Άρθρο του αειμνήστου Στέλιου Σταυρίδη που δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 12 Ιουλίου 2008

Η εκπαίδευση πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια, απαιτεί λειτουργούς με υψηλότατο αίσθημα ευθύνης. Αν ένας εκπαιδευτικός δεν αντιλαμβάνεται την αποστολή του και έχει ιδεοληψίες, δογματισμούς και αναχρονιστικές αντιλήψεις, τότε κάνει πολύ μεγάλο κακό στα μικρά ή και μεγαλύτερα παιδιά που δηλητηριάζει.

Η κατάσταση στα κρατικά Πανεπιστήμια, πλην λίγων λαμπρών εξαιρέσεων, είναι απερίγραπτη.  Η εναρμόνιση του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας στις σύγχρονες εκπαιδευτικές απαιτήσεις, αναβάλετο 30 ολόκληρα χρόνια!  Για να έρθει σήμερα γνωστός Πανεπιστημιακός να μας πει: «Ας ξεχάσουμε τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια και ας δούμε πώς θα φτιάξουμε τα κρατικά!»  Είναι να μην εξοργίζεται κανείς;  Ιδιαίτερα, όταν αναλογίζεται ότι ο Πανεπιστημιακός αυτός και όλοι όσοι εναντιώνονται στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας πράγματα και θάματα που σου «σηκώνουν την τρίχα».  Όλοι όσοι σήμερα γράφουν για την αθλιότητα της Παιδείας στην Ελλάδα, βλέπουν μόνον την κορυφή του παγόβουνου.  Και δεν μπορούν να διανοηθούν το πραγματικό χάλι.  Αυτοί πάλι που το γνωρίζουν άριστα όπως ο συγκεκριμένος Πανεπιστημιακός είναι οι βολεμένοι, που φυσικά ούτε να ακούσουν θέλουν για ιδιωτικά Πανεπιστήμια.  Διότι τότε, «ο δικός τους κόσμος» θα καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος.

Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, πρέπει πρώτα να αλλάξεις εσύ.  Να αυτοαξιολογηθείς, να επιτρέψεις να σε αξιολογήσουν και να βελτιωθείς.  Το σημερινό εκπαιδευτικό μας σύστημα πώς βελτιώνεται;  Επί σειρά ετών, η χρηματοδότηση είχε πελατειακά και μόνον κριτήρια.  Τα μεταπτυχιακά προγράμματα (και άρα οι αποδοχές των καθηγητών) πρέπει να χρηματοδοτούνται σύμφωνα με εσωτερική αξιολόγηση, με συγκεκριμένες όμως διαδικασίες.  Τα κονδύλια για έρευνα θα πρέπει να δίνονται σύμφωνα με τις επιστημονικές δυνατότητες του κάθε Πανεπιστημίου και όχι να κατασπαταλώνται μέσα από μια ανορθόδοξη κατανομή. Φαντάζεστε το ΕΜΠ και το Πανεπιστήμιο Κρήτης π.χ., να παίρνουν τα ίδια κονδύλια για έρευνα με το ΤΕΙ Χαλκίδος ;

Το Υπουργείο Παιδείας είχε πολύ καλές επιδόσεις σε απορροφητικότητα κονδυλίων του 3^ου ΚΠΣ.  Είναι επίσης το πρώτο Υπουργείο που κατέθεσε στρατηγικό σχέδιο για το 4^ο ΚΠΣ (2008-2013), που εγκρίθηκε από την Ε.Ε. (2.2 δις ευρώ). Το μεγάλο ζητούμενο είναι, τα κονδύλια αυτά να μην κατασπαταληθούν από τις κομματικές ακρίδες, τις αδίστακτες συντεχνίες και τους άτολμους «καθ’ύλην αρμόδιους».

186.000 εκπαιδευτικοί πρέπει να επιμορφωθούν.  Μόνον αυτό, απαιτεί θεσμική μεταρρύθμιση πρώτου βαθμού.  Φαντάζεστε π.χ., όλους αυτούς τους λειτουργούς να προάγουν την επιχειρηματικότητα στα σχολεία;  Πόσα έχουν να αλλάξουν στην χώρα μας;  Φαντάζεστε να καταλάβουν όλοι οι εκπαιδευτικοί ότι όταν πλήττουν την επιχειρηματικότητα, πλήττουν τον σκληρά εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα, κυρίως τον χαμηλόμισθο;

Πώς όμως να το καταλάβουν, όταν το ψηφοθηρικό κράτος θέσπισε νόμο που ορίζει ότι όποιος εκπαιδευτικός απολύεται από ιδιωτικό σχολείο, προσλαμβάνεται αυτόματα και διά βίου από το δημόσιο σχολείο του τόπου διαμονής του; Ο Νόμος αυτός, άμεσα και εκκωφαντικά, άκριτα, σαρωτικά και ισοπεδωτικά επιβραβεύει τους κακούς, τους αντιεπαγγελματίες, τους άχρηστους, τους τεμπέληδες, τους απροσάρμοστους, τους περιθωριακούς.  Με το τραγικό και συνάμα γελοίο άλλοθι, ότι προστατεύει τους αδύναμους από τους στυγνούς επιχειρηματίες της ιδιωτικής εκπαίδευσης.  Και μετά διερωτάται η «ΕΣΤΙΑ», πώς είναι δυνατόν το 25% της κοινής γνώμης να φλερτάρει ή να υποστηρίζει την Αριστερά!  Δεν είναι θέμα ιδεολογίας.  Είναι θέμα στυγνών συμφερόντων.  Που είναι αυτά που «πίνουν το αίμα του λαού» και ταυτόχρονα στρέφουν την προσοχή του αλλού.

Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο:

Παράδειγμα πρώτο: Όλοι αυτοί που φωνάζουν για να αυξηθούν τα κονδύλια για την Παιδεία, γνωρίζουν άριστα ότι 460.000.000 € της Ε.Ε. δεν έχουν ακόμη απορροφηθεί για τους γνωστούς λόγους εξυπηρέτησης των διαφόρων συμφερόντων. Που ερίζουν για την κατανομή και κατασπατάλησή τους, μέχρι αυτά να χαθούν.

Παράδειγμα δεύτερο:  Τα τελευταία 5-10 χρόνια, ιδρύθηκαν σχολές Πανεπιστημίων και ΤΕΙ ανά την επικράτεια χωρίς κανέναν προγραμματισμό και χωρίς να κατοχυρώνονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των σπουδαστών!  Δεν το διανοείται νους ανθρώπου : Από 22 Πανεπιστημιακές σχολές και 35 σχολές ΤΕΙ, τα παιδιά βγαίνουν με πτυχία και δεν ξέρουν τι να τα κάνουν. Τόση ανευθυνότητα. Τέτοιο έγκλημα.  Οι σχολές αυτές ιδρύθηκαν, άκουσον άκουσον, σύμφωνα με τα τυπικά προσόντα των καθηγητών και όχι σύμφωνα με τις ανάγκες της οικονομικής ή επιστημονικής αγοράς.

Παράδειγμα τρίτο:  Ελληνικός νεολογισμός και παραλογισμός Ελληνικής νομοθεσίας:  Η υπηρεσία υποχρεούται να δώσει άδεια, εάν υπάρχει «επαπειλούμενη εγκυμοσύνη» σε υπάλληλο! Οι νομικοί ας μας εξηγήσουν τι εννοεί ο νομοθέτης.

Ο μόνος τρόπος να σπάσουν οι αγκυλώσεις της Παιδείας, είναι η κατάργηση του άρθρου 16.  Ποιος όμως από την αντιπολίτευση τολμά να μιλήσει ; Κανείς ! Καλά λοιπόν μας «δουλεύουν» όσοι εναντιώνονται στην «εμπορευματοποίηση της Παιδείας». Τη θέλουν κρατική, δηλαδή ιδιωτικοποιημένη στα δικά τους αδιαφανή, αντιπαραγωγικά, αντικοινωνικά μικροσυμφέροντα.  Που κρατάνε την Ελλάδα μικρή, σε διανοητικό σκοταδισμό που ούτε ο Μεσαίωνας δεν γνώρισε.