Γράφει ο Τηλέμαχος Μαράτος

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 10 Ιανουαρίου 2015

Το πλοίο ακόμη επιπλέει και ακόμη καίγεται. Οι εικόνες αυτής της τραγωδίας που βλέπαμε, ξανά και ξανά, με το θλιβερό προνόμιο της τηλεοράσεως, μένουν, και αυτές, χαραγμένες στο μυαλό κάθε ναυτικού. Τέτοιες εικόνες φέρνουν στον νου το παλιό ποίημα που τελειώνει με τους στίχους: «Να καταλάβεις τι θα πει/της εκκλησίας η ευχή/Υπέρ πλεόντων…».

«Ο Θεός σώζοι τους επιβάτες, σε περίπτωση εσπευσμένης εγκαταλείψεως του πλοίου, λόγω συγκρούσεως, προσαράξεως ή πυρκαγιάς», είχα γράψει σε αυτή την στήλη τον Αύγουστο του 2007, μετά από ένα παρόμοιο ταξίδι στην ίδια γραμμή. Μέχρι στιγμής, από ότι ακούσαμε, το πιο επικίνδυνο σημείο φαίνεται ότι ήταν οι σωσίβιες λέμβοι και η θάλασσα. Κατά τις προσπάθειες εγκαταλείψεως. Το πλοίο όμως ακόμη επιπλέει.

Η εικόνα – συνειρμικώς – δεν φεύγει από την επικαιρότητα. Ο όγκος του καπνού και οι φωτιές – που πάντοτε καίνε – δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα αλλά και την σκέψη. Δεν είναι δυνατόν τα συνήθη εύφλεκτα του πλοίου, μοκέτες, έπιπλα κτλ. Να παράγουν τόσο καπνό και υψηλότατες θερμοκρασίες – επί τόσες μέρες. Καίγονται οι εύφλεκτες ύλες, τόνοι, που υπήρχαν στα αμπαρια ή «γκαράζ» αν προτιμάτε.

Το αποτρόπαιο, και δυσνόητο, έγκλημα στο Παρίσι είναι και αυτό μία εστία πυρκαγιάς που ξέσπασε στην Γαλλία. Μία εστία από πολλές παρόμοιες στο πρόσφατο παρελθόν. Ήμουν, και εγώ, από τους φανατικούς αναγνώστες του «Charlie» και προηγουμένως του «Hara Kiri», («Περιοδικό βλακώδες και κακόβουλο» – όπως αυτό –προσδιοριζότανε), «Echo des Savanes» κτλ. Μια εποχή – δεκαετία ’70 – συνέπεσε να πεθαίνουν οι Πάπες, διαχρονικώς. Την ίδια εποχή η Michelin διαφήμιζε ένα λάστιχο «που δεν σκάει». Το πρωτοσέλιδο του Charlie λοιπόν, ήταν ένα τεράστιο σκίτσο, παρωδία της διαφήμισης της Michelin, που έδειχνε έναν άνθρωπο από σαμπρέλες και την τιάρα του Πάπα. Η λεζάντα ήταν: «Η Michelin σας προτείνει έναν Πάπα που δεν σκάει!» (Michelin vous propose un Pape increvable!)

Στην έντονα θρησκευόμενη Γαλλία πολλοί ενοχλήθηκαν από την ασέβεια αλλά δεν έγινε καμία κίνηση φανατικών καθολικών εναντίον του περιοδικού. Από τότε όμως είχε αρχίσει να συσσωρεύεται η «εύφλεκτος ύλη» των μουσουλμάνων που σιγόκαιγε υπό την ενθάρρυνση – σαν φύσημα στην χόβολη – της αριστερής μόδας της πολυ-πολιτισμικότητας. Οι Γάλλοι διανοούμενοι είναι πολλές φορές δυσνόητοι. Συχνά οι ευρηματικές φράσεις-«παρόλες» που αμολάνε εντυπωσιάζουν τους αστούς και εξασφαλίζουν στους φιλοσόφους μια άνετη ζωή, ενώ παριστάνουν τους αριστερούς μεταμοντέρνους επαναστάτες. Δεν είναι όμως όλοι ηλίθιοι. Τα πιο αστραφτερά μυαλά βρίσκονται μεταξύ εκείνων που χλευάζουν την (αμερικανόφερτη) «πολιτική ορθότητα». Ένας απ’ αυτούς ήταν ο σκιτσογράφος Wolinski. Η τελευταία γελοιογραφία του – τραγικά προφητική – παρουσίαζε έναν με τουρμπάνι, ίσως τον Μωάμεθ, να «τραβάει τα μαλλιά του» με απόγνωση. Η λεζάντα έγραφε: «Είναι αβάσταχτο να λατρεύεσαι από ηλίθιους…».

Δεν νομίζω ότι θα καταλάβουμε ποτέ εάν οι δολοφόνοι (και όχι «εκτελεστές»!!) του Wolinski εξοργίσθηκαν από τον χαρακτηρισμό τους ως ηλιθίους (ακόμη προσβλητικότερο το «cons» για μουσουλμάνους) ή από την ιεροσυλία της απεικονίσεως του προφήτη. Κάτι που επιβεβαιώνει το προηγούμενο.

Εδώ η απίστευτη βαρβαρότητα αυτού του εγκλήματος (και η χαριστική βολή σε σφαδάζοντα αστυνομικό στο έδαφος) προκάλεσαν απέχθεια, αλλά όχι τρόμο. Ούτε φόβο. Προ καιρού αρθρογράφος φυσιολογικής εφημερίδος – δήθεν ειδικός – ρωτήθηκε αν κινδυνεύουμε από τους φανατικούς ισλαμιστές. «Όχι» είπε, με όλη την σοφία του ορυκτού περιεχομένου του μικρού του κρανίου. «Εκτός εάν πάμε γυρεύοντας…». Δηλαδή, πάλι δεν θα φταίνε οι δολοφόνοι. Θα φταίμε εμείς, αν τους προκαλέσουμε, με κανένα σκίτσο…

Την ίδια μέρα, υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, με ευγενικό τρόπο, υποστήριζε σε ένα κανάλι, την κατάργηση του «φράκτη» στον Έβρο, και κάθε εμποδίου στην είσοδο μεταναστών ή προσφύγων, ενώ συνάδελφος της σε άλλη εκπομπή υποστήριζε την κατάργηση της αστυνομίας. Αστυνομίας για την οποία δεν μπόρεσαν να αρθρώσουν ένα «μπράβο» για τις συλλήψεις των «αγωνιστών της ένοπλης πάλης», κατά τον ορισμό βουλευτή της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Μέσα στο κοινοβούλιο.

Έχουμε και εμείς λοιπόν συσσωρευμένη ικανή ποσότητα εύφλεκτης και επικίνδυνης ύλης. Ενώ η χώρα κλυδωνίζεται μέσα στην τρικυμία, προσεύχεται κανείς: «Ο Θεός σώζοι τους επιβάτες του μικρού μας πλοίου. Σε περίπτωση συγκρούσεως, προσαράξεως ή πυρκαγιάς»…