Γράφει ο Κ. Α. Οικονόμου

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 11 Νοεμβρίου 2014

Οι Έλληνες αστοί, αφού κατόρθωσαν να αναγάγουν ένα σχηματισμό αριστεριστών του πολιτικού περιθωρίου σε αξιωματική αντιπολίτευση, τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την αποκοτιά τους.

Περιδεείς παρακολουθούν τον καλπασμό του νεαρού αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία, και γιατί όχι αυτοδύναμα χάρη στο καλπονοθευτικό bonus υπέρ του πρώτου κόμματος της δήθεν απλής, πλην δολίου, αναλογικής.

Αμήχανα, αλλά και μαζοχιστικά αναμένουν τη λεπίδα της πολιτικής καρμανιόλας, που οι ίδιοι με την ψήφο τους αδέξια και άκομψα έστησαν, να επιπέσει επί του τραχήλου της πολιτικά κενής κεφαλής τους.

Εμβρόντητοι παρακολουθούν μεταξύ άλλων και τα ειρηνιστικά ξεσπάσματα φιλ-Ησύχων ότι δήθεν ο υπερδεξιός και εθνικιστής Σαμαράς καλλιεργεί με τον τρόπο του την Τουρκική αδιαλλαξία και επιθετικότητα ώστε να πετύχει τη συσπείρωση των νεοελλήνων στο πλευρό του και να εμποδίσει έτσι με δόλιο τρόπο την πορεία του τόπου στον πραγματικό σοσιαλισμό.

Απομονωμένοι στην ίδια τους τη χώρα, όσοι ακόμη μπορούν να σκέπτονται ελεύθερα και πέραν των αριστερίστικων πολιτικά ορθών κλισέ, αντιμετωπίζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να μετοικήσουν εκτός Ελλάδος. Τα παιδιά πολλών έχουν ήδη φύγει.

Ο χυδαίος αποπροσανατολισμός που καλλιεργείται συστηματικά με την σύμπραξη τυχοδιωκτών των μέσων μαζικής ενημέρωσης και μερικών «επωνύμων» αλεξιπτωτιστών της οικονομικής ελίτ δεν αφήνει πλέον περιθώρια για ανασύνταξη της κοινής γνώμης με στόχο την ανάδειξη της αναγκαιότητας ενός σύγχρονου ελεύθερου προσανατολισμού της κοινωνίας.

Η παροχή ψήφου δεν είναι degustation. Η δοκιμή του κυβερνητικού menu του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποβεί μοιραία για το μέλλον της χώρας. Οι αφελείς που θεωρούν ότι μία δοκιμή είναι απαραίτητη «διότι το πολιτικό σύστημα είναι αποβλητέο», «διότι ο ΕΝΦΙΑ…» κ.λπ. κ.λπ., θα ευρεθούν προ εκπλήξεων.

Οι φίλοι μας της Κουμουνδούρου δεν είναι αρκετά ευέλικτοι και πολιτικά έμπειροι ώστε να μην αποπειραθούν να εφαρμόσουν τις επικίνδυνες νεομαρξιστικές φληναφίες τις οποίες επαγγέλλονται. Δυστυχώς για όλους μας θα το προσπαθήσουν. Ένας ήταν ο «χαρισματικός» Ανδρέας της αριστεράς ρητορείας, ο οποίος όμως ουδέποτε ήταν νεοκομμουνιστής πολιτικός ούτε το ΠΑΣΟΚ διέθετε συνιστώσα «Ρόζα Λούξεμπουργκ» ούτε το 30% της κεντρικής επιτροπής του ήταν «Λαφαζανιστές». Αλλά και η Πατρίδα δέν ήταν χρεοκοπημένη το 1981. Δεν χρωστούσε 320 δις ευρώ. Με το έλκος στομάχου ἀπό το οποίο διαπιστωμένα πάσχουμε, οι «(γ)αρ(δ)λούμπες» μπορεί να έχουν πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα, μη ανατρέψιμα.

Είναι όμως μάλλον ματαιοπονία η επιχειρηματολογία. Μία κοινωνία η οποία γαλουχήθηκε με χονδροειδείς σχηματικούς αφορισμούς, της οποίας η ελίτ χαρακτηρίζεται από χαμηλής στάθμης καλλιέργεια, αλαζονεία και αυταρχισμό, δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί την σκοπιμότητα νηφάλιας και ειλικρινούς ανταλλαγής επιχειρημάτων. Αντίθετα, είναι ώριμη να δεχθεί την επιβολή της μιας και μοναδικής «αληθείας». Εκείνης της αποτρόπαιης που πρεσβεύουν οι επιβήτορες των ατομικών ελευθεριών.

Υπάρχουν ακόμη και μερικοί συμπολίτες μας, αλλά και πολιτικοί, οι οποίοι ενδομύχως προσεύχονται ακόμη και εις το Δωδεκάθεον. Επικαιροποιούν τον από «μηχανής θεό». Εύχονται να βρεθεί λύση αποτροπής του ενδεχομένου είτε από τους Ευρωπαίους Εταίρους είτε από τους πέραν του Ατλαντικού σωφρονιστές. Στόχος να ποδηγετηθεί η πλημμυρίδα των εξάλλων αξιώσεων των εργατοπατεράδων που θα ενδύονται την πορφύρα της εξουσίας. – «Να πέσουμε στα μαλακά, βρε αδελφέ», είναι η κεντρική ιδέα τους. Κουτοπόνηρα θέλουν να διατηρούν το άλλοθι, οι «ξένοι» (οι κακοί) μας επέβαλαν τα δυσάρεστα.

Στην Ελλάδα όμως της κατά Τσίπρα ανθρωπιστικής κρίσης, ακόμη και από τη Στατιστική Υπηρεσία αποφεύγεται η έγκαιρη ενημέρωση όταν κατατείνει στην αποτίναξη του κονιορτού της εξαετούς υφέσεως. Και τούτο δεν είναι τυχαίο. Η μόνη ελπίδα για τον δυσπραγούντα Έλληνα πρέπει να καλλιεργείται στον κήπο των περιτριμμάτων του νεομαρξισμού και του νεοφασισμού στην νεοελληνική τους εκδοχή. Μόνον ο αυταρχικός συγκεντρωτικός κρατισμός μπορεί να φέρει την ευδαιμονία. Μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως πλέον.

Η Ελλάς (ανάδελφος), μόνη στο σύγχρονο κόσμο, προχωρεί ακάθεκτα στη δι’ εκλογών πραγμάτωση των στόχων μιας πεντηκονταετούς ρεβανσιστικής πορείας της στρατιωτικά και ηθικά ηττηθείσης κομμουνιστικής αριστεράς. Τα φαντάσματα του παρελθόντος παρήλασαν μαζί με τους μαθητές στο Χαλάνδρι προ ολίγων ημερών.