Γράφει ο Κωστής Λυμπουρίδης

Δημοσιεύθηκε στο EMEA.gr στις 24 Ιανουαρίου 2015

Πηγαινοερχόμενος συνεχώς στη Γερμανία για δουλειές, βλέπω όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης πώς την βιώνουμε εμείς οι Έλληνες και πώς αυτοί. Ποιά στερεότυπα έχουν αναπτυχθεί εδώ και εκεί, ποιά είναι η οπτική του κάθε λαού για αυτά που ζούμε. Οι διαφορές στην αντίληψη προκύπτουν από τον διαφορετικό τρόπο ενημέρωσης, ιστορικά στερεότυπα, πολιτικούς και δημοσιογραφικούς λαϊκισμούς κοκ.

Σχηματικά, πολλοί Έλληνες πιστεύουν ότι η κρίση προκλήθηκε (αν όχι σχεδιάστηκε) από έξω, κάποιοι ότι υπάρχει ένας σκοπός για όλο αυτό (να μας πάρουν τα πετρέλαια/τη γη/τη χώρα), ότι μας εκμεταλλεύονται με ληστρικά επιτόκια, ότι κόβουν τις συντάξεις για να τα δίνουν σε τοκογλύφους. Οι Γερμανοί από την άλλη πιστεύουν ότι ως χώρα έκαναν το καθήκον τους στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Ότι παρότι μια χώρα πτώχευσε λόγω της χρόνιας κακής διαχείρισης, ο Γερμανός φορολογούμενος έβαλε πλάτη και τους δάνεισε όταν δεν τους δάνειζε πια κανείς και το φάσμα της πλήρους κατάρρευσης ήταν ορατό. Ότι στην Ελλάδα οι νόμοι είναι σχετικοί, δεν δουλεύουμε και πολύ, και ότι πήραμε τα λεφτά αλλά δεν πολυ-κάναμε μεταρρυθμίσεις. Κοινώς τους εξαπατήσαμε.

Έτσι διιστάμενες είναι οι απόψεις και για τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Πολλοί Έλληνες πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα της ανατροπής, ότι τυχόν εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει την Ευρώπη, ότι θα τους εκβιάσουμε και όλο και κάτι θα κερδίσουμε. Η γερμανική κοινή γνώμη τα βλέπει αρκετά διαφορετικά. Έχουν ενημερωθεί ότι υπάρχει ενδεχόμενο εκλογής ενός «ριζοσπαστικού αριστερού» (όπως ονομάζεται) κόμματος στην Ελλάδα, λόγω της ύφεσης και της απώλειας υπομονής του κόσμου. Ενδεχόμενο κουρέματος δεν συζητείται και δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει στον δημόσιο διάλογο, για τον ίδιο λόγο που κανείς Έλληνας πολιτικός δεν θα έλεγε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ότι «δανείσαμε τη Βουλγαρία για λόγους ευρωπαϊκής αλληλεγγύης 10 δις και τώρα θα πρέπει να τους χαρίσουμε τα μισά». Επίσης, η συζήτηση περί Ελλάδας που επανήλθε μετά από αρκετό καιρό, έχει αρχίσει να κουράζει και να εκνευρίζει, διότι η κοινή γνώμη ξέρει ότι η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία, έκαναν αυτά που έπρεπε και ξεπέρασαν την κρίση, άρα τώρα η Ελλάδα φαντάζει μοναδική, εξωτική και περίεργη περίπτωση.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, με όλες τις υπερβολές εκατέρωθεν, οι Γερμανοί είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από ό,τι εμείς. Το ελληνικό πρόβλημα έχει απομονωθεί και μια Κυβέρνηση που νομίζει ότι θα εκβιάσει μάλλον δεν θα καταφέρει και πολλά πράγματα, τόσο διότι τυχόν κατάρρευση της Ελλάδας δεν πρόκειται να παρασύρει κανέναν άλλον, όσο και διότι έχει αρχίσει να μεγαλώνει το ρεύμα εκείνων που υποστηρίζουν να αφεθεί η Ελλάδα να φύγει από το νόμισμα αν δεν της αρέσουν οι κανόνες του, προκειμένου από τις συνέπειες της ελληνικής κατάρρευσης να συνετιστούν και οι άλλοι.

Πριν από 150 χρόνια, ο Εμμανουήλ Ροΐδης έγραφε: «Εκ πάντων των ανθρώπων ο Έλλην είναι ο μείζων έχων κλίσιν εις το να νομίζη εαυτόν μόνην αιτίαν παντός κύκλω του γινομένου θορύβου, ως ο μέθυσος εκείνος, όστις ουρών πλησίον βρύσεως έμεινεν εκεί όλην την νύκτα, νομίζων ότι εξ αυτού εκπορεύεται όλον το ύδωρ το οποίον ήκουε να τρέχη». Ανέκαθεν δηλαδή οι Έλληνες είχαμε μια τάση ομφαλοσκόπησης, νομίζουμε συχνά ότι ο κόσμος κινείται γύρω μας. Δυστυχώς, δεν είναι έτσι. Και δυστυχώς, αν αύριο πάμε να εκβιάσουμε την Ευρωζώνη, το πιθανότερο είναι να οδηγηθούμε στην έξοδο. Και πλέον, όχι μόνο δεν θα κλάψει κανείς, αλλά μάλλον θα θεωρηθεί και το τέλος της κρίσης της Ευρωζώνης.

Καλό είναι να έχουμε μια γνώση του πώς μας βλέπουν οι άλλοι, πριν πάμε να ψηφίσουμε…

Πηγή: EMEA.gr