο, αν το χρέος της Ελλάδος είναι βιώσιμο, αν το μνημόνιο είναι νόμιμο, αν θα δούμε επιτρόπους στα υπουργεία, αν οι δηλώσεις του κ. Γιούνκερ (περί μειωμένης εθνικής κυριαρχίας) συνιστούν επέμβαση στα εσωτερικά μας, ποιός είναι τελικά ο ρόλος των οίκων αξιολόγησης, κ.λπ.

Όλα αυτά θα έχουν τεράστια αξία να συζητηθούν, αφού όμως προηγουμένως αποφασίσουμε εμείς τι θέλουμε : Ένα κράτος σύγχρονο, παραγωγικό, δυναμικό και εύρωστο, άρα ευρωπαϊκό ; Ή ένα κράτος ανυπόληπτο, τριτοκοσμικό και φτωχό, που οι πολίτες του θα αισθάνονται εθνικά υπερήφανοι μόνο αφού πάρουν την καθημερινή αντιευρωπαϊκή και απύθμενα ανόητη δόση της αριστερής προπαγάνδας.

Οι εθισμένοι σε (θανατηφόρες) «ουσίες», ζουν σε πλασματική ευτυχία και ευφορία, την ώρα που φίλοι και συγγενείς βρίσκονται σε απόλυτη απόγνωση και αδυναμία να τους βοηθήσουν. Μέχρι που εξουθενωμένοι, ανθρώπινα ράκη προκαλούντα οίκτο και απογοήτευση, έχουν τη γνωστή και προδιαγεγραμμένη κατάληξη.

Η πολιτική αναλογία του καταστροφικού αυτού κοινωνικού φαινομένου είναι πασιφανής : Οι πολιτικά «ναρκομανείς» που προάγουν τη βία, την άρνηση και την καταστροφή, καλλιεργούν ένα άνευ προηγουμένου αντιευρωπαϊκό πνεύμα και σπρώχνουν την Ελλάδα εκτός της ζώνης του ευρώ, αλλά και εκτός της ΕΕ. Θέλουν να μας δουν εξαθλιωμένους, οικονομικά πνιγμένους και εθνικά υποδουλωμένους (αφού ο οικονομικά αδύναμος είναι και εθνικά άκρως ευάλωτος). Και βεβαίως είναι απόλυτα αναμενόμενο οι δημοσκοπήσεις να δικαιώνουν ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και όσους ανθίστανται σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση.

Το σύγχρονο πολιτικό σύστημα, με την καθημερινή ενθάρρυνση της κοινωνίας, έφτιαξε ένα κράτος  όπου ουδείς ελέγχεται και τίποτα δεν λειτουργεί σωστά : Ασύλληπτες κοινωνικές ανισότητες, προκλητικά και επιλεκτικά προνόμια, αδιανόητη ασυδοσία και ανομία, συντεχνιακή αντίληψη και αντικοινωνική συμπεριφορά. Και μια δημόσια διοίκηση που είναι πλέον συνώνυμη της σχιζοφρένειας. Ο ορθολογισμός είναι από παντού εκκωφαντικά απών, ο εξορθολογισμός και η δραστική μείωση του κράτους, έννοιες απολύτως άγνωστες  !

Ο Ανδρέας Παπανδρέου επένδυσε στη γιγάντωση του κομματισμού και στη διάλυση της δημόσιας διοίκησης, καταργώντας τους Γενικούς Διευθυντές. Εκεί που πριν το 1981 έβλεπες νοικοκυρεμένους και υπεύθυνους κρατικούς λειτουργούς, σήμερα βλέπεις κομματικά τρωκτικά, τεμπέληδες, ανθρώπους σε «ψυγεία», αδιαφορία και συστηματική προσπάθεια διάλυσης των πάντων. Θέλουμε, λοιπόν, ή όχι αυτό το απερίγραπτο χάλι να διορθωθεί ; Να υπάρξει εξορθολογισμός και νοικοκύρεμα ;

Ξεσηκώνονται ταξιτζήδες, ναυτεργάτες, μεταφορείς, περιπτεράδες, φαρμακοποιοί, μηχανικοί, κ.ά. Για να μην μιλήσουμε για ΔΕΗ, ΠΝΟ, ΟΣΕ, συγκοινωνίες, κ.λπ. Η Ελλάδα αρνείται σταθερά, σθεναρά και κοντόφθαλμα τον εκσυγχρονισμό της. Επιλέγει αταλάντευτα την καταστροφή, όπως της ζητούν (με καθημερινή πλύση εγκεφάλου), τα γνωστά κέντρα και οι εγκάθετοί τους.

Οι νόμοι καταπατώνται, ο δημόσιος τομέας παραμένει απελπιστικά διογκωμένος, η δημοκρατία μας κονιορτοποιείται, ο κοινοβουλευτισμός καταρρέει και διάφοροι γελοίοι μας τονίζουν ολημερίς για το πόσο… αισιόδοξο είναι το κίνημα των Αγανακτισμένων. Θεωρούν φυσιολογικό και δημοκρατικό το δικαίωμα των πολιτών να εμποδίζουν τους βουλευτές να προσέλθουν στην Βουλή για να  ασκήσουν τα καθήκοντά τους. Θεωρούν πρόοδο και κοινωνική ωριμότητα την ρυπαρή κουρελαρία του Συντάγματος. Θεωρούν αγωνιστές τους περιθωριακούς, τους αντιεξουσιαστές, τους αναρχικούς και τους ναρκομανείς – χούλιγκανς. Και τους θεωρούν εξαιρετικά χρήσιμους, διότι εξυπηρετούν τους σκοπούς τους.

Εμπρός, λοιπόν, ηρωικοί Έλληνες ! Μπλοκάρετε λιμάνια, κλείστε την Ακρόπολη, καταστρέψτε ξενοδοχεία, διώξτε τον τουρισμό, μην αφήσετε τίποτα όρθιο. Ξεσηκωθείτε κατά των ελεεινών Ευρωπαίων και πετάξτε τους στα μούτρα το δημόσιο χρέος ! Όσο για το ετήσιο έλλειμμα των 15 – 20 δις ευρώ (που παρά τα σαρωτικά μέτρα, συνεχίζουμε να έχουμε), μην ανησυχείτε, αφού το τέλος μας είναι προδιαγεγραμμένο : αργά ή γρήγορα, μια μέρα θα μας βρουν ημιθανείς ή πεθαμένους. Οπότε η πολιτική προπαγάνδα δεν θα έχει πλέον καμμία αξία.