Άρθρο του αειμνήστου Στέλιου Σταυρίδη που δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 19 Νοεμβρίου 2011

Οι Έλληνες πολιτικοί στη συντριπτική τους πλειονότητα πρέπει να είναι πολύ ευτυχισμένοι άνθρωποι. Παρά την κρίση και παρά τη γενική και συχνά ακραία κατακραυγή, εκείνοι ζουν στον δικό τους παραμυθένιο κόσμο, στη δική τους εικονική πραγματικότητα, στο δικό τους «συννεφάκι», στη δική τους Disneyland. 

Δεν θέλουν να έχουν την παραμικρή επαφή με την αμείλικτη πραγματικότητα κι έτσι το πιθανότερο είναι να βουλιάξουμε, παρ’όλο που τα τελευταία εικοσιτετράωρα φαίνεται ότι κάτι προσπαθούμε πράγματι να αλλάξουμε.

Το μεγάλο δράμα για τη χώρα είναι ότι οι πολιτικοί μας ηγέτες δεν θέλουν να πουν στον δύσμοιρο λαό την αλήθεια. Και τον αφήνουν να πιστεύει ότι υπάρχουν μαγικές συνταγές, που θα μας βγάλουν από τη σχεδόν απελπιστική κατάσταση που μας οδήγησαν 35 χρόνια κρατισμού, πελατειακών σχέσεων και κραιπάλης. Και δεν είναι καθόλου συμπτωματικό ότι τα τελευταία χρόνια πάμε από το κακό στο χειρότερο.

Μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης βρίσκεται σε χρόνια ύπνωση, που τους τελευταίες μήνες εμπλουτίζεται με άφθονες παραισθήσεις, τις οποίες δημιουργούν πολιτικοί και τσαρλατάνοι καθοδηγητές. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι τέλος πάντων να αντιληφθούμε ότι εδώ που καταντήσαμε, ανώδυνες λύσεις απλά δεν υπάρχουν. Και αν δεν το πάρουμε απόφαση, αλλά συνεχίσουμε στα προσφιλή «αν» και «θαν», κυρίως της Αριστεράς, δεν πρόκειται σε καμμία περίπτωση να καταφέρουμε να διασώσουμε τα ελάχιστα πλέον που μας έχουν απομείνει.

Ένας απίστευτος συρφετός ακραίων, ανοήτων, λαϊκιστών, αρτηριοσκληρωμένων, αντιευρωπαϊστών, διακινεί σενάρια συνομωσίας που γίνονται με την ίδια τεράστια ευκολία πιστευτά, από τη γιαγιά, τον 40άρη δημόσιο ή ιδιωτικό υπάλληλο, τον 30άρη άνεργο, τον συνταξιούχο, τον δάσκαλο, τον εργάτη ή την καθαρίστρια. Έχουμε, δηλαδή, την πλήρη διάβρωση της δυνατότητας του ανθρώπου να σκεφθεί ορθολογικά :

Να διώξουμε τους Ευρωπαίους, να διώξουμε τους δανειστές μας, να διασώσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια ! Αυτήν που εμείς – με την αφροσύνη κυρίως των πολιτικών μας – συστηματικά καταρρακώσαμε. Πως όμως θα γίνει αυτό ; Με τη νέα δραχμή που θα μας πάει 50 χρόνια πίσω ; Πέραν του ότι θα δυσκολευτούν πολύ σε ποιόν θα την «αφιερώσουν», ας μας πουν πόσο θα κοστίζει – μετά την υποτίμηση – η βενζίνη ; Πού θα εκτοξευθεί η τιμή του ρεύματος (που παράγεται από εισαγόμενο πετρέλαιο) ; Πόσο θα κοστίζουν τα δημοφιλή smart phones της νεολαίας ή τα απαραίτητα laptops ; Πόσο θα κοστίζει ένα ψυγείο, μια ηλεκτρική κουζίνα, η από την Ολλανδία εισαγόμενη ντομάτα, τα σκόρδα Αργεντινής ή τα ιταλικά «σπαγκέτι» ;

Και ας μας πουν, πού τελικά θα βυθιστούν οι μισθοί και οι συντάξεις, αφού λεφτά δεν θα υπάρχουν, σε μια χώρα που δεν έχει μάθει να παράγει. Αν κανείς σκεφθεί το εφιαλτικό αυτό σενάριο, όπου οι τιμές των εισαγώμενων αγαθών σχεδόν θα διπλασιαστούν και τα εισοδήματα θα μειωθούν στο ήμισυ, τότε θα τον λούσει κρύος ιδρώτας : Μια εργαζόμενη μητέρα θα πληρώνει στην εποχή της νεο-δραχμής, τουλάχιστον 3 φορές περισσότερο, ακόμη και για την (εισαγόμενη) παιδική τροφή του μωρού της.

Μέχρι η κοινωνία και κυρίως τα λαϊκά στρώματα, να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα, μέχρι ο Έλληνας να μάθει να παράγει έστω και τα στοιχειώδη, μέχρι να δημιουργηθούν ευνοϊκές προϋποθέσεις για νέες επενδύσεις, η εξαθλίωση και η κοινωνική αναταραχή θα ξεπεράσουν κάθε φαντασία. Ήδη η ειδική ομάδα δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μας προειδοποιεί ότι για την επανεκκίνηση της οικονομίας μας απαιτούνται 2-3 χρόνια. Στο μεταξύ πώς και με τί θα ζήσουμε ;

Όσο, όμως, οι Έλληνες κάνουν αυτές τις ζοφερές σκέψεις, όσο ο μικρομεσαίος αγωνιά αν θα μπορέσει να καλύψει τις υποχρεώσεις του στο τέλος του μήνα, όσο ο συνταξιούχος αγωνιά για το χαράτσι που οι κρατιστές επέβαλαν στο σπιτάκι του, όσο ο χαμηλόμισθος δεν ξέρει αν αύριο θα είναι άνεργος και όσο ο άνεργος δεν ξέρει πόσα χρόνια θα παραμείνει άνεργος, οι πολιτικοί μας ζούνε στη δική τους Dreamland ! Του κομματισμού, του βολέματος, του εμπαιγμού της κοινωνίας. Και βλέποντας τον κόσμο γύρω να «καίγεται» και να καταρρέει, νομίζουν ότι βρίσκονται στα Universal Studios, απολαμβάνοντας μοναδικά κινηματογραφικά εφφέ.

«Να διασπαστεί ή να μην διασπαστεί το ΠΑΣΟΚ» διερωτώνται οι βουλευτές του, «μην υπογράφεις» προτρέπουν οι αστέρες του νέου κινήματος «δεν υπογράφω» της Νέας Δημοκρατίας, «θα γίνει κόλαση», μας προειδοποιεί η αρχηγός του κόμματος του λαού, σε αντίθεση με τον αρχηγό του ΛΑΟΣ που κινείται μεταξύ Ευρώπης και Γλυκών Νερών, και φυσικά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρεί όλους συνυπεύθυνους (και τον εαυτό του παντελώς ανεύθυνο). Όλοι τους μαζί στην Disneyland τους και όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες στην …κόλαση του Δάντη.