Άρθρο του αειμνήστου Στέλιου Σταυρίδη που δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 26 Ιουνίου 2010

Παρατηρείστε προσεκτικά τους πετυχημένους ανθρώπους. Τους χαρακτηρίζει εργατικότητα, ενθουσιασμός, αισιοδοξία και πίστη στις δυνάμεις τους. Η ζωή τους δίδαξε ξανά και ξανά ότι «κάθε εμπόδιο για καλό», αφού μετά από κάθε δυσκολία, μετά από κάθε αναποδιά, μετά από κάθε πέσιμο, βγήκαν δυνατοί, καλύτεροι, πιο αποτελεσματικοί.

Κάθε δυνατό και αποφασισμένο άνθρωπο, οι δυσκολίες τον βελτιώνουν: Βλέπει τις αδυναμίες του, βλέπει τα λάθη του, τα διορθώνει και πορεύεται πολύ καλύτερα από ό,τι πριν. Οι δυσκολίες ξυπνούν τα καλύτερα ένστικτα των ανθρώπων: Την οξυδέρκεια, τη δημιουργικότητα, τους πεισματώνουν και τους προσηλώνουν σε ακόμη υψηλότερους στόχους. Αναπτύσσουν ηγετικές ικανότητες, καλλιεργούν νοοτροπία νικητή και ποτέ δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια, αφού ξέρουν ότι κάθε αποτυχημένη προσπάθεια, όχι μόνο δεν τους απομακρύνει από τον στόχο τους, αλλά αντίθετα τους φέρνει ακόμα πιο κοντά σε αυτόν. Στη ζωή δεν ανταγωνίζεσαι κανένα, παρά μόνον τον εαυτό σου. Για αυτό πρέπει να γίνεσαι κάθε μέρα και καλύτερος, αναδεικνύοντας τις μεγαλειώδεις δυνατότητες, που ο κάθε άνθρωπος έχει.

Σε περιόδους επιτυχιών, ο καθένας από εμάς εφησυχάζει και εύκολα μπορεί να γίνει υπερόπτης, θεωρώντας ότι δεν υπάρχει ανάγκη εγρήγορσης και βελτίωσης. Έτσι και η σύγχρονη κοινωνία μας, εθίστηκε σε άνετη ζωή και στην ήσσονα προσπάθεια. Νομίσαμε ότι με κοροϊδία, ψέματα και δανεικά θα ζούσαμε σαν πρίγκιπες και σταχτοπούτες. Καταντήσαμε την Ελλάδα απέραντο τεμπελχανείο. Και ήταν τέτοια η ανοησία μας που δεν ζήσαμε απλά σε βάρος των «κουτόφραγκων», αλλά ενσυνείδητα σε βάρος των παιδιών μας.

Όμως, η γερή «σφαλιάρα» που δεχθήκαμε, ενεργοποιεί σιγά-σιγά όλο περισσότερα από τα υγιή κύτταρα της κοινωνίας μας. Και η Ελλάδα είναι γεμάτη με θαυμάσιους Έλληνες και Ελληνίδες κάθε ηλικίας.

Από τους παλαιότερους που κάποτε μας έδειξαν το δρόμο, μέχρι τους νεότερους που ανοίγουν νέες φωτεινές λεωφόρους. Πόσοι λαμπροί Έλληνες, σε μεγάλη σήμερα ηλικία δε μεγαλούργησαν; Αν ρωτήσουμε πολλούς απ’ αυτούς θα μας πουν πως πήγαιναν στα σχολεία τους με τα πόδια, διανύοντας 10 και 12 χιλιόμετρα κάθε μέρα, ακόμη και ξυπόλυτοι.

Αυτή η γενιά των γενναίων έκτισε την σύγχρονη Ελλάδα, που δυστυχώς η αμέσως επόμενη γενιά κόντεψε να καταστρέψει.

Αυτοί μας δίδαξαν ήθος, λεβεντιά, δημιουργικότητα και φαντασία. Μας έδειξαν πως ένα φτωχό παιδί μπορεί να κατακτήσει τον κόσμο ολόκληρο. Αρίστευσαν, κατέκτησαν τις θάλασσες του κόσμου, έδωσαν δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους, και έκαναν τη σύγχρονη Ελλάδα εξίσου ξακουστή με την αρχαία. Δημιούργησαν μικρές και μεγάλες υγιέστατες επιχειρήσεις σε όλη την επικράτεια και σπούδασαν τα δικά τους παιδιά, αλλά και τα παιδιά των εργαζομένων σε αυτές.

Εμείς, παίρνοντας την σκυτάλη, το ρίξαμε στον κομματισμό, στη συντεχνιακή αντίληψη και στην κοινωνική ομηρία, μέσω ωμών και αισχρών εκβιασμών. Κάναμε την τεμπελιά σημαία και αναγάγαμε τη μαγκιά σε υπέρτατη αξία… Όμως ακόμη και εμείς μπορούμε να μεγαλουργήσουμε, αν αφήσουμε τη μιζέρια του ΠΑΜΕ και των λοιπών «δημοκρατικών δυνάμεων» στον πάτο κάποιου από τα λιμάνια της χώρας και να αποφασίσουμε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό στην ανόρθωση της πατρίδας μας.

Δεν ταιριάζουν στο δαιμόνιο Έλληνα, η κοινωνική απομόνωση, η θλιβερή εξάρτηση, και η ταξική πάλη (των αποτυχημένων) που ευαγγελίζεται η αριστερά. Και φυσικά δεν αποτελεί κανένα άλλοθι το γεγονός ότι για αυτούς το ρολόι σταμάτησε πολλές δεκαετίες πίσω.

Η Ελληνίδα μάνα έχει διδάξει πώς π.χ. μια φτωχή αγρότισσα μπορεί να μεταμορφώσει σε χρυσάφι, ό,τι πιάσει στα χέρια της. Και πώς μπορεί η ανεπανάληπτη αυτή γυναίκα, χωρίς μόρφωση, αλλά με θαυμαστές αρχές να κάνει παιδιά – διαμάντια που να μπορούν να ανέβουν τα κοινωνικά σκαλοπάτια δέκα – δέκα, κονιορτοποιώντας και γελοιοποιώντας τις περί ταξικής πάλης θεωρίες.

Πριν έξι μόλις χρόνια, όλοι εμείς οι Έλληνες, με σύμπνοια, αισιοδοξία, αποφασιστικότητα και σπάνια αυτοπεποίθηση, αποσπάσαμε τον θαυμασμό ολόκληρης της Οικουμένης όταν οργανώσαμε εκείνους τους ανεπανάληπτους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σήμερα μπορούμε να υποχρεώσουμε ακόμη και τους πιο κακόπιστους να μας βγάλουν το καπέλο για τον τρόπο που θα αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας. Τώρα ήρθε η ώρα να μας οδηγήσει η σοφία των πατεράδων μας, σοφία που με νοσταλγία, υπερηφάνεια και πείσμα θα ανασύρουμε στην επιφάνεια.

Πιο πολύ όμως θα μας οδηγήσει η δημιουργικότητα, η ευφυΐα, η παιδεία και το πνεύμα νικητή που έχουν μέσα τους αναρίθμητα σπουδαία Ελληνόπουλα που οι δύσκολες συνθήκες θα τα κάνουν να μεγαλουργήσουν και να διακριθούν. Όπως π.χ. οι μεταπτυχιακοί φοιτητές (ΜΒΑ) του Πανεπιστημίου του ALBA, που μεταξύ των καλυτέρων Business Schools της Ευρώπης (INSEAD, LSE, Bocconi, κ.λπ.), κατέκτησαν φέτος για 4^η φορά σε 8 χρόνια την 1^η θέση σε Πανευρωπαϊκό διαγωνισμό επιχειρηματικότητας!

Αισιοδοξία λοιπόν, σκληρή δουλειά και ατέλειωτη πίστη στον εαυτό μας και το μέλλον μας ανήκει απόλυτα! Αν το πιστέψουμε, θα τα καταφέρουμε και μάλιστα με μεγάλη άνεση.