Κύριο άρθρο εφημερίδας Εστία στις 5 Φεβρουαρίου 2015

Δυσάρεστες εκπλήξεις περιμένουν τους Έλληνες

Στο εύστοχο άρθρο του υπό τον τίτλο «Αντιφιλελεύθερες θέσεις περί λιτού βίου», ο κ. Αθανάσιος Παπανδρόπουλος ανέπτυξε την ιδεολογική πτυχή της δηλώσεως του νέου υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Βαρουφάκη περί «λιτού βίου». Ότι, δηλαδή, η κατανάλωση και η ικανοποίηση των αναγκών των πολιτών αποτελεί την βάση επί της οποίας κινούνται και αναπτύσσονται οι ελεύθερες οικονομίες. Αντίθετα, στις οικονομίες που τελούν υπό ασφυκτικό έλεγχο του κράτους, οι καταναλωτικές ανάγκες των πολιτών συμπιέζονται στα αυστηρώς απαραίτητα. Υπενθύμισε μάλιστα ο αρθρογράφος της «Εστίας» ότι στην Ρουμανία του Τσαουσέσκου είχε επιβληθεί ανώτατο όριο ημερήσιας κατανάλωσης 2.800 θερμίδων για κάθε πολίτη, υποτίθεται «για το καλό του».

Η άλλη πτυχή του θέματος «λιτός βίος» ανάγεται στην νομιμότητα. Ότι δηλαδή, αφ’ ης στιγμής κάποιος πολίτης έχει κερδίσει τα χρήματα του με νόμιμο τρόπο και έχει φορολογηθεί για αυτά, είναι δικαίωμα του να τα ξοδέψει όπως θέλει, πάντοτε μέσα στα πλαίσια της νομιμότητος. Αυτό δεν ακούσαμε από τον κ. Υπουργό, ούτε από άλλα στελέχη του Σύριζα. Και φοβούμεθα ότι ο ελληνικός λαός σύντομα θα βρεθεί προ δυσαρέστων εκπλήξεων. Κυρίως δε οι ανήκοντες στον αστικό κόσμο, που με μεγάλη ελαφρότητα έδωσαν την ψήφο τους σε ένα κόμμα της μαρξιστικής Αριστεράς, μόνο και μόνο για να εκδικηθούν το πολιτικό σύστημα για τα δεινά που τους επεσώρευσε μέχρι τώρα. Άραγε πως θα αισθανθούν όσοι ψήφισαν Σύριζα ως αντίδραση για τους φόρους που πλήρωσαν επί Κυβερνήσεως Σαμαρά, όταν εξαπολυθεί η νέα φορολογική επιδρομή επί του συνόλου – όπως προαναγγέλλεται – της κινητής και ακινήτου περιουσίας τους;

Στην χώρα μας έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια μία τάξη «νεοπτωχών». Πρόκειται κυρίως για «νοικοκυραίους», οι οποίοι είδαν τους κόπους μιας ζωής να εξανεμίζονται. Και τους συνέβη αυτό όχι επειδή ο βίος τους δεν ήταν «λιτός». Κάθε άλλο. Συνέβη διότι το κράτος στο οποίο ανήκουν δεν είναι λιτό. Εκείνο ήταν και παραμένει σπάταλο, εκείνο διασπαθίζει τους πόρους που εισπράττει από τους φόρους και τα ευρωπαϊκά κονδύλια, εκείνο υπερχρεώθηκε και εκείνο εν τέλει επτώχευσε, παρασύροντας και τους πολίτες στην οικονομική καταστροφή. Σε όλους αυτούς που υπέστησαν τα δεινά του κρατισμού, ο Σύριζα δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτε. Ως αυθεντικό μαρξιστικό κόμμα αδιαφορεί για το αν κάποιοι έχασαν την περιουσία τους. Τους λέει, πολύ απλά, ότι τώρα πρέπει να συνηθίσουν στον «λιτό βίο». Και είναι έτοιμος να τους πάρει ότι τους απέμεινε με πρόσθετες φορολογίες, ώστε το παμφάγο κράτος να συνεχίσει τις σπατάλες του.

Το αν κάποιος δημιούργησε την περιουσία του νόμιμα και καταβάλλοντας πάντοτε αυτό που του αναλογούσε στο κοινωνικό σύνολο, θεωρείται δευτερεύον. Αρκεί ότι έχει. Και μέσα στα πλαίσια του «λιτού βίου», πρέπει να παύσει να ξοδεύει. Το κράτος θα τον ταράξει με φόρους, ώστε να του περιορίσει την δυνατότητα να ξοδεύει. Είναι η ακριβώς αντίθετη φιλοσοφία από αυτήν που κυριάρχησε στα φιλελεύθερα καθεστώτα και τα οδήγησε σε θεαματική ανάπτυξη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, πεμπτουσία του συστήματος είναι η νομιμότης και η εφαρμογή του νόμου (the rule of law). Υπάρχει κράτος δικαίου, μέσα στο οποίο ενυπάρχει πλήρης προστασία της ατομικής ελευθερίας και της ιδιωτικής περιουσίας. Ο πολίτης επιτρέπεται να κάνει ότι θέλει μέσα στα πλαίσια της νομιμότητος. Αυτός ορίζει τον τρόπο ζωής του. Κανένας δεν του επιβάλλει να είναι ο βίος του λιτός.

Στην Ελλάδα όμως, η έννοια της νομιμότητος έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Και πάντως για τα κόμματα της Αριστεράς. Το κομμουνιστικό κόμμα έχει κατ’ επανάληψη διακηρύξει την «ανυπακοή» σε νόμους που δεν του αρέσουν. Ανάλογες θέσεις έχουμε ακούσει και από τον Σύριζα. Θυμηθείτε την στάση του στο κίνημα «δεν πληρώνω» και σε άλλες εκδηλώσεις αυτοδικίας. Ως αξιωματική Αντιπολίτευση, ο Σύριζα δεν έπαυσε να υπονομεύει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα – νόμιμα και παράνομα – την πολιτική της δημοκρατικά εκλεγμένης Κυβερνήσεως Σαμαρά. Δείγμα και αυτό του πόσο δεν σέβεται την νομιμότητα. Γι΄ αυτόν προέχει η κατάλυση του αστικού οικοδομήματος που δημιουργήθηκε στην μεταπολεμική Ελλάδα, με τεράστιους κόπους και στερήσεις των πολιτών μας. Κυρίαρχο σύνθημα του είναι η ανατροπή. Ανατροπή του τρόπου ζωής στον οποίο έχουν συνηθίσει οι Έλληνες. Σήμερα μας λένε περί «λιτού βίου», αύριο ποιος ξέρει τι άλλο θα μας πουν.

Στις ελεύθερες οικονομίες, υπάρχει ένας δείκτης που αποτελεί το βαρόμετρο της οικονομίας. Είναι ο δείκτης καταναλωτικής εμπιστοσύνης (consumers’ confidence index). Όταν υπάρχει εμπιστοσύνη, οι πολίτες έχουν διάθεση να καταναλώσουν, οπότε αυξάνεται η ζήτηση και κατ΄ επέκταση η παραγωγή για να καλυφθεί η ζήτηση. Έτσι επιτυγχάνεται η ανάπτυξη και δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Στην Ελλάδα με το 1,3 εκατομμύριο ανέργων, η νέα Κυβέρνηση φιλοδοξεί να δημιουργήσει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας δια του «λιτού βίου». Άραγε δεν καταλαβαίνουν ότι αν οι άνθρωποι παύσουν να ξοδεύουν, θα έχουμε περαιτέρω ύφεση και ακόμη μεγαλύτερη ανεργία;