Γράφει ο Ανδρέας Ζαμπούκας

Δημοσιεύθηκε στο Capital στις 14 Ιανουαρίου 2015

Η Σκύλλα και η Χάρυβδη κρατούσαν τα περάσματα του Βοσπόρου (αργότερα της Σικελίας). Η μία άρπαζε τους ναυτικούς από τα καράβια και η άλλη, τρομακτική ρουφήχτρα όπως ήταν, τα τράβαγε στο βυθό. Κι επειδή οι ελληνικοί μύθοι είναι πάντα επίκαιροι, προσπαθώ να καταλάβω ποιος είναι «Σκύλλα» και ποιος «Χάρυβδη». Ο Σαμαράς ή ο Τσίπρας; Γιατί το συναίσθημα του φοβισμένου ναυτικού το έχω οπωσδήποτε. Για τον εαυτό μου δηλαδή έχω βρει ρόλο. Για τους άλλους ψάχνω.

Πραγματικά, μου είναι πολύ δύσκολο να προβλέψω τι θα συμβεί μετά τις εκλογές. Το σίγουρο είναι πως οι περισσότεροι είμαστε εγκλωβισμένοι μεταξύ δυο τερατόμορφων πολιτικών κόσμων που δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να μας υποσχεθούν ασφάλεια και πεδίο δημιουργικής εξέλιξης. Ο ένας  απέδειξε δυο χρόνια τώρα, πως δεν καταλαβαίνει από ισορροπίες και ανάληψη ευθυνών. Άλλωστε, ποτέ δεν φημίζονταν για την οξυδέρκεια στην πολιτική του καριέρα. Αγκαλιά με Μπαλτάκους, με μηχανισμούς και φορομπηχτικές γραφειοκρατίες, έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα σε όλους ότι η δικαιοσύνη σε κοινωνία και οικονομία, είναι μακρινό όνειρο και απατηλές προσδοκίες.

Ο άλλος προσφέρει υποσχέσεις εκδίκησης και χάους, διεγείροντας τα ένστικτα «βαρβάρων» και «βουλιμικών»,που διψούν για αίμα και αναστάτωση. Άντε τώρα, να καταλάβεις που το πάει και τι διαθέσεις θα έχει μετά τις εκλογές. Πόσο ευχάριστα μπορεί να αισθανθείς όταν βλέπεις τον «στρατηγό» να ετοιμάζεται για μάχες, έχοντας για αξιωματικούς διεφθαρμένους «συγκλητικούς» και αργυρώνητους «γελωτοποιούς»..; Ακόμα κι  αν ήθελες να πολεμήσεις, σκέφτεσαι μη σε μαχαιρώσει ο διπλανός συναγωνιστής…

Απόλυτο αδιέξοδο! Ένα παιχνίδι για γερά νεύρα, χωρίς νόημα αντίδρασης. Σαν να βρίσκεσαι χαμένος στις τρελές δυνάμεις της φύσης που γέννησε μύθους και δαίμονες  για να σε τρομάξει. Είναι η εποχή των τεράτων! Αυτή που λέει ο Γκράμσι ότι μεσολαβεί μεταξύ των δύο εποχών. Είναι  η φάση που στο μεσοδιάστημα, αναδύονται οι μορφές των άκρων, των δυσνόητων καταστάσεων και της αποκρουστικής όψης της διαχείρισης κάθε εξουσίας. Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος από κάπου θα γεννηθεί. Από που; Η αλήθεια είναι πως δεν το ξέρουμε αλλά οι κύκλοι της φυσικής τάσης έτσι εξελίσσονται πάντα. Δεν ξέρουμε ακόμα πόσο θα διαρκέσει  και πόσα καράβια θα ρουφήξει η Χάρυβδη… Πόσες επιχειρήσεις θα κλείσουν, πόσοι άνθρωποι θα καταστραφούν και πόσοι νέοι θα αλλάξουν πατρίδα. Πόσοι θα θυσιαστούν για να ανατείλει το νέο διάστημα.

Υπομονή ως το καλοκαίρι. Γιατί τόσο νομίζω ότι θα διαρκέσει η «ζώνη του λυκόφωτος». Έως ότου βρεθεί το σενάριο της λογικής για να ισορροπήσει τα πράγματα. Τότε θα είμαστε σε θέση να δεχτούμε την ξεκάθαρη αλήθεια και να δούμε τα πρόσωπα χωρίς τις μάσκες. Αναγκαστικά τότε, θα φανεί ποιος έχει διάθεση να κουρέψει το χρέος και με τι τίμημα, ποιος θα μπορέσει να δώσει έστω και ένα ευρώ, σε συντάξεις και μισθούς και ποιος είναι ο πραγματικός χαρακτήρας αυτών που επαίρονται εδώ και χρόνια, για τις «άσπιλες» και «αμόλυντες» προθέσεις τους απέναντι σε δικαίους και αδίκους.

Ως τότε, ας μπούμε με δέος μέσα στο αδιέξοδο κι ας περιμένουμε τις εξελίξεις. Δεν υπάρχει πάντως, πιο σκοτεινή και σάπια δημοκρατία από αυτή που οι πολίτες της περιμένουν περισσότερη ελπίδα ασφάλειας από τους ξένους παρά από τους δικούς τους ηγέτες…

azampoukas@gmail.com
Πηγή: Capital