Γράφει ο Στέλιος Σταυρίδης

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 14 Μαΐου 2008

Η σκηνή, Κυριακή μεσημέρι, σε κατάμεστη ταβέρνα : δύο νεαρά ζευγάρια τρώνε ήρεμα, απολαμβάνοντας την ανοιξιάτικη ζέστη.

Ο ένας νεαρός, με πολύ αυθόρμητο και φυσικό ύφος, λέει στην ομήγυρη : «Εγώ θα σταματήσω να δουλεύω για να απολαύσω την εγκυμοσύνη της γυναίκας μου και τη γέννα. Από Οκτώβρη βλέπουμε…».

Προς στιγμήν κανείς μπορεί να παρασυρθεί και να πει «Μπράβο, αυτό είναι ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής, που τόσο λείπει από τις σημερινές απαιτητικές συνθήκες!». Αμέσως μετά όμως, συνειδητοποιεί την καταστροφή που έχουν κάνει στη νεολαία μας, οι αντιλήψεις που συστηματικά καλλιεργούνται περί εργασίας, δημιουργικότητας και αντιμετώπισης της ζωής !

«Εθνικό όραμα η σύνταξη» ήταν ο τίτλος πρόσφατου κύριου άρθρου της ΕΣΤΙΑΣ. «Όραμα της νεολαίας μας μια θέση στο δημόσιο», γράφουν συχνά οι συνεργάτες της. Ας είναι καλά και όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν, που επιδοτούν ανεξέλεγκτα και παντοιοτρόπως τους διαρκώς αυξανόμενους αχμάκηδες του υδροκέφαλου δημοσίου τομέα – ποιος «βλάκας» θα ονειρεύεται το «πήξιμο» του ιδιωτικού τομέα μπροστά στο αραλίκι του δημοσίου ;

Ο νεαρός αυτός, που με τόση άνεση εκστόμισε το αδιανόητο, αντιλαμβάνεται άραγε πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος του ; Και πόση ανάγκη έχει να μαθαίνει και να επιμορφώνεται διαρκώς, να αλλάζει, να βελτιώνεται, να ανοίγει τον ορίζοντα και τα φτερά του ; Τι θα μπορούσε άραγε αυτός να προσφέρει αύριο στην σήμερα εγκυμονούσα γυναίκα του και στα παιδιά του ; Και πως θα το κάνει αυτό ;

Με το να «απολαμβάνει» επί 6μηνο την εγκυμοσύνη της γυναίκας του ; Πως άραγε; Παρακολουθώντας (όταν δεν κοιμάται) τις «επιμορφωτικές» εκπομπές των πρωϊνάδικων της τηλεόρασης ή αναπτύσσοντας (όταν δεν παίζει τζόγο) τον πολιτισμό του και την καλλιέργεια του στις αναρίθμητες καφετέριες της γειτονιάς του ή μήπως παρακολουθώντας (όταν δεν περιφέρεται άσκοπα) συστηματικά τα άκρως «διαπαιδαγωγικά» δελτία ειδήσεων των 20:00; Ή μήπως ξενυχτώντας μαζί με τη γυναίκα του στα μπουζουξίδικα της κάπνας και του ποτού (όταν δεν εκστασιάζεται από τις μεταμεσονύχτιες εκπομπές των ΜΜΕ) ;

Πρόσφατα ρωτήθηκε 32χρονος πολύ μορφωμένος και πετυχημένος νέος τί θα ήθελε να είχε αποκτήσει. Και αβίαστα απάντησε «περισσότερη γνώση». Δυστυχώς όμως άλλα διδάσκουν τη νεολαία μας οι καθοδηγητές της κοινής γνώμης. Να, λοιπόν, γιατί έχουν γεμίσει οι καφετέριες με τη νεολαία μας, να γιατί δεν βρίσκει κανείς εύκολα νέους διατεθειμένους να εργαστούν, να προσφέρουν, να προοδεύσουν, να δημιουργήσουν. Τα πιο δυναμικά και δημιουργικά κύτταρα της κοινωνίας μας, οι νέοι μας, δηλητηριάζονται καθημερινά και αποκαρδιώνονται από τη συστηματική παραπληροφόρηση, συσκότιση και φοβία. Και από την προβολή ειδώλων που θεοποιούν τον εύκολο και άκοπο πλουτισμό, το «ξεπούλημα» ψυχής και πνεύματος, την ελαφρότητα ενός γελοίου «lifestyle».

Όλα αυτά έχουν έναν και μοναδικό σκοπό : Να μας πείσουν ότι «Δεν βαριέσαι, όλοι ίδιοι είναι, τίποτα δεν αλλάζει, μην έχουμε και πολλές απαιτήσεις, μην επαναστατούμε. Ας δούμε εμείς πως θα την βολέψουμε…»

Είναι επιτακτική ανάγκη να αντισταθούμε σε αυτήν την πρακτική που μας κάνει τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, ωχαδελφιστές, αδύναμους, χωρίς θέληση, όραμα και αισιοδοξία. Πρέπει να αντιληφθούμε πως όταν οι μάζες αγελοποιούνται, κάποιοι – συνήθως οι λιγότερο ικανοί αλλά πανούργοι – επωφελούνται τα μέγιστα.

Η συσκότιση, ο λαϊκισμός και η παραπληροφόρηση, κάποιους τους κάνουν πλούσιους και τους πολλούς τους κάνουν καθημερινά και πιο φτωχούς. Όχι μόνο σε χρήμα, αλλά και σε πνεύμα, παιδεία και πολιτισμό.

Ο νεαρός της παρέας φαινόταν ευπρεπής και μετριοπαθής. Συνειδητοποιούσε άραγε ότι αν πραγματοποιούσε το όραμα «της απόλαυσης της εγκυμοσύνης», ουσιαστικά θα ζούσε παρασιτικά σε βάρος της οικογένειας του ; Των γονέων του, των πεθερικών του, ασφαλώς και της γυναίκας του, που σίγουρα τον καμάρωνε για την αγάπη του και την αφοσίωση του σε αυτήν… Καταλαβαίνουν άραγε τα δύο νέα αυτά παιδιά ότι αυτό που ονειρευόταν ο σύζυγος δεν είναι συζυγική συμπαράσταση και αφοσίωση ; Είναι άλλοθι τεμπελιάς και αθλιότητας.

Εάν στ’ αλήθεια ήθελε να φανεί χρήσιμος στη γυναίκα του, θα έπρεπε να καθήσει κοντά της αμέσως μετά τη γέννα, αλλά τέτοιοι σύζυγοι γίνονται ολοένα και πιο δυσεύρετοι… Με τα μυαλά που έχει καλλιεργήσει ο αντιπροσωπευτικός (;) αυτός νέος, σιγά σιγά θα συμπαρασύρει όλη του την οικογένεια σε παρασιτισμό και μίζερη καθημερινότητα, για την οποία τον έχουν εκ των προτέρων πείσει ότι φταίει η φιλελεύθερη ιδεολογία και το επιχειρείν που τον «καταδυναστεύει». Διότι δυστυχώς στην Ελλάδα, η βλακεία, η κουτοπονηριά, το βόλεμα και ο παρασιτισμός έχουν γίνει επιστήμη !